Những câu Kinh Thánh phổ biến từ Maitiú 12

Chia sẻ

Agus deirim liḃ, an uile ḟocal díoṁaoin d’á laḃraid daoine, go dtaḃarfaid siad cúntas ann lá an ḃreiṫeaṁantais. Óir is de ḃárr do ḃréiṫre féin a saorfar ṫu, agus is de ḃárr do ḃréiṫre féin a daorfar ṫu.

A ṡlioċt na naiṫreaċ niṁe, conus is féidir daoíḃ-se neiṫe fóġanta do laḃairt agus siḃ go h-olc? óir is á líonṁaireaċt an ċroiḋe do laḃrann an béal.

Tugann an fear fóġanta neiṫe fóġanta uaiḋ, amaċ a’ stór fóġanta; agus tugann an droċ-ḋuine droċ-neiṫe uaiḋ amaċ a’ droċ-stór.

Deirim liḃ, d’á ḃríġ sin: Maiṫfar do ḋaoine gaċ peacaḋ agus gaċ diaṁasla, aċ diaṁasla i n-aġaiḋ an Spioraid ní maiṫfar do ḋaoine é.

Deiniḋ an crann a ḃeiṫ go maiṫ agus a ṫoraḋ fóġanta air; nó deiniḋ an crann go h-olc agus an toraḋ go h-olc air; óir is as a ṫoraḋ do h-aiṫniġtear an crann.