መጽ​ሐፈ ሲራክ 51

51
የሲ​ራክ ልጅ የኢ​ያሱ ጸሎት
1አቤቱ ንጉሥ ሆይ! እገ​ዛ​ል​ሃ​ለሁ፤
አቤቱ! አም​ላ​ኬና መድ​ኀ​ኒቴ አመ​ሰ​ግ​ን​ሃ​ለሁ፤ በስ​ም​ህም እታ​መ​ና​ለሁ፤
2ረድ​ተ​ኸ​ኛ​ልና፥ ሰው​ረ​ኸ​ኝ​ማ​ልና፥
ሰው​ነ​ቴ​ንም ከሞት አድ​ነ​ኸ​ዋ​ልና፥ ከአ​ን​ደ​በት የነ​ገር ሥራ ወጥ​መ​ድም አድ​ነ​ኸ​ኛ​ልና፥
ሐሰ​ት​ንም ከሚ​ሠ​ሩ​አት ከብዙ ሰዎች ምላስ አድ​ነ​ኸ​ኛ​ልና፥
በጠ​ላ​ት​ነ​ትም ከተ​ነ​ሡ​ብኝ ሰዎች ፊት የም​ት​ረ​ዳ​ኝና የም​ት​ሰ​ው​ረኝ ሆነ​ሃ​ልና።
3እንደ ቸር​ነ​ትህ ብዛት መጠን፥ ስለ ስም​ህም አዳ​ን​ኸኝ፥
ይበሉ ዘንድ ያዘ​ጋ​ጁ​ትን እን​ደ​ሚ​ያ​መ​ሰኩ እን​ደ​ዚሁ ባገ​ኘ​ችኝ በመ​ከ​ራዬ ብዛት ሰው​ነ​ቴን ፈለ​ጓት።#ምዕ. 51 ቍ. 3 ላይ ግሪክ ሰባ. ሊ. “ሊበ​ሉኝ ተዘ​ጋ​ጅ​ተው ከነ​በሩ ጥር​ሶ​ችም እንደ ምሕ​ረ​ትህ ብዛት መጠን ስለ ስምህ አዳ​ን​ኸኝ ፤ ሕይ​ወ​ቴ​ንም ከሚ​ፈ​ል​ጓት ሰዎች እጅና ከአ​ገ​ኘኝ ብዙ መከራ አወ​ጣ​ኸኝ” ይላል።
4ቋያ እንደ ከበ​በው፥
በእ​ሳት መካ​ከ​ልም እን​ደ​ማ​ይ​ቃ​ጠል፥#ምዕ. 51 ቍ. 4 ላይ ግሪክ ሰባ. ሊ. “በሁ​ሉም በኩል ከከ​በ​በኝ የእ​ሳት ወጥ​መድ እኔም ካላ​ቀ​ጣ​ጠ​ል​ሁት እሳት መካ​ከል” ይላል።
5ከታ​ችም ከመ​ቃ​ብር ሆድ፥
ከረ​ከሰ አን​ደ​በ​ትም፥ ከሐ​ሰት ቃልም፥ አዳ​ን​ኸኝ፤
6ወደ ንጉሥ በሚ​ያ​ጣላ ዐመ​ፀኛ አን​ደ​በት፥ ሰው​ነቴ ወደ ሞት ደረ​ሰች፤
ሕይ​ወ​ቴም ለመ​ቃ​ብር ደረ​ሰች።
7በዙ​ሪ​ያ​ዬም ከበ​ቡኝ፤ የሚ​ረ​ዳ​ኝም አጣሁ፤
የሚ​ያ​ድ​ነኝ ሰው እን​ዳለ ብዬ ተመ​ለ​ከ​ትሁ፥ ግን ማንም አል​ነ​በ​ረም።
8አቤቱ ይቅ​ር​ታ​ህን ዐሰ​ብሁ፥
ዓለም ከተ​ፈ​ጠረ ጀምሮ የነ​በረ ሥራ​ህን ዐሰ​ብሁ፤
አን​ተን ተስፋ የሚ​ያ​ደ​ርጉ ሰዎች፥
ከጠ​ላ​ታ​ቸ​ውም የም​ታ​ድ​ና​ቸው ብፁ​ዓን ናቸ​ውና።
9ልመ​ና​ዬ​ንም ከም​ድር ወደ ላይ ከፍ ከፍ አደ​ረ​ግሁ፤
ከሞ​ትም እድን ዘንድ ጸለ​ይሁ።
10አባ​ቴና ጌታዬ እግ​ዚ​አ​ብ​ሔ​ር​ንም፥#ግሪክ ሰባ. ሊ. “የጌ​ታ​ዬን አባት እግ​ዚ​አ​ብ​ሔ​ርን” ይላል።
ረዳት በሌ​ለ​በት፥ ትዕ​ቢ​ተ​ኞች በተ​ነ​ሡ​በት ወራት
በመ​ከ​ራዬ ጊዜ አት​ለ​የኝ አል​ሁት።
11ስም​ህ​ንም ለዘ​ለ​ዓ​ለም አመ​ሰ​ግ​ና​ለሁ፤
እገ​ዛ​ል​ሃ​ለሁ፤ ምስ​ጋ​ና​ህ​ንም እና​ገ​ራ​ለሁ፤ ልመ​ና​ዬ​ንም ሰማ​ኸኝ።
12ከሞ​ትም አዳ​ን​ኸኝ፤ መከራ ከሚ​መ​ጣ​በት ቀንም አዳ​ን​ኸኝ፥
ስለ​ዚህ ነገር እገ​ዛ​ል​ሃ​ለሁ፥ አመ​ሰ​ግ​ን​ሃ​ለ​ሁም።
