JOB 29
29
Job: Toe ek nog 'n vertroueling van God was
1Daarna het Job voortgegaan om sy saak te stel:
2“Kon dit maar weer met my gaan soos lank gelede,
soos in die dae toe God nog sy hand oor my gehou het,
3toe sy lig beskermend oor my geskyn het
en my pad in die donker verlig het.
4Dit was die beste jare van my lewe
toe ek nog 'n vertroueling van God was.
5Toe was die Almagtige by my
en my kinders rondom my.
6Ek het oral voorspoed geniet:
volop dikmelk en strome olyfolie.
7Wanneer ek na die stadspoort toe gegaan het,
my plek op die stadsplein gaan inneem het,
8het die jongmanne opsy gestaan as hulle my sien,
het die ou manne eerbiedig opgestaan.
9Die leiers het stilgebly,
hulle het nie gepraat nie.
10Die vernames het nie 'n woord gesê nie,
hulle het uit eerbied geswyg.
11Dié wat van my gehoor het, het goed van my gepraat,
dié wat my gesien het, het my geprys
12omdat ek die armes gered het wat om hulp roep,
die weeskind en dié wat geen helper het nie.
13Die man wat met ondergang bedreig was,
het my vir sy redding gedank,
en ek het die hart van die weduwee bly gemaak.
14Ek het reg en geregtigheid laat geskied;
vir my was dit vanselfsprekend,
so vanselfsprekend as om klere aan te trek.
15Ek was oë vir die blindes
en voete vir die kreupeles,
16ek was 'n vader vir die armes,
ek het selfs onbekendes se regsaak behartig.
17Ek het die mag van dié wat onreg doen, gebreek,
ek het die prooi uit hulle tande weggeruk.
18Daarom het ek gedink:
ek sal eendag sonder sorge sterf in my eie huis,
my lewensdae sal meer wees as wat daar sand is,
19ek sal wees soos 'n boom met sy wortels by die water
en elke môre dou op sy takke,
20ek sal altyd nuwe krag hê,
ek sal my man kan staan.
21Mense het vol verwagting na my geluister,
hulle het in spanning gewag op my raad.
22Nadat ek gepraat het, het hulle niks gesê nie,
hulle het my woorde ingedrink,
23hulle het daarop gewag soos op 'n reënbui,
hulle het daarna gesmag soos na die laat reëns.
24Ek was vriendelik met hulle
toe hulle geen hoop meer gehad het nie,
my goedgesindheid het verhoed dat hulle ondergaan.
25Ek het hulle die koers gewys,
ek was hulle leier,
ek was tussen hulle soos 'n koning tussen sy soldate,
soos een wat treurendes troos.”
Tans Gekies:
JOB 29: AFR83
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
© Bybelgenootskap van Suid-Afrika 1983, 1992. Gebruik met toestemming. Alle regte voorbehou.
JOB 29
29
Job: Toe ek nog 'n vertroueling van God was
1Daarna het Job voortgegaan om sy saak te stel:
2“Kon dit maar weer met my gaan soos lank gelede,
soos in die dae toe God nog sy hand oor my gehou het,
3toe sy lig beskermend oor my geskyn het
en my pad in die donker verlig het.
4Dit was die beste jare van my lewe
toe ek nog 'n vertroueling van God was.
5Toe was die Almagtige by my
en my kinders rondom my.
6Ek het oral voorspoed geniet:
volop dikmelk en strome olyfolie.
7Wanneer ek na die stadspoort toe gegaan het,
my plek op die stadsplein gaan inneem het,
8het die jongmanne opsy gestaan as hulle my sien,
het die ou manne eerbiedig opgestaan.
9Die leiers het stilgebly,
hulle het nie gepraat nie.
10Die vernames het nie 'n woord gesê nie,
hulle het uit eerbied geswyg.
11Dié wat van my gehoor het, het goed van my gepraat,
dié wat my gesien het, het my geprys
12omdat ek die armes gered het wat om hulp roep,
die weeskind en dié wat geen helper het nie.
13Die man wat met ondergang bedreig was,
het my vir sy redding gedank,
en ek het die hart van die weduwee bly gemaak.
14Ek het reg en geregtigheid laat geskied;
vir my was dit vanselfsprekend,
so vanselfsprekend as om klere aan te trek.
15Ek was oë vir die blindes
en voete vir die kreupeles,
16ek was 'n vader vir die armes,
ek het selfs onbekendes se regsaak behartig.
17Ek het die mag van dié wat onreg doen, gebreek,
ek het die prooi uit hulle tande weggeruk.
18Daarom het ek gedink:
ek sal eendag sonder sorge sterf in my eie huis,
my lewensdae sal meer wees as wat daar sand is,
19ek sal wees soos 'n boom met sy wortels by die water
en elke môre dou op sy takke,
20ek sal altyd nuwe krag hê,
ek sal my man kan staan.
21Mense het vol verwagting na my geluister,
hulle het in spanning gewag op my raad.
22Nadat ek gepraat het, het hulle niks gesê nie,
hulle het my woorde ingedrink,
23hulle het daarop gewag soos op 'n reënbui,
hulle het daarna gesmag soos na die laat reëns.
24Ek was vriendelik met hulle
toe hulle geen hoop meer gehad het nie,
my goedgesindheid het verhoed dat hulle ondergaan.
25Ek het hulle die koers gewys,
ek was hulle leier,
ek was tussen hulle soos 'n koning tussen sy soldate,
soos een wat treurendes troos.”
Tans Gekies:
:
Kleurmerk
Deel
Kopieer
Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan
© Bybelgenootskap van Suid-Afrika 1983, 1992. Gebruik met toestemming. Alle regte voorbehou.