Markos 5:1-20

Markos 5:1-20 KMEYA

K ARŞI yakaya, Gerasinilerin memleketine geldiler. İsa kayıktan çıkınca murdar ruhu olan bir adam hemen kabirlerden çıkıp onu karşıladı. Onun oturduğu yer kabirler arasında idi, ve kimse onu zincirle bile bağlıyamazdı; çünkü çok kere bukağılar ve zincirlerle bağlanmıştı, zincirleri kırmış, bukağıları parçalamıştı; ve kimse onu zapt edemiyordu. Daima, gece gündüz, dağlarda ve kabirlerde bağırırdı, ve kendisini taşlarla yaralardı. İsayı uzaktan gördüğü zaman, koşup ona secde kıldı; ve yüksek sesle bağırıp dedi: Ey İsa, Yüce Allahın Oğlu, benden sana ne? Allah hakkı için sana and veririm; bana azap etme. Çünkü ona: Ey murdar ruh, bu adamdan çık, diyordu. Ondan: Adın ne? diye sordu; ve ona dedi: Benim adım Lejiyondur, zira biz çokluğuz. Kendilerini o diyardan dışarı çıkarmasın diye, ona çok yalvardı. Orada, dağın yanında, büyük bir domuz sürüsü otlıyordu. Ona yalvarıp dediler: Bizi o domuzlara gönder, içlerine girelim. İsa da onlara izin verdi. Murdar ruhlar da çıkıp domuzlara girdiler, ve iki bin kadar olan o sürü uçurumdan aşağı denize atıldı, denizde boğuldu. Onları güdenler kaçıp şehirde ve çiftliklerde haberi yaydılar. Ve vaki olanı görmeğe geldiler. İsaya geldiler, ve kendisinde lejiyon bulunup cine tutulmuş olan adamı oturmuş, giyinmiş ve akıllanmış görerek korktular. Görenler, cine tutulmuş olan adama ne olduğunu ve domuzlar hakkında onlara anlattılar. Kendi sınırlarından çıksın diye ona yalvarmağa başladılar. O, kayığa girince, cine tutulmuş olan adam kendisi ile beraber kalmak için ona yalvardı. Ve İsa onu bırakmadı, ancak ona dedi: Evine, seninkilere git, ve Rabbin sana yaptığı bütün şeyleri ve sana merhamet eylediğini onlara haber ver. O da gidip İsanın kendisine bütün ettiklerini Dekapoliste ilân etmeğe başladı; ve hepsi şaşıyorlardı.