Seònd Matìe 22
22
1Tornand Jèsu a discòri, ur fevelà di gnûv par vie di paràbulis, disìnd:
2Lu règno dal cìl al è sìmil a un re, ch’ al à fatt lis gnòzzis di so fi:
3E al mandà ju siei servitòrs a clamà ju invidàds a gnòzzis, e no volèvin vignì.
4Di gnûv al mandà àltris servitòrs, disìnd: Dît ai invidàds: Eco lu gno gustà l’ è zà prònt, ju miei bòus, e lu nudrùm son mazzàds, e dutt l’ è pront: vignìt in tàule.
5Ma chèi no si curàrin: e lèrin, cùi a le so campàgne, cùi al so negòzi:
6Altris po çhapàrin ju servitòrs, e fasìnjur dai sprezz ju mazzàrin.
7Sintùd chest lu re, s’invelegnà: e mandàdis lis sôs trùpis, al distruzè chèi omicidiàris, e al brusà le lor citàd.
8Alòre al disè ai siei servitòrs: Lu past l’ è preparàd, ma chèi, cu èrin invidàds, no son stads degns.
9Làit dònçhe su lis crosèris des stràdis, e cuançh ch’ o’ incontrarês, clamàiju a gnòzzis.
10E làds ju siei servitòrs par lis stràdis, e’ tiràrin dònge duçh chèi, cu çhatàrin, çhatìvs e bogns: e le stànze si emplà di convidàds.
11Al entrà po lu re par viòdi ju convidàds, e al viodè lì un om sènze le vièste di gnòzzis.
12E i disè: Amì, cemûd sèstu entràd cà sènze vièste di gnòzzis? Ma chell al restà mutt.
13Alòre lu re al disè ai minìstros: Leàd mans e pids, butàilu ta lis tènebris esteriòrs, dulà ch’ al sarà un vajì, e un crustà di dinçh.
14Parcechè un monçh e’ son ju clamàds, e pôs ju elèts.
15Alòre ju Farisèos ritiràds, tignìrin consej, par tiràlu in red cu lis peràulis.
16E i màndin ju lor discèpui cui Erodiàns, disìnd: Mèstri, o’ savìn, che tu sês sclett, e tu insègnis cu le veretàd le stràde dal Signòr, e no tu bàdis àltri: parcechè no tu çhàlis le fàzze dai ùmign.
17Dìsinus dònçhe cè, che ti pâr: Isal lècit di pajà lu cens a Cèsar, o pur no?
18Ma Jèsu cognossùde le lor tristèrie, al disè: Ce mi tentàiso, ipòcritis?
19Mostràimi le monède dal cens. E lor i mostràrin un danàr.
20E ur disè Jèsu: Di cùi ìse chèste imàgine, e chèste iscriziòn?
21I rispuindèrin: Di Cèsar. Alòre ur disè: Dàit dònche chell, ch’ al è di Cèsar, a Cèsar: e chell, ch’ al è di Dio, a Dio.
22E sintìnd chest restàrin stupìds, e lassànlu e’ partìrin.
23In chell dì si fasèrin dònge di lui ju Saducèos, che nèjin le risureziòn, e lu domandàrin,
24Disìnd: Mèstri, Mosè al à ditt: Se un al mûr sènze fi, che so fràdi al spòsi so mujìr, e ch’ al dèi discendènze a so fràdi.
25Ore e’ jèrin là di nô siett fràdis: e lu prim al çholè mujìr, e al murì: e no avìnd pròle, al lassà so mujìr al fràdi.
26Lu seònd, e lu tierz fasèrin istèss fin al sètim.
27Finalmèntri ùltime di duçh e’ murì ànçhe le fèmine.
28A le rissureziòn adònçhe di cual dai siètt saràje mujìr? parcechè duçh le àn vùde.
29Rispuindìnd Jèsu, ur disè: Falàis, no capìnd lis Scritùris, ne le potènzie di Dio.
