Eksodus Eksodus 10
Eksodus 10
Agste Plaag: Sprikane
1Toe sê die HERE vir Moses: Gaan in na Farao, want Ek het sy hart en die hart van sy dienaars verhard om hierdie my tekens voor hom te verkondig.
2En dat jy voor die ore van jou seun en van jou seun se seun kan vertel wat Ek in Egipte gedoen het, en my tekens wat Ek onder hulle gedoen het; sodat julle kan weet dat Ek die HERE is.
3Toe kom Moses en Aäron na Farao en sê vir hom: So spreek die HERE, die God van die Hebreërs: Hoe lank sal jy weier om jou voor My te verootmoedig? laat my volk trek, dat hulle My kan dien.
4Anders, as jy weier om my volk te laat trek, kyk, môre sal Ek die sprinkane in jou gebied inbring.
5En hulle sal die oppervlakte van die aarde bedek, sodat 'n mens die aarde nie kan sien nie; en hulle sal die oorblyfsel eet van die ontkomings wat vir julle oorbly van die hael, en hulle sal al die bome eet wat vir julle uitspruit van die veld:
6En hulle sal jou huise vul en die huise van al jou dienaars en die huise van al die Egiptenaars; wat nie jou vaders en jou vaders se vaders gesien het van die dag af dat hulle op die aarde was tot vandag toe nie. En hy het hom omgedraai en van Farao af weggegaan.
7Toe sê die dienaars van Farao vir hom: Hoe lank sal hierdie man vir ons 'n strik wees? laat die manne trek, dat hulle die HERE hulle God kan dien; weet jy nog nie dat Egipte verwoes is nie?
8En Moses en Aäron is na Farao teruggebring, en hy het vir hulle gesê: Gaan dien die HERE julle God, maar wie is dit wat sal gaan?
9Toe sê Moses: Ons sal gaan met ons kleinvee en met ons oues, met ons seuns en met ons dogters, met ons kleinvee en met ons beeste; want ons moet 'n fees tot eer van die HERE hou.
10En hy sê vir hulle: Laat die HERE so met julle wees, soos Ek julle en julle kindertjies sal laat trek; want die kwaad is voor jou.
11Nie so nie; gaan nou, julle mense, en dien die HERE; daarvoor het julle begeer. En hulle is van Farao se aangesig verdryf.
12Toe sê die HERE vir Moses: Steek jou hand uit oor Egipteland vir die sprinkane, dat hulle oor Egipteland kan optrek en al die plante van die land eet, alles wat die hael oorgebly het.
13En Moses het sy staf oor Egipteland uitgesteek, en die HERE het daardie hele dag en daardie hele nag 'n oostewind oor die land gebring; en toe dit môre word, het die oostewind die sprinkane gebring.
14En die sprinkane het oor die hele Egipteland opgetrek en in al die streke van Egipte gerus; baie swaar was hulle; voor hulle was daar geen sprinkane soos hulle nie, en ná hulle sal dit ook nie wees nie.
15Want hulle het die hele aarde bedek, sodat die land verduister is; en hulle het al die plante van die land geëet en al die vrugte van die bome wat die hael oorgebly het, en daar het geen groenigheid aan die bome of aan die plante van die veld oorgebly in die hele Egipteland nie.
16Toe het Farao vir Moses en Aäron haastig geroep; en hy sê: Ek het gesondig teen die HERE jou God en teen jou.
17Vergewe dan nou tog net hierdie een keer my sonde, en smeek die HERE jou God, dat Hy net hierdie dood van my af wegneem.
18En hy het van Farao af weggegaan en die HERE gebid.
19En die HERE het 'n geweldige sterk westewind laat draai, wat die sprinkane weggeneem en in die Skelfsee gegooi het; daar het nie een sprinkaan in al die streke van Egipte oorgebly nie.
Negende Plaag: Drie dae lank van donkerte
20Maar die HERE het Farao se hart verhard, sodat hy die kinders van Israel nie laat trek het nie.
21Toe sê die HERE vir Moses: Steek jou hand uit na die hemel, dat daar duisternis oor Egipteland kan wees, ja, duisternis wat gevoel kan word.
22En Moses het sy hand na die hemel uitgesteek; en daar was 'n digte duisternis in die hele Egipteland drie dae lank.
23Hulle het mekaar nie gesien nie, en drie dae lank het niemand uit sy woonplek opgestaan nie, maar al die kinders van Israel het lig in hulle wonings gehad.
24Toe het Farao Moses geroep en gesê: Gaan dien die HERE; laat net julle kleinvee en julle beeste bly staan; laat julle kindertjies ook saam met julle gaan.
25Toe sê Moses: U moet ook vir ons slagoffers en brandoffers gee, dat ons aan die HERE onse God kan offer.
26Ook ons vee sal saam met ons gaan; daar mag geen klou agterbly nie; want daarvan moet ons neem om die HERE onse God te dien; en ons weet nie waarmee ons die HERE moet dien totdat ons daarheen gekom het nie.
27Maar die HERE het Farao se hart verhard, en hy het hulle nie laat gaan nie.
28Toe sê Farao vir hom: Gaan weg van my af, pas op vir jouself, sien my aangesig nie meer nie; want in dié dag as jy my aangesig sien, sal jy sterwe.
29Toe sê Moses: Jy het goed gepraat, ek sal jou aangesig nie meer sien nie.
