መዝሙረ ዳዊት 17

ለመዘምራን አለቃ ከሳኦል እጅና ከጠላቶቹ ሁሉ እጅ እግዚአብሔር ባዳነው ቀን በዚህ መዝሙር ቃል ለእግዚአብሔር የተናገረው የእግዚአብሔር ባሪያ የዳዊት መዝሙር።

እንዲህም አለ፦

1አቤቱ፥ በኀይሌ#ዕብ. እና ግሪክ ሰባ. ሊ. “ኀይሌ ሆይ፥” ይላል። እወድድሃለሁ።

2እግዚአብሔር ኀይሌ፥#ዕብ. “ዐለቴ” ይላል። አምባዬ፥ መድኀኒቴ፥

አምላኬ፥ በእርሱም የምተማመንበት ረዳቴ፥

መታመኛዬና የደኅንነቴ ቀንድ፥ መጠጊያዬም ነው።

3እግዚአብሔርን#ግሪክ ሰባ. ሊ. እና ዕብ. “ምስጋና የሚገባውን እግዚአብሔርን” ይላል። በጠራሁት ጊዜ

ከጠላቶቼ እድናለሁ።

4የሞት ጣር ያዘኝ፥ የዐመፅ ፈሳሽም አወከኝ፤

5የሲኦል ጣር ከበበኝ፤

የሞት ወጥመድም ደረሰብኝ።

6በጨነቀኝ ጊዜ እግዚአብሔርን ጠራሁት፥

ወደ አምላኬም ጮኽሁ፤

በቤተ መቅደሱም ቃሌን ሰማኝ፥

ጩኸቴም በፊቱ ወደ ጆሮው ገባ።

7ምድርም ተንቀጠቀጠች፥ ተናወጠችም፥

የተራሮችም መሠረቶች ተነቃነቁ፥

እግዚአብሔር ተቈጥቶአልና ተንቀጠቀጡ።

8ከቍጣው ጢስ ወጣ፥ ከፊቱም እሳት ነደደ፤

ፍምም ከእርሱ በራ።

9ሰማዮችን ዝቅ ዝቅ አደረገ፥ ወረደም፥

ጭጋግ ከእግሩ በታች ነበረ።

10በኪሩቤልም ላይ ተቀምጦ በረረ፥

በነፋስም ክንፍ በረረ።

11መሰወሪያውን ጨለማ አደረገ፤

በዙሪያውም ድንኳኑ፤

ውኃዎች በደመናዎች ውስጥ ጠቈሩ።

12በፊቱ ካለው ብርሃን የተነሣ ደመናትና በረዶ

የእሳት ፍምም በፊቱ አለፉ።

13እግዚአብሔርም በሰማያት አንጐደጐደ፥

ልዑልም ቃሉን ሰጠ።

14ፍላጻውን ላከ፥ በተናቸውም፤

መብረቆችን አበዛ አወካቸውም።

15አቤቱ፥ ከተግሣጽህ፥

ከመዓትህም መንፈስ እስትንፋስ የተነሣ፥

የውኆች ምንጮች ታዩ፥

የዓለም መሠረቶችም ተገለጡ።

16ከአርያም ላከ፥ ወሰደኝም፥

ከብዙ ውኆችም አወጣኝ።

17ከብርቱዎች ጠላቶቼ

ከሚጠሉኝም አዳነኝ፥ በርትተውብኝ ነበርና።

18በመከራዬ ቀን ደረሱብኝ፤

እግዚአብሔር ግን መጠጊያዬ ሆነ።

19ወደ ሰፊ ሥፍራም አወጣኝ፤

ወድዶኛልና አዳነኝ።

20እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ ይሰጠኛል፤

እንደ እጆቼ ንጽሕናም ይከፍለኛል።

21የእግዚአብሔርን መንገድ ጠብቄአለሁና፥

አምላኬንም አልበደልሁም።

22ፍርዱ ሁሉ ሁልጊዜ በፊቴ ነበረና፥

ጽድቁም#ዕብ. “ሥርዐቱ” ይላል። ከእኔ አልራቀም።

23ከእርሱ ጋር ንጹሕ እሆናለሁ።

ከኀጢአቴም እጠበቃለሁ።

24እግዚአብሔርም እንደ ጽድቄ ይሰጠኛል።

እንደ እጆቼም ንጽሕና በዐይኖቹ ፊት ይከፍለኛል።