30Parcechè a le rissureziòn ne j’ ùmign çhòlin mujìr, ne lis fèminis marìd: ma saràn còme ju àgnui di Dio in cîl.
31In cuant a le rissureziòn dai muarts, no vèss lett cè, cu Dio l’ à ditt, disìnd a vô:
32Jo soi lu Dio di Abràm, e lu Dio di Isàcc, e lu Dio di Jacòbe? No l’ è lu Dio dai muarts, ma dai vivs.
33Sintùd chest lis tùrbis, si maravejàvin de’ so dutrìne.
34Ma ju Farisèos avìnd savùd, ch’ al vève fatt tasè ju Saducèos, si unìrin insième:
35E un di lor dotòr de’ lezz lu ricerçhà par tentàlu:
36Mèstri, cual ìsal lu grand comandamènt de’ lezz?
37Jèsu i disè: Tu amarâs lu Signòr Dio to cun dutt lu to cûr, cun dùte le to ànime, e cun dùte le to ment.
38Chest al è lu màssim, e prim comandamènt.
39Lu seònd po al è sìmil a chest: Tu amarâs lu to pròssim, còme te stess.
40In chesçh dòi comandamènts e’ sta dùte le lezz, e ju profètis.
41Radunàds po ju Farisèos, Jèsu ju ricerçhà,
42Disìnd: Ce us pàrial dal Crist? di cùi ìsal fi? I rispuìndin: Di Dàvid.
43E lui ur disè: Cemûd dònçhe Dàvid inspiràd lu clàmijal Signòr, disìnd:
44Al disè lu Signòr al gno Signòr: Sèntiti e’ me gèstre, fintànt che o’ mèti ju tiei nemîs par scagn ai tiei pids?
45Se dònçhe Dàvid lu clàme Signòr, cemûd ìsal so fi?
46E nissùn i podève rispuìndi peràule: ne nissùn da chell dì indenànt al vè ardimènt di ricerçhàlu plùi.
Seçili Olanlar:
Seònd Matìe 22: FUR1860
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
First published in London in 1860.
Seònd Matìe 22
22
1Tornand Jèsu a discòri, ur fevelà di gnûv par vie di paràbulis, disìnd:
2Lu règno dal cìl al è sìmil a un re, ch’ al à fatt lis gnòzzis di so fi:
3E al mandà ju siei servitòrs a clamà ju invidàds a gnòzzis, e no volèvin vignì.
4Di gnûv al mandà àltris servitòrs, disìnd: Dît ai invidàds: Eco lu gno gustà l’ è zà prònt, ju miei bòus, e lu nudrùm son mazzàds, e dutt l’ è pront: vignìt in tàule.
5Ma chèi no si curàrin: e lèrin, cùi a le so campàgne, cùi al so negòzi:
6Altris po çhapàrin ju servitòrs, e fasìnjur dai sprezz ju mazzàrin.
7Sintùd chest lu re, s’invelegnà: e mandàdis lis sôs trùpis, al distruzè chèi omicidiàris, e al brusà le lor citàd.
8Alòre al disè ai siei servitòrs: Lu past l’ è preparàd, ma chèi, cu èrin invidàds, no son stads degns.
9Làit dònçhe su lis crosèris des stràdis, e cuançh ch’ o’ incontrarês, clamàiju a gnòzzis.
10E làds ju siei servitòrs par lis stràdis, e’ tiràrin dònge duçh chèi, cu çhatàrin, çhatìvs e bogns: e le stànze si emplà di convidàds.
11Al entrà po lu re par viòdi ju convidàds, e al viodè lì un om sènze le vièste di gnòzzis.
12E i disè: Amì, cemûd sèstu entràd cà sènze vièste di gnòzzis? Ma chell al restà mutt.
13Alòre lu re al disè ai minìstros: Leàd mans e pids, butàilu ta lis tènebris esteriòrs, dulà ch’ al sarà un vajì, e un crustà di dinçh.
14Parcechè un monçh e’ son ju clamàds, e pôs ju elèts.
