2 Samuel 2 Samuel 14
2 Samuel 14
Joab en die wyse vrou van Tekóag
1En Joab, die seun van Seruja, het gemerk dat die koning se hart op Absalom was.
2En Joab het na Tekóag gestuur en 'n wyse vrou daarvandaan gaan haal en vir haar gesê: Gee tog vir jou 'n rouklere en trek nou rouklere aan en salf jou nie met olie nie, maar wees soos 'n vrou wat lank getreur oor die dooies:
3En kom na die koning en spreek so met hom. En Joab het die woorde in haar mond gelê.
4En toe die vrou van Tekóag met die koning spreek, val sy op haar aangesig op die grond en buig haar neer en sê: Help, o koning!
5Toe sê die koning vir haar: Wat is dit met jou? En sy antwoord: Ek is waarlik 'n weduwee, en my man is dood.
6En u dienares het twee seuns gehad, en hulle twee het in die veld met mekaar getwis, en daar was niemand om hulle te skei nie; maar die een het die ander geslaan en hom gedood.
7En kyk, die hele familie het opgestaan teen u dienares, en hulle het gesê: Verlos hom wat sy broer geslaan het, dat ons hom kan doodmaak vir die lewe van sy broer wat hy gedood het; en ons sal ook die erfgenaam vernietig, en so sal hulle my kool wat oor is, uitblus en geen naam of oorblyfsel op die aarde aan my man nalaat nie.
8Toe sê die koning vir die vrou: Gaan na jou huis toe, en ek sal bevel aangaande jou gee.
9Toe sê die vrou van Tekóag vir die koning: My heer, o koning, die ongeregtigheid kom op my en op die huis van my vader, en die koning en sy troon is onskuldig.
10Toe sê die koning: Elkeen wat iets vir jou sê, bring hom na my toe, en hy sal jou nie meer aanraak nie.
11Toe sê sy: Laat die koning tog dink aan die HERE jou God, dat jy nie meer sal toelaat dat die bloedwrekenaars verder uitroei nie, dat hulle nie my seun vernietig nie. En hy sê: So waar as die HERE leef, daar sal nie een haar van jou seun op die aarde val nie.
12Toe sê die vrou: Laat u dienares tog een woord met my heer die koning spreek. En hy sê: Gaan voort!
13Toe sê die vrou: Waarom het jy dan so iets gedink teen die volk van God? want die koning spreek hierdie saak as een wat verkeerd is, deurdat die koning sy verbannen nie weer huis toe gaan haal nie.
14Want ons moet sterwe en is soos water wat op die grond gestort is, wat nie weer bymekaargemaak kan word nie; en God eerbiedig niemand nie; tog bedink Hy 'n plan om sy verbanen nie van hom af verdryf te word nie.
15Noudat ek dan gekom het om hierdie saak met my heer die koning te spreek, is dit omdat die volk my bang gemaak het; en u dienares het gesê: Ek sal nou met die koning spreek; dit mag wees dat die koning die versoek van sy slavin sal uitvoer.
16Want die koning sal luister om sy slavin te red uit die hand van die man wat my en my seun saam uit die erfdeel van God sou vernietig.
17Toe sê u dienares: Die woord van my heer die koning sal nou gemaklik wees, want soos 'n engel van God, so is my heer die koning om goed en kwaad te onderskei; daarom sal die HERE jou God met jou wees.
18Toe antwoord die koning en sê vir die vrou: Verberg tog nie vir my wat ek jou sal vra nie. En die vrou sê: Laat my heer die koning nou spreek.
19Toe sê die koning: Is die hand van Joab nie in dit alles met jou nie? En die vrou antwoord en sê: So waar as u siel leef, my heer die koning, niemand kan regs of links afdraai van alles wat my heer die koning gespreek het nie; want u dienaar Joab het my bevel gegee en al hierdie woorde in die mond van u dienares:
20Om hierdie vorm van spraak na te trek, het u dienaar Joab hierdie ding gedoen; en my heer is wys, volgens die wysheid van 'n engel van God, om alles te weet wat op die aarde is.
21Toe sê die koning vir Joab: Kyk tog, ek het hierdie ding gedoen; gaan dan, bring die jongman Absalom terug.
22Toe val Joab op die grond op sy aangesig en buig hom en dank die koning; en Joab sê: Vandag weet u dienaar dat ek genade in u oë gevind het, my heer die koning, deurdat die koning die versoek van sy dienaar.