25ከጻድቅ#ዕብ.“ከቸር ሰው ጋር” ይላል። ሰው ጋር ጻድቅ ትሆናለህ፤

ከቅን ሰው ጋርም ቅን ትሆናለህ፤

26ከንጹሕም ሰው ጋር ንጹሕ ትሆናለህ፤

ከጠማማም ጋር ጠማማ ትሆናለህ፥

27አንተ የተዋረደውን ሕዝብ ታድናለህና፥

የትዕቢተኞችን ዐይኖች ግን ታዋርዳለህ።

28አቤቱ አንተ መብራቴን ታበራለህና፤

አምላኬ ጨለማዬን ያበራል።

29በአንተ ከጥፋት እድናለሁና፥

በአምላኬም ቅጥሩን እዘልላለሁ።

30የአምላኬ መንገዱ ንጹሕ ነው፥

የእግዚአብሔር ቃል የነጠረ ነው፥

በእርሱ ለሚታመኑት ሁሉ መታመኛቸው#ዕብ. “ጋሻቸው” ይላል። ነው።

31ከእግዚአብሔር በቀር አምላክ ማን ነው?

ከአምላካችንስ በቀር እግዚአብሔር#ዕብ. “አምላክ” ይላል። ማን ነው?

32ኀይልን የሚያስታጥቀኝ እግዚአብሔር ነው፥

መንገዴንም ንጹሕ የሚያደርጋት፥#ዕብ. “የሚያቀና” ይላል።

33እግሮቼን እንደ ዋልያ እግሮች የሚያረታ

በከፍታም ቦታ የሚያቆመኝ፥

34እጆቼን ሰልፍ የሚያስተምር፤

ለክንዴም የናስ ቀስት አደረገ።

35ለደኅንነቴም መታመኛን ሰጠኝ።#ዕብ. “ሰጠኸኝ” ይላል።

ቀኝህም ተቀበለኝ፥

ትምህርትህም ለዘለዓለም ያጠናኛል።

የሚያስተምረኝም ተግሣጽህ ነው።

36አረማመዴን በበታቼ አሰፋህ፥

ሰኰናዬም አልደከመም።

37ጠላቶቼን አሳድዳቸዋለሁ፥ እይዛቸዋለሁም፥

እስካጠፋቸውም ድረስ አልመለስም።

38አስጨንቃቸዋለሁ፤ መቆምም አይችሉም፥

ከእግሬም በታች ይወድቃሉ።

39በሰልፍም ኀይልን ታስታጥቀኛለህ፤

በበላዬ የቆሙትን ሁሉ በበታቼ ትጥላቸዋለህ።

40የጠላቶቼን ጀርባ ሰጠኸኝ፥

የሚጠሉኝንም አጠፋሃቸው።

41ጮኹ፥ የሚረዳቸውም አጡ።

ወደ እግዚአብሔርም ጮኹ፥ አልሰማቸውም።

42በነፋስ ፊት እንዳለ ትቢያ እፈጫቸዋለሁ፥

እንደ አደባባይም ጭቃ እረግጣቸዋለሁ።

43ከሕዝብ ክርክር አድነኝ፥

የአሕዛብም ራስ አድርገህ ትሾመኛለህ፥

የማላውቀው ሕዝብም ይገዛልኛል።

44በጆሮ ሰምተው ተገዙልኝ፤

የባዕድ ልጆች ዋሹኝ።

45የባዕድ ልጆች አረጁ፥

በመገንዳቸውም ተሰናከሉ።

46እግዚአብሔር ሕያው ነው፥ አምላኬም ቡሩክ ነው፥

የመድኀኒቴም አምላክ ከፍ ከፍ አለ።

47አምላኬ በቀሌን ይመልስልኛል።

አሕዛብን በበታቼ ያስገዛልኛል።

48ከጥፉዎች ጠላቶቼ የሚታደገኝ እርሱ ነው፤

በእኔ ላይ ከቆሙትም ከፍ ከፍ የሚያደርገኝ እርሱ ነው፥

ከግፈኛ ሰው አድነኝ።

49አቤቱ፥ ስለዚህ በአሕዛብ ዘንድ አመሰግንሃለሁ፥

ለስምህም እዘምራለሁ።

50የንጉሡን መድኀኒት ታላቅ ያደርጋታል፥

ቸርነቱንም ለቀባው ለዳዊት፥

ለዘሩም እስከ ዘለዓለም ያደርጋል።

Currently Selected:

