Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Maitiú 24

Dlulisela

Agus de bhrígh gur mhéaduigh ar an urchóid, fuaróchaidh carthannacht mhórán daoine. Acht an té a bhéas seasmhach go deireadh, is é a shlánóchar.

Agus dhéanfar soiscéal seo na ríoghachta a sheanmóir ar fud an domhain go léir, mar fhiadhnaise do na h-uile chinidheacha: agus annsin tiocfaidh an dheireadh.

Óir cluinfidh sibh fá chogtha agus fá ghártha cogaidh. Tabhairigidh aire agus ná bíodh buaidreamh oraibh: caithfidh na neithe sin tuitim amach, acht ní h-é an deireadh é go fóill.

Óir éireochaidh cineadh i n-aghaidh cinidh, agus ríoghacht i n-aghaidh ríoghachta; agus béidh pláigheanna, agus gorta, agus crathadh talaimh i n-áiteacha. Acht ní fhuil ionnta sin uilig acht tús na dtrioblóidí.

Rachaidh neamh agus talamh ar neimhnídh, acht ní rachaidh mo bhriathra-sa ar neimhnídh.

Óir tiocfaidh mórán i m’ainm-se, ag rádh: Is mise an Críost: agus meallfaidh siad mórán.

Annsin bhéarfaidh siad suas do bhur gcrádhadh sibh, agus cuirfidh siad chun báis sibh; agus béidh fuath ag na h-uile chinidheacha oraibh mar gheall ar m’ainm-se. Agus annsin glacfaidh mórán scainneal, agus dhéanfaidh siad feall ar a chéile, agus béidh fuath acu ar a chéile. Agus éireochaidh mórán fáidh bréige, agus meallfaidh siad mórán.

Agus dubhairt Íosa leo, ghá bhfreagairt: Tabhairigidh aire agus ná mealladh aoinneach sibh.

Ar an adhbhar sin, bígidh-se fosta ullamh, óir san uair nach eol díbh is eadh a thiocfas Mac an Duine.

Bígidh ag faire, dá bhrígh sin, mar nach fios díbh cad é an uair a thiocfas bhur dTighearna.

Acht ní fhuil fios an lae agus na h-uaire sin ag aoinneach, fiú ag aingle na bhflaitheas féin, acht amháin ag an Athair.

Óir éireochaidh críostanna bréige agus fáidhe bréige, agus léireochaidh siad míorbhailte agus iongantaisí móra, ionnas go mealladh siad, dá mb’fhéidir é, na fíréin féin.

Agus mar a bhí le linn Naoi, is amhlaidh fosta a bhéas teacht Mhic an Duine. Óir mar a bhíodh siad ag ithe agus ag ól, ag pósadh agus ag tabhairt le pósadh, ins na laethe roimh an dílinn, go dtí an lá ina ndeachaidh Naoi isteach san airc, Agus ní raibh a fhios acu go dtí go dtáinic an díle, agus gur thóg sí ar shiubhal uilig iad: is amhlaidh fosta a bhéas teacht Mhic an Duine.