Mezmur 22:1-31

Mezmur 22:1-31 KMEYA

A LLAHIM, Allahım, beni niçin bıraktın? Kurtuluşumdan, iniltimin sözlerinden niçin uzaktasın? Ey Allahım, gündüz çağırıyorum, fakat cevap vermiyorsun; Ve geceleyin, fakat bana rahat yok. Sen ise kuddûssun, Ey sen, İsrailin tehlillerinde sakin olan. Babalarımız sana güvendiler; Güvendiler, sen de onları azat ettin. Sana feryat ettiler, ve kurtuldular; Sana güvendiler ve utanmadılar. Fakat toprak kurduyum ben, ve insan değilim; İnsanların yüzkarasıyım, kavmın hor gördüğü. Beni görenlerin hepsi benimle eğleniyor; Sırıtıp, baş sallıyarak diyorlar: RABBE dayandı, onu azat etsin, Mademki ondan zevk alıyor, onu kurtarsın. Fakat beni rahimden çıkaran, Anamın kucağında iken beni emin kılan sensin. Doğuşumdan beri sana verildim; Anamın karnından beri Allahım sensin. Benden uzak durma; çünkü sıkıntı yakın; Çünkü yardım eden yoktur. Bir çok boğalar beni kuşattı; Zorlu Başan boğaları çevremi sardılar. Yırtan ve gümürdiyen aslan gibi, Üzerime ağızlarını açıyorlar. Su gibi döküldüm, Bütün kemiklerim oynaklarından çıktı; Yüreğim balmumu gibidir; içimde eriyor. Kuvvetim çömlek parçası gibi kurudu; Ve dilim çenelerime yapıştı; Ve beni ölüm toprağına koydun. Çünkü köpekler beni kuşattı; Şerirler takımı çevremi sardılar; Ellerimi ve ayaklarımı deldiler. Bütün kemiklerimi sayabilirim. Onlar bakıyorlar, gözlerini bana dikiyorlar; Esvabımı aralarında paylaşıyorlar, Libasıma da kura atıyorlar. Fakat sen, ya RAB, uzak durma; Ey kuvvetim, bana yardıma koş. Nefsimi kılıçtan, Canımı köpeğin pençesinden azat et. Aslanın ağzından beni kurtar; Evet, yaban sığırlarının boynuzlarından bana cevap verdin. Senin ismini kardeşlerime ilân edeceğim, Cemaat içinde sana hamdedeceğim. Ey sizler, RABDEN korkanlar, ona hamdedin; Ey sizler, bütün Yakub zürriyeti, ona izzet verin, Ve ey sizler, bütün İsrail zürriyeti, ondan korkun. Çünkü düşkünün derdini hor görmedi ve tiksinmedi, Yüzünü de ona örtmedi; Fakat onu imdada çağırınca işitti. Büyük cemaatte hamdim sendendir; Ondan korkanlar önünde adaklarımı öderim. Hakirler yerler, doyarlar; Onu arıyanlar RABBE hamdeder; Yüreğiniz ebediyen yaşasın. Bütün dünya uçları anacak, ve RABBE dönecek; Ve milletlerin bütün soyları senin önünde secde kılacak. Çünkü kırallık RABBİNDİR, Ve milletler üzerinde saltanat süren odur. Bütün dünya semizleri yiyecek ve secde kılacaklar; Toprağa inenlerin hepsi, Ve kendini yaşatamıyan bile, onun önünde iğilecekler. Bir zürriyet ona kulluk edecek; RAB hakkında gelecek nesle anlatılacak. Gelecekler ve onun adaletini ve bunu yaptığını Doğacak kavma bildirecekler.