መዝሙረ ዳዊት 17: አማ2000

ማድመቅ

Copy

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ

ስለ የአማርኛ መጽሐፍ ቅዱስ (ሰማንያ አሃዱ) ተጨማሪ ይወቁ

መዝሙረ ዳዊት 17

እንዲህም አለ፦

1አቤቱ፥ በኀይሌ#ዕብ. እና ግሪክ ሰባ. ሊ. “ኀይሌ ሆይ፥” ይላል። እወድድሃለሁ።

2እግዚአብሔር ኀይሌ፥#ዕብ. “ዐለቴ” ይላል። አምባዬ፥ መድኀኒቴ፥

አምላኬ፥ በእርሱም የምተማመንበት ረዳቴ፥

መታመኛዬና የደኅንነቴ ቀንድ፥ መጠጊያዬም ነው።

3እግዚአብሔርን#ግሪክ ሰባ. ሊ. እና ዕብ. “ምስጋና የሚገባውን እግዚአብሔርን” ይላል። በጠራሁት ጊዜ

ከጠላቶቼ እድናለሁ።

4የሞት ጣር ያዘኝ፥ የዐመፅ ፈሳሽም አወከኝ፤

5የሲኦል ጣር ከበበኝ፤

የሞት ወጥመድም ደረሰብኝ።

6በጨነቀኝ ጊዜ እግዚአብሔርን ጠራሁት፥

ወደ አምላኬም ጮኽሁ፤

በቤተ መቅደሱም ቃሌን ሰማኝ፥

ጩኸቴም በፊቱ ወደ ጆሮው ገባ።

7ምድርም ተንቀጠቀጠች፥ ተናወጠችም፥

የተራሮችም መሠረቶች ተነቃነቁ፥

እግዚአብሔር ተቈጥቶአልና ተንቀጠቀጡ።

8ከቍጣው ጢስ ወጣ፥ ከፊቱም እሳት ነደደ፤

ፍምም ከእርሱ በራ።

9ሰማዮችን ዝቅ ዝቅ አደረገ፥ ወረደም፥

ጭጋግ ከእግሩ በታች ነበረ።

10በኪሩቤልም ላይ ተቀምጦ በረረ፥

በነፋስም ክንፍ በረረ።

11መሰወሪያውን ጨለማ አደረገ፤

በዙሪያውም ድንኳኑ፤

ውኃዎች በደመናዎች ውስጥ ጠቈሩ።

12በፊቱ ካለው ብርሃን የተነሣ ደመናትና በረዶ

የእሳት ፍምም በፊቱ አለፉ።

13እግዚአብሔርም በሰማያት አንጐደጐደ፥

ልዑልም ቃሉን ሰጠ።

14ፍላጻውን ላከ፥ በተናቸውም፤

መብረቆችን አበዛ አወካቸውም።

15አቤቱ፥ ከተግሣጽህ፥

ከመዓትህም መንፈስ እስትንፋስ የተነሣ፥

የውኆች ምንጮች ታዩ፥

የዓለም መሠረቶችም ተገለጡ።

16ከአርያም ላከ፥ ወሰደኝም፥

ከብዙ ውኆችም አወጣኝ።

17ከብርቱዎች ጠላቶቼ

ከሚጠሉኝም አዳነኝ፥ በርትተውብኝ ነበርና።

18በመከራዬ ቀን ደረሱብኝ፤

እግዚአብሔር ግን መጠጊያዬ ሆነ።

19ወደ ሰፊ ሥፍራም አወጣኝ፤

ወድዶኛልና አዳነኝ።

20እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ ይሰጠኛል፤

እንደ እጆቼ ንጽሕናም ይከፍለኛል።

21የእግዚአብሔርን መንገድ ጠብቄአለሁና፥

አምላኬንም አልበደልሁም።

22ፍርዱ ሁሉ ሁልጊዜ በፊቴ ነበረና፥

ጽድቁም#ዕብ. “ሥርዐቱ” ይላል። ከእኔ አልራቀም።

23ከእርሱ ጋር ንጹሕ እሆናለሁ።

ከኀጢአቴም እጠበቃለሁ።

24እግዚአብሔርም እንደ ጽድቄ ይሰጠኛል።

እንደ እጆቼም ንጽሕና በዐይኖቹ ፊት ይከፍለኛል።

25ከጻድቅ#ዕብ.“ከቸር ሰው ጋር” ይላል። ሰው ጋር ጻድቅ ትሆናለህ፤

ከቅን ሰው ጋርም ቅን ትሆናለህ፤

