Thai, Northern - 2017 Lanna Bible (Non-Drama NT)

เวลา​นั้น​มี​บาง​คน​อยู่​หั้น​เล่า​เรื่อง​จาว​กาลิลี​ตี้​ถูก​ปีลาต​ฆ่า​ต๋าย​ต๋อน​ตี้​ก่ำลัง​เยียะ​พิธี​ถวาย​เครื่อง​ปู่จา​พระเจ้า หื้อ​พระเยซู​ฟัง พระองค์​ก็​ถาม​หมู่​เขา​ว่า “ต้าน​ตังหลาย​กึ๊ด​ว่า​จาว​กาลิลี​หมู่​นั้น​เป๋น​คน​บาป​นัก​เหลือ​จาว​กาลิลี​คน​อื่น﻿ๆ ย้อน​ว่า​หมู่​เขา​ได้​ถูก​ฆ่า​ต๋าย​จาอั้น​กา เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า​บ่﻿ใจ้ ถ้า​ต้าน​ตังหลาย​บ่﻿ได้​กลับใจ๋​จาก​บาป ก็​จะ​ต้อง​ฉิบหาย​เหมือน​กั๋น กาว่า​สิบ​แปด​คน​นั้น​ลอ ตี้​หอ​คอย​เมือง​สิโลอัม​โก้น​เต๋ง​หมู่​เขา​ต๋าย ต้าน​ตังหลาย​กึ๊ด​ว่า​หมู่​เขา​เป๋น​คน​บาป​นัก​เหลือ​คน​ตังหลาย​ตี้​อยู่​ใน​กรุง​เยรูซาเล็ม​กา เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า​บ่﻿ใจ้ ถ้า​ต้าน​ตังหลาย​บ่﻿กลับใจ๋​จาก​บาป​ก็​จะ​ฉิบหาย​เหมือน​กั๋น”

พระเยซู​อู้​กำเผียบ​หื้อ​หมู่​เขา​ฟัง​ว่า “มี​คน​นึ่ง​ปูก​เก๊า​บ่าเดื่อ​เก๊า​นึ่ง​ไว้​ใน​สวน​องุ่น​ของ​เขา เขา​มา​เซาะ​หา​หน่วย​ตี้​เก๊า​นั้น​ก็​บ่﻿มี เขา​ก็​บอก​คน​เยียะ​สวน​องุ่น​ว่า ‘ผ่อ​ลอ​เฮา​มา​เซาะ​หน่วย​บ่าเดื่อ​เก๊า​นี้​สาม​ปี๋​แล้ว บ่﻿หัน​มี​สัก​หน่วย ฟัน​ขว้าง​เหีย​เต๊อะ ละ​ไว้​ก็​เติ้ก​สวน​บ่ดาย’ คน​เยียะ​สวน​องุ่น​ก็​บอก​ว่า ‘นาย​ครับ ขอ​เอา​ไว้​แหม​ปี๋​เต๊อะ ลอง​กุ่น​ดิน​เอา​ปุ๋ย​ใส่​ผ่อ​ก่อน ถ้า​ปี๋​หน้า​มี​หน่วย​ก็​ดี แต่​ถ้า​บ่﻿มี​หน่วย ก้อย​ฟัน​ขว้าง​เมื่อ​ลูน​ก็​ได้’ ”

