Fyrsta Mósebók 2
2
1Himinn og jörð voru nú fullgerð og öll þeirra prýði.
2Á sjöunda degi lauk Guð verki sínu og hvíldist hinn sjöunda dag frá öllu því er hann hafði unnið.
3Og Guð blessaði sjöunda daginn og helgaði hann því að þann dag hvíldist Guð frá öllu sköpunarverki sínu sem hann hafði unnið að.
4Þetta er sagan um uppruna himins og jarðar.
Eden
Á þeim degi er Drottinn Guð gerði himin og jörð 5var enginn runni merkurinnar til á jörðinni og engar jurtir spruttu því að Drottinn Guð hafði ekki enn látið rigna á jörðina. Og þar var enginn maður til þess að yrkja landið. 6En móðu lagði upp af jörðinni sem vökvaði allt landið.
7Þá mótaði Drottinn Guð manninn#2.7 Hebreska „adam“, orðaleikur við „adamah“, jörð, akurlendi. af moldu jarðar og blés lífsanda í nasir hans. Þannig varð maðurinn lifandi vera.
8Þá plantaði Drottinn Guð aldingarð í Eden, í austri, og setti þar manninn sem hann hafði mótað. 9Og Drottinn Guð lét spretta af jörðinni alls konar tré, girnileg á að líta og góð af að eta, ásamt lífsins tré í miðjum garðinum og skilningstré góðs og ills.
10Fljót rennur frá Eden og vökvar garðinn. Þaðan kvíslast það og verður að fjórum stórám. 11Hin fyrsta heitir Píson. Hún fellur um allt landið Havíla þar sem gullið fæst. 12Gull þess lands er hreint. Þar er bedólat og ónyxsteinn. 13Önnur stóráin heitir Gíhon. Hún fellur um allt Kúsland. 14Þriðja stóráin heitir Tígris. Hún fellur fyrir austan Assýríu. Fjórða stóráin er Efrat.
15Þá tók Drottinn Guð manninn og setti hann í aldingarðinn Eden til að yrkja hann og gæta hans.
16Drottinn Guð bauð manninum og sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta að vild. 17En af skilningstré góðs og ills máttu ekki eta. Jafnskjótt og þú etur af því muntu deyja.“
18Og Drottinn Guð sagði: „Eigi er það gott að maðurinn sé einn. Ég vil gera honum meðhjálp við hans hæfi.“
19Drottinn Guð mótaði nú öll dýr merkurinnar og alla fugla himinsins af moldu og lét þau koma fram fyrir manninn til þess að sjá hvað hann nefndi þau. Og hvert það heiti, sem maðurinn gæfi hinum lifandi skepnum, skyldu þær bera. 20Og maðurinn gaf öllu búfénu nafn ásamt fuglum loftsins og dýrum merkurinnar. En hann fann manninum enga meðhjálp við hæfi.
21Þá lét Drottinn Guð djúpan svefn falla á manninn. Og er hann var sofnaður tók hann eitt af rifjum hans og setti hold í þess stað. 22Og Drottinn Guð myndaði konu af rifinu sem hann hafði tekið úr manninum og leiddi hana til mannsins. 23Þá sagði maðurinn:
Loks er hér bein af mínum beinum
og hold af mínu holdi.
Hún skal kvenmaður#2.23 Kvenmaður, á hebresku „ishah“. Karlmaður, á hebresku „ish“. kallast
af því að hún er af karlmanni tekin.
24Af þessum sökum yfirgefur maður föður sinn og móður sína og býr með eiginkonu sinni, og þau verða eitt.#2.24 Orðrétt: eitt hold.
25Þau voru bæði nakin, karlinn og kona hans, en blygðuðust sín ekki.
Okuqokiwe okwamanje:
Fyrsta Mósebók 2: BIBLIAN07
Qhakambisa
Dlulisela
Kopisha
Ufuna ukuthi okuvelele kwakho kugcinwe kuwo wonke amadivayisi akho? Bhalisa noma ngena ngemvume
Icelandic DC Bible © Icelandic Bible Society, 2007
Fyrsta Mósebók 2
2
1Himinn og jörð voru nú fullgerð og öll þeirra prýði.