26ከንጹሕም ሰው ጋር ንጹሕ ትሆናለህ፤

ከጠማማም ጋር ጠማማ ትሆናለህ፥

27አንተ የተዋረደውን ሕዝብ ታድናለህና፥

የትዕቢተኞችን ዐይኖች ግን ታዋርዳለህ።

28አቤቱ አንተ መብራቴን ታበራለህና፤

አምላኬ ጨለማዬን ያበራል።

29በአንተ ከጥፋት እድናለሁና፥

በአምላኬም ቅጥሩን እዘልላለሁ።

30የአምላኬ መንገዱ ንጹሕ ነው፥

የእግዚአብሔር ቃል የነጠረ ነው፥

በእርሱ ለሚታመኑት ሁሉ መታመኛቸው#ዕብ. “ጋሻቸው” ይላል። ነው።

31ከእግዚአብሔር በቀር አምላክ ማን ነው?

ከአምላካችንስ በቀር እግዚአብሔር#ዕብ. “አምላክ” ይላል። ማን ነው?

32ኀይልን የሚያስታጥቀኝ እግዚአብሔር ነው፥

መንገዴንም ንጹሕ የሚያደርጋት፥#ዕብ. “የሚያቀና” ይላል።

33እግሮቼን እንደ ዋልያ እግሮች የሚያረታ

በከፍታም ቦታ የሚያቆመኝ፥

34እጆቼን ሰልፍ የሚያስተምር፤

ለክንዴም የናስ ቀስት አደረገ።

35ለደኅንነቴም መታመኛን ሰጠኝ።#ዕብ. “ሰጠኸኝ” ይላል።

ቀኝህም ተቀበለኝ፥

ትምህርትህም ለዘለዓለም ያጠናኛል።

የሚያስተምረኝም ተግሣጽህ ነው።

36አረማመዴን በበታቼ አሰፋህ፥

ሰኰናዬም አልደከመም።

37ጠላቶቼን አሳድዳቸዋለሁ፥ እይዛቸዋለሁም፥

እስካጠፋቸውም ድረስ አልመለስም።

38አስጨንቃቸዋለሁ፤ መቆምም አይችሉም፥

ከእግሬም በታች ይወድቃሉ።

39በሰልፍም ኀይልን ታስታጥቀኛለህ፤

በበላዬ የቆሙትን ሁሉ በበታቼ ትጥላቸዋለህ።

40የጠላቶቼን ጀርባ ሰጠኸኝ፥

የሚጠሉኝንም አጠፋሃቸው።

41ጮኹ፥ የሚረዳቸውም አጡ።

ወደ እግዚአብሔርም ጮኹ፥ አልሰማቸውም።

42በነፋስ ፊት እንዳለ ትቢያ እፈጫቸዋለሁ፥

እንደ አደባባይም ጭቃ እረግጣቸዋለሁ።

43ከሕዝብ ክርክር አድነኝ፥

የአሕዛብም ራስ አድርገህ ትሾመኛለህ፥

የማላውቀው ሕዝብም ይገዛልኛል።

44በጆሮ ሰምተው ተገዙልኝ፤

የባዕድ ልጆች ዋሹኝ።

45የባዕድ ልጆች አረጁ፥

በመገንዳቸውም ተሰናከሉ።

46እግዚአብሔር ሕያው ነው፥ አምላኬም ቡሩክ ነው፥

የመድኀኒቴም አምላክ ከፍ ከፍ አለ።

47አምላኬ በቀሌን ይመልስልኛል።

አሕዛብን በበታቼ ያስገዛልኛል።

48ከጥፉዎች ጠላቶቼ የሚታደገኝ እርሱ ነው፤

በእኔ ላይ ከቆሙትም ከፍ ከፍ የሚያደርገኝ እርሱ ነው፥

ከግፈኛ ሰው አድነኝ።

49አቤቱ፥ ስለዚህ በአሕዛብ ዘንድ አመሰግንሃለሁ፥

ለስምህም እዘምራለሁ።

50የንጉሡን መድኀኒት ታላቅ ያደርጋታል፥

ቸርነቱንም ለቀባው ለዳዊት፥

ለዘሩም እስከ ዘለዓለም ያደርጋል።

Currently Selected:

ማድመቅ

Copy

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ

ስለ የአማርኛ መጽሐፍ ቅዱስ (ሰማንያ አሃዱ) ተጨማሪ ይወቁ

መዝ​ሙረ ዳዊት 17

መዝ​ሙረ ዳዊት 17

መዝሙረ ዳዊት 17

መዝሙረ ዳዊት 17