ከ{{ምዕራፍ}} ታዋቂ የመጽሐፍ ቅዱስ ጥቅሶች

ያጋሩ

Исо гуфт: «Ман Ҳамоне ҳастам, ки мурдагонро зинда мекунад ва ҳаёт мебахшад! Касе ки ба Ман имон дорад, бимирад ҳам, зинда мешавад. Инчунин ҳар касе ки дар Ман зиндагӣ мекунад ва ба Ман имон меоварад, ҳаргиз намемирад. Ту ба ин бовар мекунӣ?»

Исо ба ӯ гуфт: «Магар Ман ба ту нагуфта будам, ки агар имон оварӣ, шуҳрату ҷалоли Худоро мебинӣ?»

Аз чашмони Исо ашк ҷорӣ шуд.

Исо ин хабарро шунида гуфт: «Ин беморӣ на барои марг, балки барои шуҳрату ҷалоли Худо ва барои он аст, ки Писари Худо ба воситаи он шуҳрату ҷалоли Худро нишон диҳад».

Инро гуфта, бо овози баланд хитоб кард: «Эй Элъозор, берун баро!» Мурда, ки дасту пойҳояш бо кафану рӯяш бо рӯймол печонда шуда буд, аз қабр баромад. Исо ба онҳо гуфт: «Дасту пойҳои ӯро кушоед, то ки роҳ равад!»

Исо бори дигар пур аз хашму ғам шуда, ба сари қабр омад. Ин як ғоре буд, ки дар даромадгоҳи он санг гузошта шуда буд.

Исо инро гуфта, давом дод: «Дӯсти мо Элъозор хобидааст, лекин Ман рафта, ӯро бедор мекунам».