<div class="version vid3631 iso6393sqi" data-vid="3631" data-iso6393="sqi">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="GEN.2">
 <div class="label">2</div><div class="p"> 1K&#235;shtu u kryen qielli, toka e gjith&#231;ka q&#235; &#235;sht&#235; n&#235; to#2.1 he. gjith&#235; ushtria e tyre. 2Dit&#235;n e shtat&#235; Per&#235;ndia e p&#235;rfundoi pun&#235;n q&#235; kishte b&#235;r&#235;. Dit&#235;n e shtat&#235; ai pushoi nga t&#235; gjitha pun&#235;t q&#235; kishte b&#235;r&#235;. 3Per&#235;ndia e bekoi dhe e shenjt&#235;roi dit&#235;n e shtat&#235;, se at&#235; dit&#235; ai pushoi nga &#231;do gj&#235; q&#235; krijoi e b&#235;ri.</div><div class="p"> 4Kjo &#235;sht&#235; zanafilla e qiellit dhe e tok&#235;s kur u krijuan.</div><div class="s1">Krijimi i burrit dhe i gruas</div><div class="p">Dit&#235;n kur Zoti Per&#235;ndi krijoi tok&#235;n e qiellin, 5asnj&#235; shkurre e fush&#235;s nuk kishte mbir&#235; ende mbi tok&#235; dhe asnj&#235; bar i fush&#235;s nuk kishte gjelb&#235;ruar ende, se Zoti Per&#235;ndi nuk kishte d&#235;rguar shi mbi tok&#235; e nuk kishte njeri ta punonte. 6Megjithat&#235; nj&#235; burim#2.6 ose: avull; re dilte nga toka dhe ujiste gjith&#235; sip&#235;rfaqen e saj. 7At&#235;her&#235; Zoti Per&#235;ndi formoi njeriun prej pluhurit t&#235; tok&#235;s dhe i hukati n&#235; vrimat e hund&#235;s frym&#235;n e jet&#235;s. K&#235;shtu njeriu u b&#235; qenie e gjall&#235;. 8Zoti Per&#235;ndi mbolli nj&#235; kopsht n&#235; Eden, n&#235; lindje, dhe aty vuri njeriun q&#235; kishte formuar. 9Zoti Per&#235;ndi b&#235;ri t&#235; mbijn&#235; nga toka pem&#235; t&#235;rheq&#235;se nga pamja e t&#235; mira nga shija. N&#235; mes t&#235; kopshtit vuri pem&#235;n e jet&#235;s dhe pem&#235;n e njohjes t&#235; s&#235; mir&#235;s e t&#235; s&#235; keqes.</div><div class="p"> 10Nj&#235; lum&#235; q&#235; buronte nga Edeni, ujiste kopshtin e prej andej ndahej n&#235; kat&#235;r lumenj. 11I pari quhet Pishon e rrethon t&#235;r&#235; vendin e Havilahut, ku ka ar. 12Ari i k&#235;tij vendi &#235;sht&#235; i mir&#235;. Aty ka edhe bdel e gur oniksi. 13I dyti quhet Gihon e rrethon t&#235;r&#235; vendin e Kushit. 14I treti quhet Tig&#235;r e rrjedh n&#235; lindje t&#235; Asiris&#235;. I kat&#235;rti quhet Eufrat.</div><div class="p"> 15 Zoti Per&#235;ndi e mori njeriun dhe e vendosi n&#235; kopshtin e Edenit, q&#235; ta punonte e ta ruante. 16Zoti Per&#235;ndi e urdh&#235;roi njeriun e i tha: &#171;Nga &#231;do pem&#235; e kopshtit ha lirisht, 17por nga pema e njohjes t&#235; s&#235; mir&#235;s e t&#235; s&#235; keqes mos ha, sepse dit&#235;n q&#235; ha prej saj, me t&#235; v&#235;rtet&#235; do t&#235; vdes&#235;sh&#187;.</div><div class="p"> 18Pastaj Zoti Per&#235;ndi tha: &#171;Nuk &#235;sht&#235; mir&#235; q&#235; njeriu t&#235; jet&#235; vet&#235;m. Do t'i b&#235;j dik&#235; p&#235;rkrah si veten e tij#2.18 he. nj&#235; ndihm&#235;s si p&#235;rball&#235; tij&#187;. 19Dhe Zoti Per&#235;ndi formoi nga dheu t&#235; gjitha kafsh&#235;t e tok&#235;s e t&#235; gjith&#235; shpend&#235;t e qiellit. I solli para njeriut, p&#235;r t&#235; par&#235; sesi do t'i quante. &#199;far&#235;do emri q&#235; njeriu do t'u vinte, ai do t&#235; ishte emri i tyre. 20K&#235;shtu njeriu i vuri em&#235;r &#231;do bag&#235;tie, &#231;do shpendi t&#235; qiellit e &#231;do kafshe t&#235; eg&#235;r. Megjithat&#235;, Adamit nuk iu gjet askush p&#235;rkrah si vetja e vet. 21At&#235;her&#235; Zoti Per&#235;ndi e vuri njeriun n&#235; gjum&#235; t&#235; thell&#235;. Kur e zuri gjumi, i mori nj&#235; brinj&#235; e n&#235; vend t&#235; saj i vuri mish. 22Me brinj&#235;n q&#235; mori nga njeriu Zoti Per&#235;ndi b&#235;ri gruan dhe e solli te njeriu. 