Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi GJIONNIT 6

Dlulisela

Edhe Iesui u tha atyne: Unë jam buka e jetësë; ai qi vien tek unë, s’ka me i ardhun’ u, edhe ai qi më beson, s’ka me i ardhun’ et kurrë.

Shpirti asht’ qi ai nep jetë, mishi nukë vijen asgja; këto fjalëtë qi u flas unë juve, janë shpirt, edhe janë jetë.

Mos punoni për ushqiminë qi prishetë, por për ushqiminë qi mbet ndë jetë të pa-sosëme, të cillinë ka me u dhanë juve i bir’ i nieriut, sepse këte bulosi Ati Perëndia.

Edhe kyi ashtë dashunimi ati qi më ka dërguem, gjithë-kush të shofi Birinë, edhe t’i besojë, të ketë jetë të pasosëme; edhe unë kam me e ngjallunë ndë ditë të mbrapme.

Iesui u përgjeq e u tha atyne: Këjo ashtë puna e Perëndisë, t’i besoni ati qi ka dërguem ai.

Gjithë qish më nep Ati, ka me ardhunë tek unë; edhe atë qi të vijë tek unë, s’kam me e nxierrë jashtë.

Simon Pietri iu përgjeq pra: Zot, te cilli kemi me votunë? Ti ke fjalët’ e jetësë pa-sosëme.

Unë jam buka e gjallë qi sdrypa prei qiellit; ndë hangrët kushi prei kësai buke, ka me rruem për gjithë jetënë. Edhe ajo buka qi kam me dhan’ unë, ashtë mishi em, të cillinë kam me e dhanë për jetën’ e botësë.

Askushi s’mundetë me ardhunë tek unë, ndë mos e tërhektë Ati qi më ka dërguem; edhe unë kam me e ngjallunë ndë ditë të mbrapme.

Sepse buka e Perëndisë asht’ ai qi sdryp prei qiellit, edhe qi nep jetë ndë botët.

Unë jam buka e jetësë.

Edhe Iesui muer bukëtë, edhe si u fal ndersë, ua dau dishepujvet, edhe dishepujt’ ua dan’ atyneve qi kishinë ndenjunë për dhe; kështu edhe prei peshqish sa deshnë. Edhe si u nginë, u thotë dishepujvet vet: Mbëlithni copatë qi kanë tepëruem, për mos me hupunë gja.

Mbassi vozitnë pra afër njizet e pesë a tri-dhetë stadie, shofinë Iesunë tue ecunë mbi det, edhe tue ardhunë ngjat lundrësë; edhe u frikuenë. Por ai u thot’ atyne: Unë jam; mos u frikoni.