23Daarop het Joab opgestaan en na Gesur gegaan en Absalom na Jerusalem gebring.
24Toe sê die koning: Laat hom na sy huis toe gaan, en laat hy my aangesig nie sien nie. En Absalom het na sy huis teruggekeer en die koning se aangesig nie gesien nie.
25Maar in die hele Israel was daar niemand om so geprys te word soos Absalom vir sy skoonheid nie; van sy voetsool af tot by die skedel van sy hoof was daar geen gebrek aan hom nie.
26En toe hy sy kop gepols het, want dit was aan die einde van elke jaar dat hy dit gepeil het; omdat die hare swaar op hom was, daarom het hy dit gepeil--het hy die hare van sy hoof op twee honderd sikkels geweeg volgens die gewig van die koning.
27En vir Absalom is drie seuns gebore en een dogter met die naam van Tamar; sy was 'n vrou van mooi aansien.
28En Absalom het twee volle jare in Jerusalem gewoon en die koning se aangesig nie gesien nie.
29Daarom het Absalom vir Joab laat roep om hom na die koning te stuur; maar hy wou nie na hom toe kom nie; en toe hy die tweede keer weer stuur, wou hy nie kom nie.
30Daarom sê hy aan sy dienaars: Kyk, Joab se land is naby myne, en hy het daar gars; gaan steek dit aan die brand. En die dienaars van Absalom het die veld aan die brand gesteek.
31Toe maak Joab hom klaar en kom by Absalom in sy huis en sê vir hom: Waarom het u dienaars my stuk grond aan die brand gesteek?
32En Absalom antwoord Joab: Kyk, ek het na jou gestuur om te sê: Kom hierheen, dat ek jou na die Koning kan stuur om te sê: Waarom kom ek van Gesur af? dit was vir my goed om nog daar te gewees het; laat my dan nou die koning se aangesig sien; en as daar enige ongeregtigheid in my is, laat hy my doodmaak.
33Daarop het Joab na die Koning gekom en hom meegedeel; en nadat hy Absalom geroep het, het hy na die Koning gekom en hom op sy aangesig na die aarde voor die Koning gebuig; en die Koning het Absalom gesoen.
Tans Gekies:
2 Samuel 2 Samuel 14: CAB23
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
2 Samuel 2 Samuel 14
2 Samuel 14
Joab en die wyse vrou van Tekóag
1En Joab, die seun van Seruja, het gemerk dat die koning se hart op Absalom was.
2En Joab het na Tekóag gestuur en 'n wyse vrou daarvandaan gaan haal en vir haar gesê: Gee tog vir jou 'n rouklere en trek nou rouklere aan en salf jou nie met olie nie, maar wees soos 'n vrou wat lank getreur oor die dooies:
3En kom na die koning en spreek so met hom. En Joab het die woorde in haar mond gelê.
4En toe die vrou van Tekóag met die koning spreek, val sy op haar aangesig op die grond en buig haar neer en sê: Help, o koning!
5Toe sê die koning vir haar: Wat is dit met jou? En sy antwoord: Ek is waarlik 'n weduwee, en my man is dood.
6En u dienares het twee seuns gehad, en hulle twee het in die veld met mekaar getwis, en daar was niemand om hulle te skei nie; maar die een het die ander geslaan en hom gedood.
7En kyk, die hele familie het opgestaan teen u dienares, en hulle het gesê: Verlos hom wat sy broer geslaan het, dat ons hom kan doodmaak vir die lewe van sy broer wat hy gedood het; en ons sal ook die erfgenaam vernietig, en so sal hulle my kool wat oor is, uitblus en geen naam of oorblyfsel op die aarde aan my man nalaat nie.
8Toe sê die koning vir die vrou: Gaan na jou huis toe, en ek sal bevel aangaande jou gee.
9Toe sê die vrou van Tekóag vir die koning: My heer, o koning, die ongeregtigheid kom op my en op die huis van my vader, en die koning en sy troon is onskuldig.
10Toe sê die koning: Elkeen wat iets vir jou sê, bring hom na my toe, en hy sal jou nie meer aanraak nie.
11Toe sê sy: Laat die koning tog dink aan die HERE jou God, dat jy nie meer sal toelaat dat die bloedwrekenaars verder uitroei nie, dat hulle nie my seun vernietig nie. En hy sê: So waar as die HERE leef, daar sal nie een haar van jou seun op die aarde val nie.
