Seònd Matìe 19
19
1E Jèsu finìds di fà chesçh discòrs, al partì de’ Galilèe, e al lè viers ju confìns de’ Giudèe al di là dal Giordàn,
2E i lè daûr un mònte di int, e là ju medeà.
3E i si fasèrin dònge ju Farisèos tentànlu, e disìnji: Isal fuàrs lècit di mandà vie le mujìr, par cualùncue resòn?
4Lui rispuindìnd, ur disè: No vèso lett, che cùi, cu da princìpi à fatt l’ om, ju fasè màsçho e fèmine? e al disè:
5Par chest l’ om al lassarà pàri, e màri, e al starà unìd a so mujìr, e saràn doi in un sol cuarp.
6Dimudchè no son plùi doi, ma un sol cuarp. Dònçhe che l’ om nol sepàri chell, cu Dio l’ à unìd.
7E lor dìsin: Parcè dònçhe Mosè àjal comandàd di dà le çhàrte dal repùdi, e di bandonàssi?
8Al disè a lor: Par le durèzze dal vuèstri cûr Mosè us à permitùd di repudià lis vuèstris mujìrs: ma sul princìpi no fo cussì.
9Ma jo us dis, che ognidùn, ch’ al mandarà vie so mujìr, giavànd lu cas di adultèri, e al sposarà un’ àltre, al comètt adultèri: e chell, cu sposarà le licenziàde, al comètt adultèri.
10I dìsin ju siei discèpui: Se cussì e’ jè le condiziòn dal om cu le mujìr, nol tòrne cont di sposàssi.
11E lui ur disè: Duçh no capìssin chèste peràule, ma chèi, ai cuài l’ è concedùd.
12Parcechè e’ son dai eunùcs, che son nassùds cussì dal vìntri de’ màri: son dai eunùcs, che son fats dai ùmign: e son dai eunùcs, cu si son çhastràds da sè stess pal règno dal cîl. Cùi, cu po capì, capìssi.
13Alòre i fòrin presentàds dai fantulìns, parchè ur metèss sòre lis mans, e al prejàss. Ma ju siei discèpui ur cridàrin.
14Jèsu po ur disè: Lassàit chèi fantulìns, e no stàit a impedìju di vignì a me: parcechè di chesçh tài al è lu règno dal cîl.
15E avìnd mitùdis parsòre di lor lis mans, al lè vie di là.
16Cenonè i si fasè dònge un, e i disè: O bon Mèstri, ce faràjo di ben par otignì le vìte etèrne?
17E lui i disè: Ce mi domàndistu dal ben? Un sol l’ è bon, Dio. Se po tu vûs entrà te’ vìte, ossèrve ju comandamènts.
18E cuài? i dis: Jèsu po al disè: No mazzà: no fà adultèri: no robà: no dì fàlse testemoneànze.
19Onòre lu pàri, e le màri, e àme lu to pròssim còme te stess.
20E lu zòvin i dis: O’ ài osservàdis dùtis chèstis chòssis fin da frutt: ce mi mànçhijal ançhimò?
21Jèsu i disè: Se tu vûs jèssi perfètt, va, vend cè, che tu âs, e dàlu ai pùars, e tu varâs un tesàur in cîl: e cà venmi daûr.
22Sintùdis il zòvin chèstis peràulis, al lè vie malincònic: parcechè al vève ùne vòre di possessiòns.
23Jèsu po al disè ai siei discèpui: Us dis in veretàd, che lu ricc dificilmèntri al entrarà tal règno dal cîl.
24E us dis di plùi: Al è plùi fàcil a un camèll di passà pe’ bùse di ùne gusèle, che a un ricc di entrà tal règno dal cîl.
25Sintùdis po chês chòssis, ju discèpui si maravejàvin un mont, disìnd: Cùi podaràjal dònçhe jèssi salv?
26Ma Jèsu çhalànju, ur disè: Pai ùmign chest al è impossìbil: par Dio po dutt l’ è possìbil.
27Alòre rispuindìnd Pièri, i disè: Eco, nô vìn abandonàd dutt, e ti sìn vignùds daûr: ce saràjal dònçhe di nô?
28Jèsu po ur disè: Us dis in veretàd, che vo’ àltris, che mi sês vignùds daûr, cuand che lu Fi dal om in te’ rigeneraziòn al sarà sentàd sul tròno de’ so maestàd, si sentarês ànçhe vo’ àltris sun dòdis trònos, a judicà lis dòdis tribùs d’ Israèl.
29E ognidùn, ch’ al bandonarà le çhàse, o ju fràdis, o lis sûrs, o lu pàri, o le màri, o le mujìr, o ju fîs, o ju çhamps pal gno nom, al ricevarà cent vòltis tant, e al possedarà le vìte etèrne.
30Un monçh po dai prims e’ saràn ùltims, e dai ùltims prims.
Currently Selected:
Seònd Matìe 19: FUR1860
ማድመቅ
Share
Copy
ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ
First published in London in 1860.