Altai, Southern - 2013 Edition (NT)

Иисус он экӱни кычырып алала, олорго ончо шилемирлердиҥ бажын билер, оору-јоболды јазар кӱч ле јаҥ берди. Кудайдыҥ Каандыгы керегинде јарлазын, оору улусты јассын деп, олорды ийип, айтты:
– Јолго неме албагар: тайак та, баштык та, калаш та, акча да; солып кийер кийим алып јӱрбегер. Кажы бир айылга тӱшсегер, анда артып, оноортынаҥ јолго атаныгар. Слерди кайда јуутпаза, ол каладаҥ барып јада, олорго удура кере эдип, будыгардаҥ тоозынды кактагар.
Олор барып, јурттарды эбирип, кайда ла Сӱӱнчилӱ Јар јарлап, оору улусты јазып јӱрдилер.
Тӧрт тӧчинниҥ бирӱзин башкарган Ирод, Иисустыҥ нени эдип јӱргенин ончозын угала, алаҥ кайкады, нениҥ учун дезе кезиктери: «Бу Иоанн, ол тирилген», бир кезиги: «Илия келген», ӧскӧлӧри: «Јебрен јарлыкчылардыҥ бирӱзи тирилген» – дешкен. Је Ирод айткан: «Иоанныҥ бажын мен кезе чаап койгом. Бу мындый кайкамчылу керектерди кем эдет болбогой?» Иродтыҥ Оны кӧрӧр кӱӱни келип турган.


Апостолдор јанып келеле, нени эткендерин Иисуска айдып бердилер. Иисус олорды јаҥыс бойлорын алганча, Вифсаида дейтен каланыҥ јуугындагы ээн јерге ырады. Је улус билип ийеле, кийнинеҥ барды. Иисус олорды угуп, олорго Кудайдыҥ Каандыгы керегинде куучындады, јазыларын керексиген улусты јасты.
Эҥир кирип бараткан. Он экӱ Ого базып келип, айттылар:
– Улусты божот, олор эбире јаткан јурттарга барып, конор-тӱнеер јер ле јиир курсак таап алзын, бу аалга јер.
Је Ол:
– Слер олорды азырагар – деди.
– Бисте беш болчок калаш ла эки болчок балыктаҥ ӧскӧ неме јок – деп, ӱренчиктер каруу јандырды. – Айса барып, бу улустыҥ ончозына курсак садып алактар ба?
Анда беш муҥ кире кижи болгон.
– Улусты беженнеҥ јергелей отургызыгар – деп, Иисус олорго јакыды.
Анайда эдип, ончолорын отургызып ийдилер.
Иисус дезе, беш болчок калаш ла эки болчок балыкты алып, теҥери ӧрӧ кӧрӧлӧ, алкады, олорды сындырала, улуска ӱлезин деп, ӱренчиктерге берди. Ончозы јиди, тойды. Јигенниҥ арткан-калганын он эки каламага јууп алдылар.


Бир катап Иисус јаҥыскан мӱргип турарда, Ого ӱренчиктери келди. Иисус олордоҥ сурады:
– Улус Мени кем дешкилейт?
Олор каруу јандырдылар:
– Сени Крестеечи Иоанн дежет, кезиктери Илия, кезиктери дезе јебрен јарлыкчылардыҥ бирӱзи тирилген дежет.
Ол сурады:
– Слер Мени кем дейдигер?
Петр:
– Сен – Кудайдыҥ Христозы – деди.
Је Ол мыны кемге де айтпазын деп, кату јакарала, айтты:
– Кижи Уулы кӧп кыйналар учурлу, јаандар, улу абыстар ла бичикчилер Оны јектеп, ӧлтӱргилеп койор, ӱчинчи кӱнде дезе Ол тирилер учурлу.
Оноҥ ончозына айтты:
– Мениле кожо барайын дегенигер, бойынаҥ бойы мойноп, бойыныҥ керӱ агажын алып, Мениҥ кийнимнеҥ барзын. Јӱрӱмин аргадайын дегени, онызын јылыйтар. Меге болуп јӱрӱмин јылыйтканы дезе, онызын аргадап алар. Јер-телекейде не бардыҥ ончозын табала, је бойын бойы ӧлтӱрип эмезе бойын јылыйтып салза, кижиге не туза? Кем Менеҥ, Мениҥ айткан сӧзимнеҥ уйалза, Кижи Уулы Бойыныҥ, Аданыҥ ла агару ангелдердиҥ магында келгежин, ол кижидеҥ уйалар. Чынын айдадым слерге: мында тургандардыҥ кезиги Кудайдыҥ Каандыгын кӧрбӧгӧнчӧ, ӧлбӧс.


