Перапоўнена маімі дабраславеннямі (Частка 3)Узор

"Палкі і камяні могуць зламаць мне косткі, але словы ніколі не прычыняць мне болю!" Ну, канешне. Гэтая дзіцячая песня была хлуснёй, і мы гэта ведалі. Словы могуць раніць.

Словы маюць значэнне.

Словы валодаюць велізарнай сілай. Бог стварыў нябёсы і зямлю Сваім Словам. Ён Сам ёсць Слова! Словы важныя, таму што яны з'яўляюцца сродкам камунікацыі. Мы, канешне, павінны гэта ведаць, паколькі лічыцца, што сярэднестатыстычныя жанчына прамаўляе прыкладна на 13 000 слоў у дзень больш, чым мужчына! Словы таксама з'яўляюцца сродкам камунікацыі з Богам. Гэта таксама адзін са сродкаў камунікацыі Бога з намі. Словы раскрываюць нашыя матывы і намеры: ці вымаўляцца яны пяшчотна, каб суцешыць, дабраславіць і падбадзёрыць або ў парыве гневу, каб абвінаваціць, абараніць ці пераканаць. Усе гэтыя словы сыходзяць з адных і тых жа вуснаў, часам у адзін той жа дзень, часам на працягу некалькіх імгненняў. Усе словы нараджаюцца ў нашым сэрцы, і яны або ствараюць або руйнуюць. Мы можам патапіць людзей, асабліва ў нашых сем'ях, вялікай колькасцю слоў, або замарыць іх голадам, зачыніўшыся.

Словы вечныя. Мы ніколі не можам вярнуць назад тое, што мы сказалі, нават калі мы сказалі гэта жартам. У сарказме заўсёды ёсць доля праўды, але сарказм - дрэнны спосаб зносін з тымі, каго мы любім, а нашыя дзеці пераймаюць ад нас гэты сродак адносін. Нават пасля самых шчырых выбачэнняў за свае гарачыя, поўныя нянавісці або неасцярожныя словы, заўсёды застанецца разбурэнне. Каб ацаліць раны, якія засталіся пасля такіх слоў, спатрэбіцца магутнае дзеянне Святога Духа. Ты ведаеш гэта. Ты была на баку параненых. І часцей, чым табе хацелася, ты апынаешся на баку таго, хто раніць.

Слова Божае вучыць нас, што словы бяруць пачатак у нашых сэрцах, раскрываюць іх стан і валодаюць сілай даваць жыццё або смерць. Вось як! Над гэтым варта падумаць. Што мы пакідаем сваімі словамі? Яны вечныя.

Давайце гаварыць менш слоў людзям і больш слоў Богу.

Ойча, я прызнаю, што мае сэрца зараз, магчыма не ў найлепшым стане, улічваючы словы, якія я вымаўляю. Я раскайваюся у рэзкасці майго тону, сваіх загадаў і слоў, якія прынеслі смерць і разбурэнне, а не жыццё і падбадзёрванне. Прашу Цябе пастаянна прысутнічаць у маім сэрцы, сёння і заўсёды, хутка нагадваючы мне, калі я выцясняю Цябе Сваімі ўласнымі планамі і эгаізмам. Няхай мае словы будуць дабраславеннем для маёй сям'і іншых людзей сёння, але асабліва для Цябе. Дзякуй, што любіш мяне нават у маёй слабасці.