Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi یوحنا ۶

Dlulisela

عیسی اوشأنَ بوگفته: «من نانٚ حیات ایسم، هر کی می ورجه بأیه، هرگز گرسنه نیبه و هر کی مرَ ایمأن بأوره، هرگز تشنه نیبه.

روحه کی زندَه کونه. جسم فایده‌یی نأره. حرفأنی کی من شمرَ بوگفتم، روح و زندگی‌یه.

کار بوکونید امّا نه خوراکٚ فانی‌ره، برای خوراکی کی تا زندگی‌یٚ اَبدی باقی‌یه، خوراکی کی اینسانٚ پسر شمرَ فده. چونکی بر پسره کی خودای پئر، مُهرٚ تأیید بزه.»

و می پئرٚ خوأسته اَنه کی هر کسی کی پسرَ بیدینه به اون ایمأن بأوره، از زندگی‌یٚ اَبدی برخوردأرَ به، و من اونَ در روزٚ آخر ویریزأنم.»

عیسی در جواب بوگفته: «کاری کی خودا خوأسته‌یه اَنه کی به او کسی کی اون اوسه کوده ایمأن بأورید.»

هر کسی کی پئر، مرَ ببخشه، می ورجه اَیه و هر کی می ورجه بأیه، هیچ وخت اونَ از خودم دورَ نوکونم.

شمعونٚ پطرس جواب بدَه: «اَی سرور، کی ورجه بیشیم؟ کلماتٚ زندگی‌یٚ اَبدی تی ورجه نهَه.

اون نانٚ زنده، من ایسم کی از آسمان نازلَ بوسته. هر کی اَ نانَ بوخوره، تا اَبد زنده مأنه. نانی کی من برای حیاتٚ دونیا بخشم، می بدنه.»

هیکس نتأنه می ورجه بأیه مگر پئری کی مرَ اوسه کوده اونَ جذب بوکونه. من اونَ در روزٚ آخر ویریزأنم.

چونکی خودا نان، کسی‌یه کی از آسمان نازلَ به و به دونیا حیات بخشه.»

من نانٚ زندگی ایسم.

او وخت عیسی نانَ فیگیفته و شکرگزاری بوکوده و اونٚ شاگردأن، بینٚ اوشأنی کی نیشته‌بید، تقسیم بوکودیدی، و ماهی‌یأنٚ اَمرأیم هو کارَ بوکوده، به اندازه‌یی کی خوأستیدی اوشأنَ فدَه. وختی سِئرَ بوستیدی، خو شاگردأنَ بوگفته: «هر چی زیاد بمو خورده‌نانأنَ جمَ کونید تا چیزی از بین نشه.»

وختی به اندازه پنج یا شیش کیلومتر پارو بزه بید، عیسایَ بیده‌ییدی کی آبٚ رو رأ شوئون دره و قایقَ نزدیکَ بوستن دره. پس هراسأنَ بوستیدی. امّا عیسی اوشأنَ بوگفته: «منم، نترسید!»