Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi ମାଥିଉ 6

Dlulisela

ମ୍‍ତର୍ ହ୍‌ର୍‍ତୁ ତୁମିମ୍‍ନ୍ ଇଶ୍ଵରାର୍ ରାଜିର୍‌ ଆର୍ ଗଟେକ୍ ଦ୍‌ର୍‌ମ୍ ଜୀବନେ ଜିଉଁକେ ଚେଷ୍ଟାକ୍‌ରା, ଆର୍ ଇ ସ୍‌ବୁ ବିଷଇ ହେଁ ତୁମୁକ୍‌ମ୍‌ନ୍ ଦିଆଅଇଦ୍।

ତ୍‍ବେ କାଲିର୍ ଗିନେ ଚିନ୍‍ତା କ୍‍ରାନାଇ, କାଲି କାଲିର୍ ଗିନେ ନିଜାର୍ ଚିନ୍‍ତା ନିଜେ କ୍‍ରେଦ୍। ଆଜିର୍ କ୍‌ଷ୍ଟ ଆଜିର୍ ଗିନେ ବେସି।”

“ଇତାର୍‍ଗିନେ ମୁଇ ତୁମୁକ୍‌ମ୍‌ନ୍ କ୍‌ମ୍‌ଲେ, ବାଚ୍‍ତାର୍ ଗିନେ ଦ୍‌ର୍‌କାର୍ ରିଲା କାଦିର୍ ବିଷୟେ ଆର୍ ଗ୍‍ଗାଳାର୍ ଗିନେ ହ୍‌ଚିଆର୍ ବିଷୟେ ବାବିକ୍‌ରି ଚିନ୍‍ତା କ୍‍ରାନାଇ। କାଦି ତ୍‌ଇହ୍‌ଣି ଜୀବନ୍ ଆର୍ ହ୍‍ଚିଆ ତ୍‌ଇହ୍‌ଣି ଗ୍‌ଗାଳ୍ କି ବ୍‍ଡ୍‍ନଇ?

ମ୍‍ତର୍ ତୁମି ପାର୍‌ତେନା କ୍‌ର୍‌ତାବ୍‌ଳ୍ ତୁମାର୍ ଲୁକିରିଲା ବିତୁର୍ ଗ୍‍ରେ ହୁରା, ଆରେକ୍‌ ତୁମାର୍ କାହାଟ୍‍କେ ବ୍‌ନ୍ଦ୍‌କ୍‌ରି ତୁମାର୍ ଲୁକିରିଲା ଉବାର୍ ମୁଏ ପାର୍‌ତେନା କ୍‍ରା। ଆର୍ ତୁମାର୍ ଉବା ଯେ କି ଲୁକିରିଲା କ୍‌ତା ଦ୍‍କେଦ୍, ସେ ତୁମୁକେ ହ୍‍ଳ୍ ଦେଇଦ୍।

ତ୍‍ବେ ତୁମିମ୍‍ନ୍ ଅନ୍‌କ୍‌ରି ପାର୍‌ତେନା କ୍‍ରା, ‘ଏ ଅମାର୍ ସ୍‌ର୍‌ଗାର୍ ଉବା, ତୁମାର୍ ନାଉଁ ପବିତର୍‌ ବ୍‍ଲି ମାନ୍ୟ ଅଉଅ। ତୁମାର୍ ରାଇଜ୍ ଆସ। ଜ୍‌ନ୍‌କ୍‌ରି ସ୍‌ର୍‌ଗେ, ସେନ୍‍କ୍‌ରି ହୁର୍‌ତିବି ତ୍‌ଇ ତୁମାର୍ ଇଚ୍ଚା ହୁରା ଅଉଅ।

ଆଜି ଅମାର୍ ଦ୍‌ର୍‌କାର୍ ରିଲା କାଦି ଅମୁକେ ଦିଆ।

ଅମିମ୍‍ନ୍ ଜ୍‌ନ୍‌କ୍‌ରି ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ଦସି ମ୍‌ନ୍‌କେ କେମା କ୍‌ରିଆଚୁ, ସେନ୍‍କ୍‌ରି ଅମାର୍ ଦସ୍ ସ୍‍ବୁ କେମା କ୍‍ରା।