12Toe sê die vrou: Laat u dienares tog een woord met my heer die koning spreek. En hy sê: Gaan voort!
13Toe sê die vrou: Waarom het jy dan so iets gedink teen die volk van God? want die koning spreek hierdie saak as een wat verkeerd is, deurdat die koning sy verbannen nie weer huis toe gaan haal nie.
14Want ons moet sterwe en is soos water wat op die grond gestort is, wat nie weer bymekaargemaak kan word nie; en God eerbiedig niemand nie; tog bedink Hy 'n plan om sy verbanen nie van hom af verdryf te word nie.
15Noudat ek dan gekom het om hierdie saak met my heer die koning te spreek, is dit omdat die volk my bang gemaak het; en u dienares het gesê: Ek sal nou met die koning spreek; dit mag wees dat die koning die versoek van sy slavin sal uitvoer.
16Want die koning sal luister om sy slavin te red uit die hand van die man wat my en my seun saam uit die erfdeel van God sou vernietig.
17Toe sê u dienares: Die woord van my heer die koning sal nou gemaklik wees, want soos 'n engel van God, so is my heer die koning om goed en kwaad te onderskei; daarom sal die HERE jou God met jou wees.
18Toe antwoord die koning en sê vir die vrou: Verberg tog nie vir my wat ek jou sal vra nie. En die vrou sê: Laat my heer die koning nou spreek.
19Toe sê die koning: Is die hand van Joab nie in dit alles met jou nie? En die vrou antwoord en sê: So waar as u siel leef, my heer die koning, niemand kan regs of links afdraai van alles wat my heer die koning gespreek het nie; want u dienaar Joab het my bevel gegee en al hierdie woorde in die mond van u dienares:
20Om hierdie vorm van spraak na te trek, het u dienaar Joab hierdie ding gedoen; en my heer is wys, volgens die wysheid van 'n engel van God, om alles te weet wat op die aarde is.
21Toe sê die koning vir Joab: Kyk tog, ek het hierdie ding gedoen; gaan dan, bring die jongman Absalom terug.
22Toe val Joab op die grond op sy aangesig en buig hom en dank die koning; en Joab sê: Vandag weet u dienaar dat ek genade in u oë gevind het, my heer die koning, deurdat die koning die versoek van sy dienaar.
23Daarop het Joab opgestaan en na Gesur gegaan en Absalom na Jerusalem gebring.
24Toe sê die koning: Laat hom na sy huis toe gaan, en laat hy my aangesig nie sien nie. En Absalom het na sy huis teruggekeer en die koning se aangesig nie gesien nie.
25Maar in die hele Israel was daar niemand om so geprys te word soos Absalom vir sy skoonheid nie; van sy voetsool af tot by die skedel van sy hoof was daar geen gebrek aan hom nie.
26En toe hy sy kop gepols het, want dit was aan die einde van elke jaar dat hy dit gepeil het; omdat die hare swaar op hom was, daarom het hy dit gepeil--het hy die hare van sy hoof op twee honderd sikkels geweeg volgens die gewig van die koning.
27En vir Absalom is drie seuns gebore en een dogter met die naam van Tamar; sy was 'n vrou van mooi aansien.
28En Absalom het twee volle jare in Jerusalem gewoon en die koning se aangesig nie gesien nie.
29Daarom het Absalom vir Joab laat roep om hom na die koning te stuur; maar hy wou nie na hom toe kom nie; en toe hy die tweede keer weer stuur, wou hy nie kom nie.
30Daarom sê hy aan sy dienaars: Kyk, Joab se land is naby myne, en hy het daar gars; gaan steek dit aan die brand. En die dienaars van Absalom het die veld aan die brand gesteek.
31Toe maak Joab hom klaar en kom by Absalom in sy huis en sê vir hom: Waarom het u dienaars my stuk grond aan die brand gesteek?
32En Absalom antwoord Joab: Kyk, ek het na jou gestuur om te sê: Kom hierheen, dat ek jou na die Koning kan stuur om te sê: Waarom kom ek van Gesur af? dit was vir my goed om nog daar te gewees het; laat my dan nou die koning se aangesig sien; en as daar enige ongeregtigheid in my is, laat hy my doodmaak.
33Daarop het Joab na die Koning gekom en hom meegedeel; en nadat hy Absalom geroep het, het hy na die Koning gekom en hom op sy aangesig na die aarde voor die Koning gebuig; en die Koning het Absalom gesoen.
Tans Gekies:
:
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.