15Alòre ju Farisèos ritiràds, tignìrin consej, par tiràlu in red cu lis peràulis.
16E i màndin ju lor discèpui cui Erodiàns, disìnd: Mèstri, o’ savìn, che tu sês sclett, e tu insègnis cu le veretàd le stràde dal Signòr, e no tu bàdis àltri: parcechè no tu çhàlis le fàzze dai ùmign.
17Dìsinus dònçhe cè, che ti pâr: Isal lècit di pajà lu cens a Cèsar, o pur no?
18Ma Jèsu cognossùde le lor tristèrie, al disè: Ce mi tentàiso, ipòcritis?
19Mostràimi le monède dal cens. E lor i mostràrin un danàr.
20E ur disè Jèsu: Di cùi ìse chèste imàgine, e chèste iscriziòn?
21I rispuindèrin: Di Cèsar. Alòre ur disè: Dàit dònche chell, ch’ al è di Cèsar, a Cèsar: e chell, ch’ al è di Dio, a Dio.
22E sintìnd chest restàrin stupìds, e lassànlu e’ partìrin.
23In chell dì si fasèrin dònge di lui ju Saducèos, che nèjin le risureziòn, e lu domandàrin,
24Disìnd: Mèstri, Mosè al à ditt: Se un al mûr sènze fi, che so fràdi al spòsi so mujìr, e ch’ al dèi discendènze a so fràdi.
25Ore e’ jèrin là di nô siett fràdis: e lu prim al çholè mujìr, e al murì: e no avìnd pròle, al lassà so mujìr al fràdi.
26Lu seònd, e lu tierz fasèrin istèss fin al sètim.
27Finalmèntri ùltime di duçh e’ murì ànçhe le fèmine.
28A le rissureziòn adònçhe di cual dai siètt saràje mujìr? parcechè duçh le àn vùde.
29Rispuindìnd Jèsu, ur disè: Falàis, no capìnd lis Scritùris, ne le potènzie di Dio.
30Parcechè a le rissureziòn ne j’ ùmign çhòlin mujìr, ne lis fèminis marìd: ma saràn còme ju àgnui di Dio in cîl.
31In cuant a le rissureziòn dai muarts, no vèss lett cè, cu Dio l’ à ditt, disìnd a vô:
32Jo soi lu Dio di Abràm, e lu Dio di Isàcc, e lu Dio di Jacòbe? No l’ è lu Dio dai muarts, ma dai vivs.
33Sintùd chest lis tùrbis, si maravejàvin de’ so dutrìne.
34Ma ju Farisèos avìnd savùd, ch’ al vève fatt tasè ju Saducèos, si unìrin insième:
35E un di lor dotòr de’ lezz lu ricerçhà par tentàlu:
36Mèstri, cual ìsal lu grand comandamènt de’ lezz?
37Jèsu i disè: Tu amarâs lu Signòr Dio to cun dutt lu to cûr, cun dùte le to ànime, e cun dùte le to ment.
38Chest al è lu màssim, e prim comandamènt.
39Lu seònd po al è sìmil a chest: Tu amarâs lu to pròssim, còme te stess.
40In chesçh dòi comandamènts e’ sta dùte le lezz, e ju profètis.
41Radunàds po ju Farisèos, Jèsu ju ricerçhà,
42Disìnd: Ce us pàrial dal Crist? di cùi ìsal fi? I rispuìndin: Di Dàvid.
43E lui ur disè: Cemûd dònçhe Dàvid inspiràd lu clàmijal Signòr, disìnd:
44Al disè lu Signòr al gno Signòr: Sèntiti e’ me gèstre, fintànt che o’ mèti ju tiei nemîs par scagn ai tiei pids?
45Se dònçhe Dàvid lu clàme Signòr, cemûd ìsal so fi?
46E nissùn i podève rispuìndi peràule: ne nissùn da chell dì indenànt al vè ardimènt di ricerçhàlu plùi.
Seçili Olanlar:
:
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
First published in London in 1860.