MEZMURLAR 22:1-31
MEZMURLAR 22:1-31 Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001, 2008 (TCL02)
Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun? Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana. Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin. Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın. Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar. Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor. Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki, “Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!” Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin. Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin. Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok. Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi. Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana. Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor. Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın. Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar. Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar. Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar. Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş! Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar! Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana! Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım: Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin! Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi. Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı. Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin! Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak. Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir. Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde. Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak. O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
MEZMURLAR 22:1-31 Turkish Bible Old Translation 1941 (KMEYA)
A LLAHIM, Allahım, beni niçin bıraktın? Kurtuluşumdan, iniltimin sözlerinden niçin uzaktasın? Ey Allahım, gündüz çağırıyorum, fakat cevap vermiyorsun; Ve geceleyin, fakat bana rahat yok. Sen ise kuddûssun, Ey sen, İsrailin tehlillerinde sakin olan. Babalarımız sana güvendiler; Güvendiler, sen de onları azat ettin. Sana feryat ettiler, ve kurtuldular; Sana güvendiler ve utanmadılar. Fakat toprak kurduyum ben, ve insan değilim; İnsanların yüzkarasıyım, kavmın hor gördüğü. Beni görenlerin hepsi benimle eğleniyor; Sırıtıp, baş sallıyarak diyorlar: RABBE dayandı, onu azat etsin, Mademki ondan zevk alıyor, onu kurtarsın. Fakat beni rahimden çıkaran, Anamın kucağında iken beni emin kılan sensin. Doğuşumdan beri sana verildim; Anamın karnından beri Allahım sensin. Benden uzak durma; çünkü sıkıntı yakın; Çünkü yardım eden yoktur. Bir çok boğalar beni kuşattı; Zorlu Başan boğaları çevremi sardılar. Yırtan ve gümürdiyen aslan gibi, Üzerime ağızlarını açıyorlar. Su gibi döküldüm, Bütün kemiklerim oynaklarından çıktı; Yüreğim balmumu gibidir; içimde eriyor. Kuvvetim çömlek parçası gibi kurudu; Ve dilim çenelerime yapıştı; Ve beni ölüm toprağına koydun. Çünkü köpekler beni kuşattı; Şerirler takımı çevremi sardılar; Ellerimi ve ayaklarımı deldiler. Bütün kemiklerimi sayabilirim. Onlar bakıyorlar, gözlerini bana dikiyorlar; Esvabımı aralarında paylaşıyorlar, Libasıma da kura atıyorlar. Fakat sen, ya RAB, uzak durma; Ey kuvvetim, bana yardıma koş. Nefsimi kılıçtan, Canımı köpeğin pençesinden azat et. Aslanın ağzından beni kurtar; Evet, yaban sığırlarının boynuzlarından bana cevap verdin. Senin ismini kardeşlerime ilân edeceğim, Cemaat içinde sana hamdedeceğim. Ey sizler, RABDEN korkanlar, ona hamdedin; Ey sizler, bütün Yakub zürriyeti, ona izzet verin, Ve ey sizler, bütün İsrail zürriyeti, ondan korkun. Çünkü düşkünün derdini hor görmedi ve tiksinmedi, Yüzünü de ona örtmedi; Fakat onu imdada çağırınca işitti. Büyük cemaatte hamdim sendendir; Ondan korkanlar önünde adaklarımı öderim. Hakirler yerler, doyarlar; Onu arıyanlar RABBE hamdeder; Yüreğiniz ebediyen yaşasın. Bütün dünya uçları anacak, ve RABBE dönecek; Ve milletlerin bütün soyları senin önünde secde kılacak. Çünkü kırallık RABBİNDİR, Ve milletler üzerinde saltanat süren odur. Bütün dünya semizleri yiyecek ve secde kılacaklar; Toprağa inenlerin hepsi, Ve kendini yaşatamıyan bile, onun önünde iğilecekler. Bir zürriyet ona kulluk edecek; RAB hakkında gelecek nesle anlatılacak. Gelecekler ve onun adaletini ve bunu yaptığını Doğacak kavma bildirecekler.
MEZMURLAR 22:1-31 Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar (KKDEU)
Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun? Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana. Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin. Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın. Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar. Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor. Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki, “Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!” Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin. Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin. Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok. Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi. Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana. Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor. Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın. Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar. Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar. Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar. Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş! Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar! Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana! Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım: Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin! Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi. Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı. Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin! Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak. Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir. Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde. Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak. O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.