ଶଇତାନାର୍ ପରିକ୍ଯାଇ ଅମୁକ୍ ଆଣାନାଇ, ମ୍‍ତର୍ କ୍‌ରାପ୍‌କାମେ ହ୍‍ଣି ଉଦାର୍ କ୍‍ରା। ତୁମାର୍ ରାଇଜ୍, ସ୍‍ବୁ ବ୍‍ଡ୍ ଶ୍‌କ୍‌ତିର୍ କାମ୍ ଆର୍ ଗ୍ଉରବ୍ ଯୁଗ୍ ଯୁଗ୍ ତୁମାର୍ ଅଉଅ। ଆମେନ୍।’

କାଇତାକ୍ ତୁମି ଜ୍‍ବେ ଲକ୍‍ମ୍‍ନ୍‍କାର୍ ଦସ୍‌କେ କେମା କ୍‍ରାସ୍, ତ୍‍ବେ ତୁମାର୍ ସ୍‌ର୍‌ଗାର୍ ଉବା ହେଁ ତୁମୁକ୍‌ମ୍‌ନ୍ କେମା କ୍‍ରେଦ୍।

ଆକାଶାର୍ ଚେଳେ ମ୍‌ନ୍‌କେ ଦ୍‌କା, ସେମ୍‍ନ୍ ବିଆନ୍ ନ୍‍ବୁଣ୍‍ତି କି ନ୍‍କାଟ୍‌ତି କି ହାଲାଇ ନ୍‍ସେଙ୍ଗାଉତି, ମ୍‍ତର୍ ସ୍‌ର୍‌ଗାର୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ ସେମ୍‍ନ୍‍‍କେ କାଦି ଦେମ୍‍ଲା। ଆର୍ ତୁମିମ୍‍ନ୍ କାଇରି ଚେଳେ ମ୍‌ନ୍‌କାର୍ ତ୍ଇହ୍‍ଣି ଅଦିକ୍ ମୁଲ୍ୟବାନ୍ ନଇ?

“ଜୁଇତି କିଳା ଆର୍ କିଲୁଆ କାଇଦ୍ ଆରେକ୍‌, ଚର୍‍ମ୍‍ନ୍‍ କ୍‌ତି ବାଙ୍ଗି ଚର୍ କ୍‌ର୍‌ତି, ଅନ୍‌କ୍‌ରି ହୁର୍‌ତିବି ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ଗିନେ ଦ୍‍ନ୍ ସ୍‌ମ୍‍ପତି ଗାଦା କ୍‍ରାନାଇ। ମ୍‍ତର୍ ଜୁଇତି କିଳା ଆର୍ କିଲୁଆ ନ୍‍ଷ୍ଟ ନ୍‌କେରେ ଆର୍ ଚର୍‍ମ୍‍ନ୍‍ କ୍‌ତି ବାଙ୍ଗି ଚରି ନ୍‌କେର୍‌ତି, ମ୍‍ତର୍ ବ୍‌ଲ୍‌କାମ୍‌କ୍‍ରି ସ୍‌ର୍‌ଗେ ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ଗିନେ ଦ୍‍ନ୍ ସ୍‌ମ୍‍ପତି ସ୍‍ଙ୍ଗାଉଆ, କାଇତାକ୍ ଜୁଇତି ତୁମାର୍ ଦ୍‍ନ୍ ର୍‌ଇଦ୍, ସେତି ହ୍‌କା ତୁମାର୍ ମ୍‌ନ୍ ର୍‌ଇଦ୍।”

“କୁଇଲକ୍ ଗଟେମାଡେ ଜଳେକ୍ ମାପ୍‌ରୁର୍ ଦାସ୍ ଅମ୍‌ନାହାରେ। ଗଟେକ୍ ଲକ୍‌କେ ଲାଡ୍ କ୍‍ରେଦ୍ ଆରେକ୍‌ ଗଟେକ୍ ଲକ୍‌କେ ଲାଡ୍ ନ୍‌କେରେ, ଗଟେକ୍ ଲକାର୍‌ କାମ୍ ବ୍‌ଲ୍‌ବାବେ କ୍‍ରେଦ୍ ଆର୍ ଆରେକ୍‌ ଗଟ୍‌ଲକାର୍ କାମ୍ ବ୍‌ଲ୍‌ବାବେ ନ୍‌କେରେ। ତ୍‍ବେ ତୁମିମ୍‍ନ୍ ଇଶ୍ୱର୍‌ ଆର୍ ହୁର୍‌ତିବିର୍ ଦ୍‍ନ୍ ଇ ଦୁଇଲକାର୍ ଚାକର୍ ଅମ୍ ନ୍‌ହାରାସ୍।”

