ให้สายตาของคุณ จับจ้องไปที่พระเยซูตัวอย่าง

ความวิตกกังวล และ พระเยซู

ศาสตราจารย์จิตแพทย์จีน ทเวนจ์ ได้เขียนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับปัจจัยที่ทำให้กลุ่มเด็กอายุ 14 ปี รู้สึกมีความสุข หรือเศร้า กิจวัตรประจำวันที่ทำให้พวกเขารู้สึกเศร้ามาจากการใช้เวลาอยู่กับโซเชียลมีเดียและอินเตอร์เน็ตมากๆ กิจวัตรที่ทำให้พวกเขามีความสุข คือการออกกำลังกาย และไปร่วมกิจกรรมทางศาสนา

มันก็จริงนะ ในโลกออนไลน์เราถ่ายรูปเซลฟี่ หาฟิลเตอร์ที่ทำให้เราดูดีที่สุด เราเปรียบเทียบชีวิตของเราทั้งหมดกับไฮไลท์เพียงช่วงเล็กๆของชีวิตคนอื่น แต่เมื่อเราเข้าร่วมนมัสการพระเจ้า เราได้คิดว่าพระเจ้านั้นมีค่ามากแค่ไหน เราคิดเกี่ยวกับพระเยซู คุณมองตัวเองในกระจกแล้วคุณจะเห็นคนบาปคนหนึ่ง มองที่ไม้กางเขน แล้วคุณจะเห็นผู้ที่ช่วยให้เรารอด มองตัวเอง แล้วคุณจะสงสัยอยู่เสมอว่าคุณดีพอหรือเปล่า มองที่พระเยซู แล้วคุณจะไม่มีวันสงสัย เพราะว่าเขานั้นดีพอ

พอลได้เขียนเกี่ยวกับพลังการให้ชีวิตผ่านการจดจ่ออยู่กับพระเจ้าผู้ทรงอยู่ชั่วนิรันดร์: “เราจึงไม่ยอมท้อแท้ ถึงแม้สังขารภายนอกจะเสื่อมโทรมไป แต่จิตใจภายในของเราได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในทุกๆวัน ความทุกข์เล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้นกับเราแค่เพียงเดี๋ยวเดียวนี้จะทำให้เราได้รับเกียรติชั่วนิรันดร์ ซึ่งเกียรตินี้อยู่เหนือความทุกข์ทั้งหมดมากมายนัก ดังนั้นเราจึงไม่จับจ้องอยู่กับสิ่งที่เราเห็น แต่จับจ้องอยู่กับสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะสิ่งที่เรามองเห็นนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน แต่สิ่งที่เรามองไม่เห็นนั้นคงอยู่ตลอดไป” (2 โครินธ์ 4:16-18).

ในชีวิตนี้มันไม่มีวิธีง่ายๆที่จะแก้ปัญหาความความวิตกกังวลและความกลัวของคุณได้หรอก แต่การวางสายตาของคุณไว้กับพระเยซูคือทางที่ดีที่สุดที่จะไม่ทำให้ใจของคุณไขว้เขว ไม่ว่าจะคุณจะไปร่วมนมัสการ หรืออ่านและไตร่ตรองบทความนี้ โปรดจำไว้ว่าเพราะไม้กางเขน และหลุมศพที่ว่างเปล่าของพระเยซู พระพรชั่วนิรันดร์เหล่านี้จึงเป็นของคุณ เพราะความศรัทธาคือยาที่ดีที่สุดสำหรับความหวาดกลัว