Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Matvei 7

Dlulisela

«Pakikat, i teile anttas. Eckat, i tö löudat. Kolkotagat, i teile avaitas.

Sikš ku kaikutte pakičii sab, ecii löudab, i kolkotajale avaitas.

«Kaikuččen, ken kuleb nene minun sanad i tegeb niiden mödhe, minä lugeškanden melekahaks meheks, kudamb lendi ičeze pertin kivimale.

Kaiken, min tahtoit, miše mehed tegižiba teile, tehkat tö-ki heile. Siš om käskišton i sanankandajiden kirjutusiden jüvä.

sikš miše ahtaz om se verai i kaid se te, kudamb veb eloho, i vaiše harvad löudaba sidä.»

Mängat südäimehe ahthan verajan kal՚t. Äjad mäneba levedan verajan kal՚t i levedad tedme, no se veb igähižihe mokihe

I ku tö, pahad mehed, mahtat antta ičetoi lapsile hüvid lahjoid, ka sidä enamban teiden taivhaline Tat andab hüväd nenile, ked necidä hänel pakičeba.

«Algat sudigoi, siloi teid-ki ei sudiškakoi. Muga kut tö sudit, muga sudiškatas teid-ki, i miččel märal tö märičet, sil teile-ki märitaškatas.

Kaikutte, ken kuleb nene minun sanad, no ei tege niiden mödhe, om kuti meletoi mez՚, kudamb lendi ičeze pertin letkele.

Kut sinä näged murdoižen vellen sil՚mäs, a ed homaiče ičeiž sil՚mäs part? Kut void vellele sanuda: ‘Anda-ške, minä heitän murdoižen sinun sil՚mäspäi,’ ku ičeiž sil՚mäs om parz՚?

«Varaikat tühjid sanankandajid. Hö tuleba teidennoks lambhiden nahkas, no südäimes hö oma pit՚khambazhändikahad. Heid tö tundištat heiden satusišpäi. Ved՚ ei voi vinmarjad poimda ogahpenzhaspäi, a ogahheinäspäi ei voi sada smokvid.

Hüvä pu andab hüvän satusen, hond pu – pahan.

Ei voi hüvä pu toda pahad, vai hond pu toda hüväd satust.

Kaikutte pu, kudamb ei to hüväd satust, čaptas i tactas lämoihe.