ମ୍‍ତର୍ ହ୍‍ଦାର୍ ଜୁଇ ର୍‍ନ୍ ଆଜି ଆଚେ, ଆର୍ କାଲିକେ ଚୁଲାଇ ହ୍‌କା ଅଇଦ୍, ତାକେ ଜ୍‍ବେ ଇଶ୍ୱର୍‌ ଅନ୍‌କାର୍ ରୁପ୍ ଦେଇଦ୍, ତ୍‍ବେ, ଏ ଅଳକ୍ ବିସ୍‍ବାସି ମ୍‌ନ୍, ସେ କାଇରି ତୁମୁକ୍ ସ୍‌ତ୍‌କ୍‌ରି ଅଦିକ୍ ହିନ୍ଦୁକେ ନ୍‍ଦେଇଦ୍?

ମ୍‍ତର୍ ତୁମି ଦାନ୍ ଦକିଣା ଦେତାବ୍‍ଳ୍ ତୁମାର୍ ଡେବ୍‍ରିଆତ୍ କାଇରି କ୍‌ରୁଲି ସେରି ତୁମାର୍ କାତାଆତ୍ ନ୍‍ଜାଣେ, ଜ୍‌ନ୍‌କ୍‌ରି ତୁମାର୍ ଦାନ୍ ଦକିଣା ଲୁକ୍‍ଣେ ଅଇଦ୍, ଆରେକ୍‌ ତୁମାର୍ ଉବା ଇଶ୍ୱର୍‌ ଯେ ଲୁକ୍‍ଣେ ଦ୍‍କ୍‌ତି, ସେ ତୁମୁକେ ତାର୍ ହ୍‍ଳ୍ ଦେଇଦ୍।”

“ଲକ୍‌ମ୍‍ନ୍‌କେ ଦ୍‍କାଇ ଅଉତାର୍ ଗିନେ ସେମ୍‍ନ୍‍କାର୍ ଲ୍‌ଗେ ଦ୍‌ର୍‌ମାର୍ କାମ୍ କ୍‍ରାନାଇ, ନ୍‌ଇଲେକ୍ ସ୍‌ର୍‌ଗାର୍ ଉବାର୍ ତ୍ଇହ୍‍ଣି ତୁମାର୍‌ମ୍‌ନ୍‌କାର୍ ଇନାମ୍ ନାଇ, ଇତାର୍‍ଗିନେ ତୁମିମ୍‍ନ୍ ସାବ୍‍ଦାନ୍ ଅଇରିଆ।

“ଉପାସ୍ କ୍‌ର୍‌ତାବ୍‌ଳ୍ ଅକାରିଆ ମ୍‌ନ୍‌କାର୍ ହର୍ ଅଉଆନାଇ, କାଇତାକ୍ ସେମ୍‍ନ୍ ଉପାସ୍ କ୍‌ରୁଲାଇ ବ୍‌ଲି ଲକ୍‍ମ୍‍ନ୍‍କାର୍ ଆଗେ ଦ୍‍କାଇ ଅମ୍‍କେ ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ମୁଉ ସୁକାଉତି। ମୁଇ ତୁମୁକ୍‌ମ୍‌ନ୍ ସ୍‌ତ୍ କ୍‌ମ୍‌ଲେ, ସେମ୍‍ନ୍ ନିଜାର୍ ନିଜାର୍ ଇନାମ୍ ହାଇଲାଇ ଆତ୍‍ତି। ମ୍‍ତର୍ ତୁମି ଉପାସ୍ କ୍‌ର୍‌ତାବ୍‌ଳ୍ ତୁମାର୍ ମୁଣ୍ଡେ ଚିକାଣ୍ ଲାଗାଉଆ ଆର୍ ମୁଉ ଦ୍‌ଉଆ, ଜ୍‌ନ୍‌କ୍‌ରି ତୁମି ଉପାସ୍ କ୍‍ରୁଲାସ୍ ବ୍‌ଲି ଲକାର୍‌ ଆଗେ ଦ୍‍କାଇ ନଅଇ ମ୍‍ତର୍ ଲୁକି କ୍‌ରିରିଲା ତୁମାର୍ ଉବାର୍ ଲ୍‌ଗେ ଦ୍‍କାଇ ଅଉଆ। ଆର୍ ତୁମାର୍ ଉବା ଯେ ଲୁକିକ୍‌ରି ଦ୍‍କେଦ୍, ସେ ତୁମୁକେ ହ୍‍ଳ୍ ଦେଇଦ୍।”