ใน​วัน​สะบาโต​วัน​นึ่ง พระเยซู​ก่ำลัง​สั่ง​สอน​อยู่​ใน​ธรรมศาลา​ของ​จาว​ยิว มี​แม่ญิง​คน​นึ่ง​โดน​ผี​เข้า​เยียะ​หื้อ​เป๋น​โรค​ได้​สิบ​แปด​ปี๋ นาง​หลังก่อง​หยืด​ตั๋ว​ซื่อ​บ่﻿ได้ เมื่อ​พระองค์​หัน​นาง​แล้ว​จึง​ฮ้อง​หื้อ​เข้า​มา​หา​บอก​ว่า “นาง​เหย ตั๋ว​เจ้า​หาย​จาก​โรค​แล้ว” พระองค์​เอา​มือ​วาง​ตี้​ตั๋ว​ของ​นาง โรค​ของ​นาง​ก็​หาย​บ่า​เดี่ยว​นั้น​เลย หยืด​ตั๋ว​ซื่อ​ได้ กับ​สรรเสริญ​พระเจ้า แต่​นาย​ธรรมศาลา​โขด​ตี้​พระเยซู​ฮักษา​โรค​ใน​วัน​สะบาโต จึง​บอก​คน​ตังหลาย​ว่า “มี​หก​วัน​ตี้​หื้อ​เยียะ​ก๋าน​ได้ ใน​หก​วัน​นั้น​หื้อ​มา​ฮักษา​โรค​เต๊อะ แต่​ใน​วัน​สะบาโต​ขอ​ย้าง​ก่อน” พระเยซู​ตอบ​เขา​ว่า “คน​หน้า​ซื่อ​ใจ๋​ก๊ด เจ้า​ตังหลาย​ได้​แก้​เจื้อก​งัว​เจื้อก​ลา ปา​มัน​ออก​คอก​ไป​กิ๋น​น้ำ​ใน​วัน​สะบาโต​บ่﻿ใจ้​กา แม่ญิง​คน​นี้​เป๋น​เจื๊อสาย​ของ​อับราฮัม เขา​ถูก​ซาต๋าน​เยียะ​หื้อ​เป๋น​โรค​มา​สิบ​แปด​ปี๋​แล้ว บ่﻿สมควร​เตื้อ​กา​ตี้​นาง​จะ​มี​อิสระ​ใน​วัน​สะบาโต” เมื่อ​พระองค์​อู้​จาอั้น​แล้ว หมู่​ตี้​เป๋น​ศัตรู๋​ก็​อาย แต่​คน​ตังหลาย​จื้นจมยินดี ย้อน​ก๋าน​อัศจ๋รรย์​ตี้​พระเยซู​ได้​เยียะ

พระองค์​อู้​หื้อ​ฟัง​ว่า “แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​เหมือน​อะหยัง เฮา​จะ​เผียบ​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​เหมือน อะหยัง​ดี​น่อ ก็​เผียบ​เหมือน​เม็ด​มัสตาร์ด​เม็ด​นึ่ง​ตี้​คน​นึ่ง​เอา​ไป​ปูก​ไว้​ใน​สวน​ของ​เขา งอก​ออก​มา​แล้ว ก็​เป๋น​ต้น​ใหญ่​จ๋น​นก​มา​แป๋ง​ฮัง​บน​กิ่ง​ของ​เก๊า​นั้น​ได้”

พระองค์​ก็​อู้​แหม​ว่า “เฮา​จะ​เผียบ​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​เหมือน​อะหยัง​ดี​หา ก็​เผียบ​เหมือน​เจื๊อ​ผงฟู​ตี้​แม่ญิง​คน​นึ่ง​เอา​มา​สูน​กับ​แป้ง​สาม​ถัง เจื๊อ​นั้น​ก็​เยียะ​หื้อ​แป้ง​นั้น​ปุ๊​ขึ้น​ตึง​หมด”

