Гелип чыкыш 4
4
4‑нҗи бап
Кабыл билен Хабыл. Илкинҗи ганхорлык
1Адам аялы Хова янашды. Хов хамыла болуп, Кабылы догурды. Хов: «Реббиң көмеги билен мен бир огул дүнйә индердим#4:1 Кабыл… дүнйә индердим – еврейче Кабыл ве дүнйә индердим диен сөзлериң айдылышы меңзешдир.» дийди. 2Соңра ол Кабылың доганы Хабылы догурды. Хабыл гоюн чопаны, Кабыл болса дайхан болуп етишди. 3Бирнәче вагтдан соң Кабыл топрагың мивесинден Реббе садака гетирди. 4Хабыл хем өз сүрүсиниң илкинҗи догланларының семизлеринден Реббе садака гетирди. Реб Хабылы ве онуң садакасыны кабул этди. 5Эмма Реб Кабылы ве онуң садакасыны кабул этмеди. Кабылың муңа гаты гахары гелип, йүзүни саллады. 6Реб Кабыла шейле дийди: «Нәме үчин гахарланяң? Нәме йүзүңи саллаярсың? 7Эгер сен догры иш этсең, кабул эдилмезмиң нәме? Эгер сен нәдогры иш этсең, гүнә босагада пейләп ятандыр; гүнәниң сениң үстүңден хөкүм сүреси гелер. Йөне сен гүнәниң үстүнден агалык этмелисиң!»
8Кабыл өз доганы Хабыла: «Йөр, четрәге чыкалы»#4:8 Йөр, четрәге чыкалы – бу сөзлер кәбир голязмаларда ёк. дийди. Мейданда Кабыл Хабыла топулып, оны өлдүрди. 9Реб Кабылдан: «Доганың Хабыл ниреде?» дийип сорады. Ол: «Хабарым ёк, мен нәме доганымың сакчысымы?» дийди. 10Реб Кабыла шейле дийди: «Сен нәмелер этдиң?! Доганыңың ганы топракдан Маңа перят эдйәр. 11Инди сен нәлетлендиң ве доганыңың сениң элиң билен дөкүлен ганыны өзүне сиңдирен топракдан махрум болдуң. 12Сен нәче җан чексең-де, ер саңа хасыл бермез, сен ер йүзүнде гачгак хем сергездан боларсың». 13Кабыл Реббе: «Җезам чекерден агыр. 14Ине, бу гүн Сен мени мес топраклы ерден ковдуң. Мен Сениң хузурыңдан гизленип, ер йүзүнде гачгак ве сергездан боларын. Маңа душан, мени өлдүрер» дийди. 15Эмма Реб оңа: «Ёк! Кабылы өлдүрен адамдан еди гезек өч алнар» дийди. Реб Кабыла душаның оны өлдүрмези ялы, оңа беллик гойды. 16Соңра Кабыл Реббиң хузурындан гидип, Эремиң гүндогарындакы Нот#4:16 Нот – бу сөз сергездан диймеги аңладяр. юрдунда месген тутды.
17Кабыл аялына янашды. Онуң аялы хамыла болуп, Ханогы догурды. Кабыл гала бина эдип, оңа оглы Ханогың адыны дакды. 18Ханокдан Ират, Иратдан Мехуяйыл, Мехуяйылдан Метушаел, Метушаелден Лемек догулды. 19Лемек ики аял алды: оларың бириниң ады Ада, бейлекисиниңки болса Силлады. 20Ада Ябалы догурды. Ябал чадырда яшаян малдарларың атасыды. 21Онуң доганының ады Юбалды. Юбал лира ве түйдүк чалянларың атасыды. 22Силла Тубал-Кабылы догурды. Тубал-Кабыл бүрүнчден ве демирден дүрли гураллары ясаярды. Онуң Нагама атлы аял доганы барды.
23Лемек аялларына шейле дийди:
«Эй, Ада ве Силла,
маңа гулак асың!
Аялларым, сөзүми диңләң!
Мени яралан адамы өлдүрерин,
мени уран җуван йигиди өлдүрерин.
24Кабыл үчин еди гезек өч алынса,
Лемек үчин етмиш еди гезек өч алнар».
25Адам ене аялына янашды. Хов бир огул догурды. Ол: «Кабылың элинден өлен Хабылың дерегине Реб маңа башга бир огул берди» дийип, онуң адына Шис#4:25 Еврейче Шис ве берди сөзлериниң айдылышы меңзешдир. дакды. 26Шисден хем бир огул догулды; ол онуң адына Энош дакды. Шол вагтдан башлап адамлар Реббе ыбадат эдип башладылар.
© Мукаддес Китап Терҗиме Институты, 2016