Iivesi zeBhayibhile ezithandwayo ezisuka Marc 1

Share

Fore trannoeth, cododd Iesu'n gynnar iawn ac aeth allan i le unig i weddïo. Aeth Simon a'i ffrindiau i chwilio amdano; ac wedi dod o hyd iddo, dyma nhw'n dweud: “Mae pawb yn chwilio amdanat ti.” Atebodd Iesu, “Gadewch i ni fynd ymlaen i'r trefi nesaf i mi gael pregethu yno hefyd; dyna'r rheswm i mi ddod allan.” Aeth Iesu drwy holl Galilea gan bregethu yn y synagogau ac iacháu'r cleifion.

Wedi i Ioan gael ei garcharu, daeth Iesu i Galilea i gyhoeddi Newyddion Da Duw: “Mae'r amser wedi cyrraedd; mae teyrnas Dduw wedi dod yn agos. Trowch oddi wrth eich drygioni a chredwch y Newyddion Da.”

Tua'r adeg honno daeth Iesu o dre Nasareth, yng Ngalilea, i afon Iorddonen i gael ei fedyddio gan Ioan. Wrth iddo godi o'r dŵr, gwelodd y nefoedd yn agor a'r Ysbryd yn disgyn arno fel colomen a chlywodd lais yn dweud: “Fy mab wyt ti, rwyt yn annwyl iawn i mi.”

Dyma ddechrau'r Newyddion Da ynglŷn â Iesu Grist, Mab Duw. Soniodd Eseia'r proffwyd amdano fel hyn: “Dwedodd Duw, ‘Anfonaf fy negesydd o dy flaen i baratoi dy ffordd.’ Mae un yn cyhoeddi yn yr anialwch: ‘Paratowch ffordd yr Arglwydd, gwnewch ei lwybrau'n unionsyth.’ ” Digwyddodd Ioan Fedyddiwr fod yn yr anialwch yn bedyddio a phregethu gan ddweud wrth y bobl, “Trowch oddi wrth eich pechodau, bedyddier chi, a bydd Duw yn maddau i chi.” Aeth llawer o ardal Jwdea a dinas Jerwsalem allan ato, ac ar ôl cyffesu eu pechodau, cawson nhw eu bedyddio ganddo yn afon Iorddonen. Roedd Ioan wedi'i wisgo mewn dillad o flew camel gyda gwregys o groen am ei ganol; locustiaid a mêl gwyllt oedd ei fwyd. Dyma oedd ei neges: “Mae un cryfach na fi yn dod ar fy ôl i. Dydw i ddim yn deilwng i blygu lawr i dynnu'i esgidiau. Bedyddiais i chi gyda dŵr, ond bydd e'n eich bedyddio chi gyda'r Ysbryd Glân.”

Wrth gerdded ar lan Môr Galilea gwelodd Iesu ddau bysgotwr, Simon a'i frawd Andreas yn taflu rhwyd i'r môr. Dwedodd Iesu, “Dilynwch fi, a dysgaf chi i ddal pobl.” A dyma nhw'n gadael eu rhwydau ar unwaith a'i ddilyn. Wedi iddo fynd ymlaen ychydig, gwelodd Iago ac Ioan, meibion Sebedeus, wrthi'n trwsio'r rhwydau yn y cwch. Galwodd Iesu nhw, ac aethon nhw gydag e gan adael eu tad yn y cwch gyda'r gweision.

Daeth Iesu a'i ddisgyblion i Gapernaum ac ar y Saboth, dydd sanctaidd yr Iddewon, aeth i mewn i'r synagog a dechrau dysgu. Roedd y bobl yn synnu at yr hyn a ddwedai; roedd ef yn eu dysgu nhw fel un ag awdurdod ganddo, ac nid fel y gwnâi athrawon y gyfraith. Roedd dyn gwallgof yn y synagog yn gweiddi, “Beth wyt ti ei eisiau gyda ni, Iesu o Nasareth? Wyt ti wedi dod i'n difetha ni? Rydw i'n dy nabod di — ti ydy Sanct Duw!” Ceryddodd Iesu yr ysbryd aflan a dweud: “Bydd ddistaw, a dos allan ohono.” Yna, wedi ei gynhyrfu, rhoddodd y dyn floedd uchel, a gadawodd yr ysbryd aflan ef. Roedd pawb wedi eu syfrdanu gymaint nes troi a holi ei gilydd: “Beth ydy hyn? Dyma addysg newydd! Mae hwn yn gorchymyn hyd yn oed ysbrydion aflan ac maen nhw'n ufudd iddo!” Aeth y sôn amdano ar led drwy holl gymdogaeth Galilea.