2Á sjöunda degi lauk Guð verki sínu og hvíldist hinn sjöunda dag frá öllu því er hann hafði unnið.
3Og Guð blessaði sjöunda daginn og helgaði hann því að þann dag hvíldist Guð frá öllu sköpunarverki sínu sem hann hafði unnið að.
4Þetta er sagan um uppruna himins og jarðar.
Eden
Á þeim degi er Drottinn Guð gerði himin og jörð 5var enginn runni merkurinnar til á jörðinni og engar jurtir spruttu því að Drottinn Guð hafði ekki enn látið rigna á jörðina. Og þar var enginn maður til þess að yrkja landið. 6En móðu lagði upp af jörðinni sem vökvaði allt landið.
7Þá mótaði Drottinn Guð manninn#2.7 Hebreska „adam“, orðaleikur við „adamah“, jörð, akurlendi. af moldu jarðar og blés lífsanda í nasir hans. Þannig varð maðurinn lifandi vera.
8Þá plantaði Drottinn Guð aldingarð í Eden, í austri, og setti þar manninn sem hann hafði mótað. 9Og Drottinn Guð lét spretta af jörðinni alls konar tré, girnileg á að líta og góð af að eta, ásamt lífsins tré í miðjum garðinum og skilningstré góðs og ills.
10Fljót rennur frá Eden og vökvar garðinn. Þaðan kvíslast það og verður að fjórum stórám. 11Hin fyrsta heitir Píson. Hún fellur um allt landið Havíla þar sem gullið fæst. 12Gull þess lands er hreint. Þar er bedólat og ónyxsteinn. 13Önnur stóráin heitir Gíhon. Hún fellur um allt Kúsland. 14Þriðja stóráin heitir Tígris. Hún fellur fyrir austan Assýríu. Fjórða stóráin er Efrat.
15Þá tók Drottinn Guð manninn og setti hann í aldingarðinn Eden til að yrkja hann og gæta hans.
16Drottinn Guð bauð manninum og sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta að vild. 17En af skilningstré góðs og ills máttu ekki eta. Jafnskjótt og þú etur af því muntu deyja.“
18Og Drottinn Guð sagði: „Eigi er það gott að maðurinn sé einn. Ég vil gera honum meðhjálp við hans hæfi.“
19Drottinn Guð mótaði nú öll dýr merkurinnar og alla fugla himinsins af moldu og lét þau koma fram fyrir manninn til þess að sjá hvað hann nefndi þau. Og hvert það heiti, sem maðurinn gæfi hinum lifandi skepnum, skyldu þær bera. 20Og maðurinn gaf öllu búfénu nafn ásamt fuglum loftsins og dýrum merkurinnar. En hann fann manninum enga meðhjálp við hæfi.
21Þá lét Drottinn Guð djúpan svefn falla á manninn. Og er hann var sofnaður tók hann eitt af rifjum hans og setti hold í þess stað. 22Og Drottinn Guð myndaði konu af rifinu sem hann hafði tekið úr manninum og leiddi hana til mannsins. 23Þá sagði maðurinn:
Loks er hér bein af mínum beinum
og hold af mínu holdi.
Hún skal kvenmaður#2.23 Kvenmaður, á hebresku „ishah“. Karlmaður, á hebresku „ish“. kallast
af því að hún er af karlmanni tekin.
24Af þessum sökum yfirgefur maður föður sinn og móður sína og býr með eiginkonu sinni, og þau verða eitt.#2.24 Orðrétt: eitt hold.
25Þau voru bæði nakin, karlinn og kona hans, en blygðuðust sín ekki.
Okuqokiwe okwamanje:
:
Qhakambisa
Dlulisela
Kopisha
Ufuna ukuthi okuvelele kwakho kugcinwe kuwo wonke amadivayisi akho? Bhalisa noma ngena ngemvume
Icelandic DC Bible © Icelandic Bible Society, 2007