Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Eóin 21

Dlulisela

Ansan, nuair a ḃí bia caiṫte acu, duḃairt Íosa le Símón Peadar: A Ṡímóin ṁic Eóin, an mó do ġráḋ-sa ḋom ’ná a ngráḋ so? Duḃairt seisean leis: Iseaḋ, á Ṫiġearna, is eól duit go ḃfuil gráḋ agam duit. Duḃairt sé leis: Dein m’uain do ċoṫú. Duḃairt sé airís leis: A Ṡímóin ṁic Eóin, an ḃfuil gráḋ agat dom? Duḃairt sé leis: Tá, a Ṫiġearna, is eól duit go ḃfuil gráḋ agam duit. Duḃairt sé leis: Dein m’ uain do ċoṫú. Duḃairt sé leis an tríṁaḋ h-uair: A Ṡímóin ṁic Eóin, an ḃfuil gráḋ agat dom? Ṫáiniġ buairt ar Ṗeadar, toisg é ’ġá ráḋ leis an tríṁaḋ h-uair: An ḃfuil gráḋ agat dom? Agus duḃairt sé leis: A Ṫiġearna, tá fios gaċ uile níḋ agat-sa; tá ’ḟios agat go ḃfuil gráḋ agam duit. Duḃairt sé leis: dein mo ċaoire do ċoṫú.

Go deiṁin, deiṁin, adeirim leat, nuair a ḃís níb’ óige, ċurṫá féin do ċrios umat agus do ṡiúḃalṫá sa n-áit ba ṫoil leac; aċ nuair a ċríonóċair, sínfir amaċ do láṁa agus cuirfiḋ duine eile do ċrios umat agus seólfaiḋ sé ṫu sa n-áit náċ toil leat.

Duḃairt sé leó: Cuiriḋ an líon amaċ an ḋeis na luinge agus geóḃaiḋ siḃ. Ċuireadar; agus láiṫreaċ ḃí ag teip orṫa an líon do ṫarang isteaċ, ḃí oiread san iasg ann.

Agus duḃairt Símón Peadar leó: Táim-se ag dul ag iasgaireaċt. Duḃradar leis: Raġaimíd-ne leat. Agus d’imṫiġeadar agus ċuadar ar bórd luinge; agus i gcaiṫeaṁ na h-oiḋċe sin níor rugadar as aon iasg.