Iivesi zeBhayibhile ezithandwayo ezisuka لوقا 14

Share

«هَچی کَسه گو بِتَ لاره مِن و زَهلا وی باب و داییگ، ژِن و زارو، بِرا و خوشگ و حتا جانه وی بوخو نَچیت، نِگاریت بِبیتَ شاگِرده مِن.

هَچی کَسه خاچا خو سَر مِله خو نَکِشیت و دوو مِدا نَیِت، نِگاریت بِبیتَ شاگِرده مِن.

چون گو هَچی کَسه خو مَزِن گَت، دیه گوشگَ بیت و هَچی کَسه خو گوشگَ گَت، دیه مَزِن بیت.»

بَجا ناو وَدا ژی هَچی کَسه دَست ژه هَچی دِشدا گو هَیَ نَکِشیت، نِگاریت بِبیتَ شاگِرده مِن.

«کِیَ ناو وَدا گو قَصدا چه گِرِنا بیرجَگه هَبیت و اَوِلی نَرونِت و بَرآوردا خَرجا وی بِگَت گو بِبینیت کانه قاوَتا خُلاص گِرِنا وه هَیَ آن نه؟ چون هَگو خیمه وه دانِت، بله نَگاریت اَوه خُلاص گَت، هَچی کَسه بِبینیت، دیه بِ بِکَنِت، دیه بِژیت: ”اَوی مِرُوی دَستبه چه گِرِنه گِر، بله نَگاری خُلاص گَت!“

بَجا وقته گو تِ مِوانداریَگه دِدَی، فقیر و ژارا، فلجا و مِرُوه شِل و مِرُوه گُورَ مِوان گَ گو تِیه بَرکته بِگِری؛ چون گو اَوان چه دِشد چِنینَ گو تُله بُ تَ وَگَن و تِیه تُلا خو له رُژا ساخ بونا صالِحان دا بِستینی.»

«خه باشَ، بله هَگو طاما خو ژه دَست بِدَت، چاون دِبیت اَوه دیسا شور گَن؟ نه گِر شُلا عَردی تِت و نه گِر کودی؛ بَلگو اَوه دِرِژِنَ دَروَ. هَچی کَسه گوه بُ بیهیستِنه هَیَ، بِلا بِبیهیسیت!»