23At&#235;her&#235; njeriu tha:</div><div class="q1">&#171;Kjo tani, &#235;sht&#235; kock&#235; prej kockave t&#235; mia,</div><div class="q2">mish prej mishit tim.</div><div class="q1">Do t&#235; quhet grua,</div><div class="q2">se nga burri ajo u nxor&#187;.</div><div class="m"> 24Prandaj burri do t&#235; l&#235;r&#235; t&#235; atin e t&#235; &#235;m&#235;n, do t&#235; bashkohet me gruan e vet e do t&#235; b&#235;hen nj&#235; mish.</div><div class="p"> 25Njeriu me gruan e tij ishin q&#235; t&#235; dy lakuriq, por nuk kishin turp.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Kështu u kryen qielli, toka e gjithçka që është në to. Ditën e shtatë Perëndia e përfundoi punën që kishte bërë. Ditën e shtatë ai pushoi nga të gjitha punët që kishte bërë. Perëndia e bekoi dhe e shenjtëroi ditën e shtatë, se atë ditë ai pushoi nga çdo gjë që krijoi e bëri.
Kjo është zanafilla e qiellit dhe e tokës kur u krijuan.

Ditën kur ZOTI Perëndi krijoi tokën e qiellin, asnjë shkurre e fushës nuk kishte mbirë ende mbi tokë dhe asnjë bar i fushës nuk kishte gjelbëruar ende, se ZOTI Perëndi nuk kishte dërguar shi mbi tokë e nuk kishte njeri ta punonte. Megjithatë një burim dilte nga toka dhe ujiste gjithë sipërfaqen e saj. Atëherë ZOTI Perëndi formoi njeriun prej pluhurit të tokës dhe i hukati në vrimat e hundës frymën e jetës. Kështu njeriu u bë qenie e gjallë. ZOTI Perëndi mbolli një kopsht në Eden, në lindje, dhe aty vuri njeriun që kishte formuar. ZOTI Perëndi bëri të mbijnë nga toka pemë tërheqëse nga pamja e të mira nga shija. Në mes të kopshtit vuri pemën e jetës dhe pemën e njohjes të së mirës e të së keqes.
Një lumë që buronte nga Edeni, ujiste kopshtin e prej andej ndahej në katër lumenj. I pari quhet Pishon e rrethon tërë vendin e Havilahut, ku ka ar. Ari i këtij vendi është i mirë. Aty ka edhe bdel e gur oniksi. I dyti quhet Gihon e rrethon tërë vendin e Kushit. I treti quhet Tigër e rrjedh në lindje të Asirisë. I katërti quhet Eufrat.
ZOTI Perëndi e mori njeriun dhe e vendosi në kopshtin e Edenit, që ta punonte e ta ruante. ZOTI Perëndi e urdhëroi njeriun e i tha: «Nga çdo pemë e kopshtit ha lirisht, por nga pema e njohjes të së mirës e të së keqes mos ha, sepse ditën që ha prej saj, me të vërtetë do të vdesësh».
Pastaj ZOTI Perëndi tha: «Nuk është mirë që njeriu të jetë vetëm. Do t'i bëj dikë përkrah si veten e tij». Dhe ZOTI Perëndi formoi nga dheu të gjitha kafshët e tokës e të gjithë shpendët e qiellit. I solli para njeriut, për të parë sesi do t'i quante. Çfarëdo emri që njeriu do t'u vinte, ai do të ishte emri i tyre. Kështu njeriu i vuri emër çdo bagëtie, çdo shpendi të qiellit e çdo kafshe të egër. Megjithatë, Adamit nuk iu gjet askush përkrah si vetja e vet. Atëherë ZOTI Perëndi e vuri njeriun në gjumë të thellë. Kur e zuri gjumi, i mori një brinjë e në vend të saj i vuri mish. Me brinjën që mori nga njeriu ZOTI Perëndi bëri gruan dhe e solli te njeriu. Atëherë njeriu tha:
«Kjo tani, është kockë prej kockave të mia,
mish prej mishit tim.
Do të quhet grua,
se nga burri ajo u nxor».
Prandaj burri do të lërë të atin e të ëmën, do të bashkohet me gruan e vet e do të bëhen një mish.
Njeriu me gruan e tij ishin që të dy lakuriq, por nuk kishin turp.

Lalela Zanafilla 2