Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi متّی 11

Dlulisela

اَے تَھکے تُرٹے اَتے بار تَلے دٻیڄئے لوکو میݙے کولھ آؤ مَیں تُہاکُوں اَرام ݙیساں۔

میݙی تعلیم تے اِیویں چلو جیویں ݙاند پنڄالی اِچ واہندے اَتے مَیں کنُوں سِکھو کیوں جو مَیں ترس کرَݨ آلا اَتے نرم دِل ہاں تاں تُہاݙی جانیں کُوں اَرام مِلسی۔

کیوں جو میݙی تعلیم دی پنڄالی کُولی اَتے ہولی ہے۔“

اَتے یِسُوع اُنہیں کُوں آکھیا، ”میݙے اَسمانی باپ مَیکُوں کُل اِختیار ݙِتے اَتے اَسمانی باپ دے سِوا پُتر کُوں کُوئی نَئیِں ڄاݨدا اَتے پُتر دے سِوا اَتے اُنہیں لوکیں دے جنہیں اُتے پُتر اپݨے اَسمانی باپ کُوں ظاہر کرَݨ چاہندے اَسمانی باپ کُوں کوئی نَئیِں ڄاݨدا۔

یِسُوع اُنہیں کُوں جواب ݙِتا، ”جیرھا کُجھ تُساں سُݨدو اَتے ݙیہدو یُوحنّا کُوں وَنڄ ݙساؤ، جو اَندھے ݙیہدِن اَتے مَنڈے ٹُردے پِھردِن اَتے کوڑھی پاک صاف کیتے ویندِن اَتے ݙورے سُݨدِن اَتے مُردئیں کُوں زندہ کیتا ویندے اَتے غریبیں کُوں خُوشخبری سُݨائی ویندی ہے۔

کَن لا کرائیں سݨو اَتے سمجھو۔