ต๋อน​ตี้​พระองค์​ก่ำลัง​เตียวตาง​ไป​กรุง​เยรูซาเล็ม พระเยซู​ก็​แอ่ว​ไป​ต๋าม​บ้าน​ต๋าม​เมือง​ต่าง﻿ๆ สั่ง​สอน​คน​ตังหลาย​ตวย มี​คน​นึ่ง​ถาม​พระองค์​ว่า “อาจ๋ารย์ คน​ตี้​จะ​รอด​ป๊น​บาป​โต้ษ​นั้น​มี​หน้อย​กา” พระองค์​อู้​กับ​คน​ตังหลาย​ว่า “ต้าน​ตังหลาย​จง​พยายาม​เข้า​ไป​ตาง​ปะตู๋​กีด﻿ๆ เน่อ เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า มี​คน​นัก​ฮิ​จะ​เข้า​ไป​ก็​เข้า​บ่﻿ได้ เมื่อ​เจ้า​ของ​บ้าน​หับ​ปะตู๋​แล้ว ต้าน​ตังหลาย​ยืน​ฮ้อง​อยู่​ตัง​นอก​ปะตู๋​ว่า ‘นาย​เจ้าข้า จ้วย​ไข​ปะตู๋​หื้อ​เฮา​กำ​เต๊อะ’ แต่​เจ้า​ของ​บ้าน​ตอบ​ว่า ‘เฮา​บ่﻿ฮู้จัก​หมู่​เจ้า​ว่า​เป๋น​ใผ ลุก​ตี้​ไหน​มา’ ต้าน​ตังหลาย​ก็​จะ​ตอบ​ว่า ‘หมู่​เฮา​เกย​กิ๋น​สุก​กิ๋น​ดิบ​กับ​ต้าน ต้าน​เกย​สั่ง​สอน​ต๋ำ​ถนน​ใน​บ้าน​ของ​หมู่​เฮา​นั้น​ลอ’ เจ้า​ของ​บ้าน​ก็​ตอบ​ว่า ‘เฮา​บ่﻿ฮู้จัก​หมู่​เจ้า​ว่า​เป๋น​ใผ ลุก​ตี้​ไหน​มา เจ้า​ผู้​เยียะ​บ่﻿ดี​ตังหลาย จง​ไป​หื้อ​ป๊น​หน้า​เฮา​เหีย​เต๊อะ’
“เมื่อ​นั้น​ต้าน​ตังหลาย​จะ​หัน​อับราฮัม อิสอัค ยาโคบ กับ​หมู่​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​ตังหลาย​ใน​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า แต่​ตั๋ว​ต้าน​จะ​ถูก​ขับ​ไล่​หื้อ​ไป​อยู่​ตัง​นอก แล้ว​หมู่​ต้าน​ก็​จะ​ไห้​หุย​ขบ​เขี้ยว​เกี๊ยว​กาง​อย่าง​เจ็บ​ปวด คน​จะ​มา​จาก​ตัง​วันออก ตัง​วันตก ตัง​เหนือ กับ​ตัง​ใต้​จะ​กิ๋น​เลี้ยง​ฉลอง​กั๋น​ใน​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า ผ่อ​เน่อ​จะ​มี​คน​ตี้​เป๋น​คน​ตังเก๊า​ใน​ต๋อน​นี้ จะ​ก๋าย​เป๋น​คน​ตังป๋าย กับ​คน​ตังป๋าย​ต๋อน​นี้ จะ​ก๋าย​ไป​เป๋น​คน​ตังเก๊า”

ใน​วัน​นั้น​มี​หมู่​ฟาริสี​บาง​คน​มา​บอก​พระองค์​ว่า “ขอ​ต้าน​ไป​จาก​ตี้​นี่​เหีย​เต๊อะ​ย้อน​เฮโรด​เจ้าเมือง​จะ​ฆ่า​ต้าน” พระองค์​จึง​บอก​หมู่​เขา​ว่า “ไป​บอก​หมาไน​ตั๋ว​นั้น​เน่อ​ว่า เฮา​ไล่​ผี​ออก​กับ​ฮักษา​โรค​ใน​วัน​นี้​กับ​วัน​พูก แล้ว​ใน​วัน​ตี้​พระเจ้า​ก๋ำหนด​ไว้ เฮา​จะ​เยียะ​หื้อ​สำเร็จ แต่​ว่า​จ๋ำเป๋น​ตี้​เฮา​จะ​ต้อง​เตียว​ไป​วัน​นี้ วัน​พูก กับ​วัน​ฮือ ย้อน​ว่า​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​จะ​บ่﻿ถูก​ฆ่า​นอก​กรุง​เยรูซาเล็ม
“โอ เยรูซาเล็ม เยรูซาเล็ม​เหย เจ้า​คือ​ผู้​ตี้​ได้​ฆ่า​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า แล้ว​เอา​บ่าหิน​ขว้าง​คน​หมู่​นั้น​ตี้​พระเจ้า​ส่ง​มา​หา​หมู่​เจ้า​จ๋น​ต๋าย หลาย​เตื้อ​เฮา​ใค่​เอา​ลูก​ของ​เจ้า​มา​ไว้​ใน​อ้อม​อก​เหมือน​แม่​ไก่​กก​ลูก​อยู่​ใต้​ปีก​ของ​มัน แต่​เจ้า​บ่﻿ยอม ผ่อ​หื้อ​ดี​เน่อ เฮือน​ของ​เจ้า​จะ​ถูก​ละ​ขว้าง​หื้อ​ฮ้าง​ไป​เหีย เฮา​ขอ​บอก​เจ้า​ตังหลาย​ไว้​เน่อ​ว่า เจ้า​ตังหลาย​จะ​บ่﻿หัน​เฮา​แหม​แล้ว จ๋น​กว่า​หมู่​เจ้า​จะ​เอิ้น​ว่า ‘ขอ​พระเจ้า​ปั๋น​ปอน​ผู้​ตี้​มา​ใน​นาม​ของ​องค์​พระผู้เป๋นเจ้า’”

聆听 ลูก๋า 13