Tans Gekies:
Eksodus Eksodus 10: CAB23
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
Eksodus Eksodus 10
Eksodus 10
Agste Plaag: Sprikane
1Toe sê die HERE vir Moses: Gaan in na Farao, want Ek het sy hart en die hart van sy dienaars verhard om hierdie my tekens voor hom te verkondig.
2En dat jy voor die ore van jou seun en van jou seun se seun kan vertel wat Ek in Egipte gedoen het, en my tekens wat Ek onder hulle gedoen het; sodat julle kan weet dat Ek die HERE is.
3Toe kom Moses en Aäron na Farao en sê vir hom: So spreek die HERE, die God van die Hebreërs: Hoe lank sal jy weier om jou voor My te verootmoedig? laat my volk trek, dat hulle My kan dien.
4Anders, as jy weier om my volk te laat trek, kyk, môre sal Ek die sprinkane in jou gebied inbring.
5En hulle sal die oppervlakte van die aarde bedek, sodat 'n mens die aarde nie kan sien nie; en hulle sal die oorblyfsel eet van die ontkomings wat vir julle oorbly van die hael, en hulle sal al die bome eet wat vir julle uitspruit van die veld:
6En hulle sal jou huise vul en die huise van al jou dienaars en die huise van al die Egiptenaars; wat nie jou vaders en jou vaders se vaders gesien het van die dag af dat hulle op die aarde was tot vandag toe nie. En hy het hom omgedraai en van Farao af weggegaan.
7Toe sê die dienaars van Farao vir hom: Hoe lank sal hierdie man vir ons 'n strik wees? laat die manne trek, dat hulle die HERE hulle God kan dien; weet jy nog nie dat Egipte verwoes is nie?
8En Moses en Aäron is na Farao teruggebring, en hy het vir hulle gesê: Gaan dien die HERE julle God, maar wie is dit wat sal gaan?
9Toe sê Moses: Ons sal gaan met ons kleinvee en met ons oues, met ons seuns en met ons dogters, met ons kleinvee en met ons beeste; want ons moet 'n fees tot eer van die HERE hou.
10En hy sê vir hulle: Laat die HERE so met julle wees, soos Ek julle en julle kindertjies sal laat trek; want die kwaad is voor jou.
11Nie so nie; gaan nou, julle mense, en dien die HERE; daarvoor het julle begeer. En hulle is van Farao se aangesig verdryf.
12Toe sê die HERE vir Moses: Steek jou hand uit oor Egipteland vir die sprinkane, dat hulle oor Egipteland kan optrek en al die plante van die land eet, alles wat die hael oorgebly het.
13En Moses het sy staf oor Egipteland uitgesteek, en die HERE het daardie hele dag en daardie hele nag 'n oostewind oor die land gebring; en toe dit môre word, het die oostewind die sprinkane gebring.
14En die sprinkane het oor die hele Egipteland opgetrek en in al die streke van Egipte gerus; baie swaar was hulle; voor hulle was daar geen sprinkane soos hulle nie, en ná hulle sal dit ook nie wees nie.
15Want hulle het die hele aarde bedek, sodat die land verduister is; en hulle het al die plante van die land geëet en al die vrugte van die bome wat die hael oorgebly het, en daar het geen groenigheid aan die bome of aan die plante van die veld oorgebly in die hele Egipteland nie.
16Toe het Farao vir Moses en Aäron haastig geroep; en hy sê: Ek het gesondig teen die HERE jou God en teen jou.
17Vergewe dan nou tog net hierdie een keer my sonde, en smeek die HERE jou God, dat Hy net hierdie dood van my af wegneem.
18En hy het van Farao af weggegaan en die HERE gebid.
19En die HERE het 'n geweldige sterk westewind laat draai, wat die sprinkane weggeneem en in die Skelfsee gegooi het; daar het nie een sprinkaan in al die streke van Egipte oorgebly nie.
Negende Plaag: Drie dae lank van donkerte
20Maar die HERE het Farao se hart verhard, sodat hy die kinders van Israel nie laat trek het nie.
21Toe sê die HERE vir Moses: Steek jou hand uit na die hemel, dat daar duisternis oor Egipteland kan wees, ja, duisternis wat gevoel kan word.
22En Moses het sy hand na die hemel uitgesteek; en daar was 'n digte duisternis in die hele Egipteland drie dae lank.
23Hulle het mekaar nie gesien nie, en drie dae lank het niemand uit sy woonplek opgestaan nie, maar al die kinders van Israel het lig in hulle wonings gehad.
24Toe het Farao Moses geroep en gesê: Gaan dien die HERE; laat net julle kleinvee en julle beeste bly staan; laat julle kindertjies ook saam met julle gaan.
25Toe sê Moses: U moet ook vir ons slagoffers en brandoffers gee, dat ons aan die HERE onse God kan offer.
26Ook ons vee sal saam met ons gaan; daar mag geen klou agterbly nie; want daarvan moet ons neem om die HERE onse God te dien; en ons weet nie waarmee ons die HERE moet dien totdat ons daarheen gekom het nie.
27Maar die HERE het Farao se hart verhard, en hy het hulle nie laat gaan nie.
28Toe sê Farao vir hom: Gaan weg van my af, pas op vir jouself, sien my aangesig nie meer nie; want in dié dag as jy my aangesig sien, sal jy sterwe.
29Toe sê Moses: Jy het goed gepraat, ek sal jou aangesig nie meer sien nie.
Tans Gekies:
:
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.