Мынайда айтканныҥ кийнинде, сегис кӱнниҥ бажында Иисус Петрды, Иоанн ла Иаковты алала, мӱргиирге кырга чыкты. Ол мӱргип турарда, чырайы кубулды, кийими агарып, мызылдай берди. Је бат, Оныла эки эр кижи эрмектежип турды. Олор Моисей ле Илия болгондор. Теҥериниҥ магыла јаркындалганча келип, олор Иисустыҥ Иерусалимде бӱдӱретен керектериниҥ учын куучындажып тургандар.
Петр ла оныла кожо болгон улус дезе уйкуга јыга бастырып койгондор. Је ойгонып келеле, Оныҥ магыныҥ јаркынын, Ого коштой эки эр кижи турганын кӧрӱп ийдилер. Байагы улус барарга јадарда, Петр Иисуска айтты:
– Ӱредӱчи, биске мында макалу! Ӱч чадыр тудалы: бирӱзин Сеге, бирӱзин Моисейге, бирӱзин дезе – Илияга.
Нени айдып турганын ол бойы да билбес болгон.
Айдып турганча, булут чыгып, олорды кӧлӧткӧлӧп ийди. Булутка киреле, коркый бердилер. Булуттаҥ ӱн угулды:
– Бу Мениҥ сӱӱген Уулым, Оны угыгар!
Ӱн угулбай барарда, Иисус ойто јаҥыскан артты. Ӱренчиктер мыны јажытта тудуп, нени кӧргӧндӧрин ол кӱндерде кемге де айтпадылар.


Эртезинде олор кырдаҥ тӱшкилеп келерде, Иисусты кӧп улус уткып чыкты. Кенетийин улус ортодоҥ бир кижи:
– Ӱредӱчи! – деп, кыйгырып ийди. – Сени јайнап, сурап турум, мениҥ уулымды келип кӧр! Ол мениҥ сок јаҥыс уулым! Јелбис ого табарганда, ол кенетийин кыйгырып баштайт, баланы кура тартарда, оозынаҥ кӧбӱк чыгып келет. Оны чек кыйнайла, јӱк арайдаҥ айрылат. Јелбисти чыгара сӱригер деп, ӱренчиктериҥди айбылагам, је олор болуп албады.
Иисус:
– Э-э, бӱтпес, балыр ӱйе! – деди. – Слерле кожо канчазын јӱрейин? Слерге канчазын чыдажайын? Уулыҥды бери экел!
Онызы келип јатканча, шилемир оны јерге јыга базып, калтырада берди. Је Иисус кара јелбиске јакарып, уулчакты јазала, адазына берип ийди. Кудайдыҥ кӱчин ончолоры кайкажып турдылар.
Ончо улус Иисустыҥ эдип јӱргенин кайкажып турарда, Ол Бойыныҥ ӱренчиктерине айтты:
– Айтканымды лаптап угыгар: Кижи Уулы улустыҥ колына берилер.
Је олор бу сӧстӧрди аайлабадылар, олорго бу сӧстӧр туйук болуп, оныҥ учурын оҥдободылар. Сурап угарга дезе јалтанып тургандар.


Кемизи улу-јаан деп, ӱренчиктер ортодо блааш-тартыш болгон. Иисус дезе, олордыҥ јӱрегинде алып јӱрген сагыжын билип, бир баланы колго алала, Бойыныҥ алдына тургузып, айтты:
– Меге болуп бу баланы јуудып алганы – Мени јуудып турганы. Мени јуутканы дезе, Мени Ийгенди јуутканы ол. Ортогордо эҥ кичӱгер, улу болор.
Айдарда, Иоанн айтты:
– Ӱредӱчи! Сениҥ адыҥды адап, шилемирлерди чыгарып турган кижини кӧрдибис. Ол бисле кожо јӱрбей турган учун, оны токтодып салдыс.
Иисус:
– Токтотпогор – деди. – Слерге удура эмес кижи слер учун ине.

Кудай Иисусты теҥериге алар кӱндер јууктап келедерде, Иисус Иерусалим јаар барар деп шӱӱп, Бойынаҥ озо элчилерин ийди. Олор Ого керектӱ не-немени белетеп койорго, бир самар јуртка келдилер. Је Оны јуутпадылар, нениҥ учун дезе Ол Иерусалим јаар барып јатканы кӧрӱнип турды. Мыны кӧрӧлӧ, ӱренчиктери Иаков ло Иоанн айттылар:
– Кайракан! Кӱӱниҥ бар болзо, Илия эткени чилеп, теҥеридеҥ от тӱжӱп, буларды ӧртӧп салзын деп айдалы ба?
Је Иисус олор јаар бурылып, олорды токтодып койды. Бойыгарда кандый тын барын билбей јадыгар – деди. – Кижи Уулы дезе, кижиниҥ тынын кыйарга эмес, аргадаарга келген.
Айдарда, олор ӧскӧ јуртка бардылар.


Јолой бир кижи Иисуска айтты:
– Сен кайдаар да барзаҥ, Сени ээчий барарым.
Иисус ого айтты:
– Тӱлкӱ болзо ичегендӱ, куш болзо уйалу. Кижи Уулыныҥ дезе баш та јӧлӧӧр јери јок.
Ӧскӧзине дезе айтты:
– Мени ээчий бар.
Онызы:
– Кайракан! – деди. – Мен озо адамныҥ сӧӧгин јууп койорго барып келейин бе?
Је Ол ого айтты:
– Ӧлгӧн улус ӧлгӧндӧриниҥ сӧӧгин бойлоры јуузын. Сен дезе барып, Кудайдыҥ Каандыгыныҥ Сӱӱнчилӱ Јарын јарла.
База бир кижи айтты:
– Кайракан! Мен Сениле кожо барарым, је озо барып, айылдагы улусла јакшылажып алайын ба?
Је Иисус ого айтты:
– Салдага колын салала, кайра ајыктанып турган кижи, Кудайдыҥ Каандыгына ижемјизи јок.

聆听 Лука 9