አቤቱ ስም​ህ​ንም አመ​ሰ​ግ​ና​ለሁ።
13እኔ ሕፃን ሳለሁ ሳል​ሳ​ሳት ጥበ​ብን መረ​መ​ር​ኋት፤
በጸ​ሎ​ቴም መረ​ጥ​ኋት።
14በቤተ መቅ​ደ​ስም ስለ እር​ስዋ ለመ​ንሁ፤
ለዘ​ለ​ዓ​ለ​ምም እመ​ረ​ም​ራ​ታ​ለሁ።
15ፍሬ​ዋም እንደ ተክል ፍሬ በዛ፤
ልቡ​ና​ዬም በእ​ር​ስዋ ደስ አለው፤
እግ​ሬም በእ​ው​ነት ቆመች፤
ከሕ​ፃ​ን​ነ​ቴም ጀምሬ ፍለ​ጋ​ዋን ተከ​ተ​ልሁ።
16በጆ​ሮ​ዬም ፈጽሜ አደ​መ​ጥ​ኋት፤ መረ​ጥ​ኋ​ትም፤
እኔም ብዙ ጥበ​ብን አገ​ኘሁ።
17በእ​ር​ሷም ከፍ ከፍ አልሁ፤
ጥበ​ብን የሰ​ጠ​ኝን እግ​ዚ​አ​ብ​ሔ​ር​ንም አመ​ሰ​ግ​ነ​ዋ​ለሁ።
18አደ​ር​ጋ​ትም ዘንድ ዐሰ​ብሁ፤
ለበጎ ነገ​ርም ቀናሁ፤ አላ​ፍ​ር​ምም።
19ሰው​ነ​ቴም በእ​ርሷ ተበ​ረ​ታ​ታች፤
በሥ​ራ​ዬም ተራ​ቀ​ቅሁ፤ እጆ​ች​ንም ወደ ላይ አነ​ሣሁ፤
ለድ​ን​ቁ​ር​ና​ዬም አለ​ቀ​ስ​ሁ​ላት።
20ሰው​ነ​ቴ​ንም ወደ እርሷ አቀ​ናሁ፤ በን​ጽ​ሕ​ናም አገ​ኘ​ኋት፤
ልቡ​ና​ዬ​ንም ከመ​ጀ​መ​ሪያ ጀምሮ ከእ​ር​ስዋ ጋራ አጸ​ናሁ፤
ስለ​ዚ​ህም እግ​ዚ​አ​ብ​ሔር አል​ጣ​ለ​ኝም።
21ሰው​ነ​ቴም ለእ​ር​ስዋ ታወ​ከች፤ መረ​መ​ረ​ቻ​ትም፤
ስለ​ዚ​ህም መል​ካም ሀብ​ትን ገን​ዘብ አደ​ረ​ግሁ።
22እግ​ዚ​አ​ብ​ሔ​ርም አን​ደ​በ​ትን ዋጋ አድ​ርጎ ሰጠኝ፤
በእ​ር​ስ​ዋም አመ​ሰ​ግ​ነ​ዋ​ለሁ።
23እና​ንት አላ​ዋ​ቂ​ዎች፥ ወደ እኔ ቅረቡ፤
በጥ​በብ ቤትም ትኖ​ራ​ላ​ችሁ።
24እን​ዴት አጣ​ች​ኋት? እስኪ ንገ​ሩኝ!
ሰው​ነ​ታ​ች​ሁስ ፈጽማ እንደ ምን ተጠ​ማች?
25አፌን ከፍቼ፥ “ያለ ዋጋ ገን​ዘብ አድ​ር​ጓት” ብዬ ተና​ገ​ርሁ።
26አን​ገ​ታ​ች​ሁን ዝቅ አድ​ርጉ፤ ቀን​በ​ሯ​ንም ተሸ​ከሙ፤
ሰው​ነ​ታ​ች​ሁም ጥበ​ብን ትቀ​በል፤
እር​ስ​ዋን ማግ​ኘት ቅርብ ነውና።
27እነሆ፥ ጥቂት ደክሜ በእ​ርሷ ብዙ ዕረ​ፍ​ትን እን​ዳ​ገ​ኘሁ፥
በዐ​ይ​ና​ችሁ ተመ​ል​ከቱ።
28 # ግሪክ ሰባ. ሊ. “በብዙ ብር ትም​ህ​ር​ትን አግኙ ፤ በእ​ር​ስ​ዋም ብዙ ወርቅ ታገ​ኛ​ላ​ችሁ” ይላል። ከብዙ ብር ይልቅ ጥበ​ብን ምረ​ጧት፤
ቍጥር ከሌ​ለው ከወ​ር​ቅም ይልቅ ገን​ዘብ አድ​ር​ጓት።
29ሰው​ነ​ታ​ች​ሁም በቸ​ር​ነቱ ደስ ይበ​ላት፤
እር​ሱ​ንም ማመ​ስ​ገ​ንን አት​ፈሩ።
30በጊ​ዜው ዋጋ​ች​ሁን ይሰ​ጣ​ችሁ ዘንድ፥
ጊዜው ሳይ​ደ​ርስ ሥራ​ች​ሁን ሥሩ።
የሲ​ራክ ጥበብ ተፈ​ጸመ።

ማድመቅ

ያጋሩ

ኮፒ

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