ከ{{ምዕራፍ}} ታዋቂ የመጽሐፍ ቅዱስ ጥቅሶች

ያጋሩ

Ní thig an gadaidhe, acht a ghoid, agus a mharbhadh, agus a mhilleadh. Tháinic mise chun go mbéadh beatha acu, agus go mbéadh sí acu níos iomláine.

Is mise an t-aodhaire maith. Bheir an t-aodhaire maith a bheatha ar son a chaorach.

Éisteann mo chaoirigh-se le mo ghuth: agus aithnim-se iad, agus leanann siad mé

Agus bheirim-se beatha shíorraidhe dóíbh: agus ní chaillfear go deo iad, agus ní fhuadóchaidh aoinneach as mo láimh iad.

Is mise an doras. Má’s tríom-sa a rachas aoinneach isteach, slánóchar é: agus rachaidh sé isteach, agus amach, agus gheobhaidh sé beathughadh.

Is mise an t-aodhaire maith: agus aithnim-se mo chuid féin, agus aithneann mo chuid féin mise.

Tá an nídh a thug m’Athair damh níos mó ná gach uile nídh: agus ní thig le h-aoinneach fuadach as láimh m’Athar. Is aon mise agus an t-Athair.

Mar aithneas m’Athair mise, agus aithnim-se m’Athair: agus bheirim mo bheatha ar son mo chuid caorach.

Ní thógann aoinneach uaim í: acht is uaim féin a bheirim uaim í, agus tá sé ar mo chumas í thabhairt uaim: agus tá sé ar mo chumas í ghabháil chugam arís. Fuair mé an aithne sin ó m’Athair.

Ar an adhbhar sin, dubhairt Íosa leo arís: Amén, amén, adeirim libh, gur mise doras na gcaorach.

Acht an buachaill fostóidh, agus an té nach é an t-aodhaire é, agus nach leis féin na caoirigh, tchí sé an mactíre ag teacht, agus fágann sé na caoirigh agus teicheann sé: agus fuaduigheann an mactíre na caoirigh, agus scaipeann sé iad

Amén, amén adeirim libh: an té nach dtéid isteach ar an doras go cró na gcaorach, acht a théid suas bealach eile, is gadaidhe agus sladaire é.