ПрагненнеУзор

Прагненне як Галоўная Рыса Нашай Веры

Я ўпэўнены, што ў цябе ёсць знаёмыя, з якімі ты заўсёды з радасцю праводзіш час. Мы не прызначаны жыць у адзіноце. Мы імкнемся да супольнасцi, бо створаны па вобразу Бога, які любiць усталёўваць адносіны. Асноўнай мэтай Бога пры стварэнні нас была супольнасць. Ён жадаў, каб мы пазналі Яго, сталі падобнымі да Яго і адкрывалі Яго славу свету. Падзенне чалавецтва ў грэх, вядома, разбурыла ідэальную супольнасць з Богам, якую Ён стварыў для нашай радасці. Але Бог ужо меў план: Ісус.

Верагодна, ты можаш расказаць гісторыі пра сяброў ці родных, якія пазналі Ісуса, і іх жыццё кардынальна змянілася з-за імкнення праводзіць час з Богам. Магчыма, ты таксама перажываў падобныя змены. Супольнасць з Богам – гэта неабходны наступны крок для таго, хто імкнецца да больш глыбокага пазнання Бога. Інакш кажучы, наша жаданне да супольнасці з Богам – час, праведзены ў малітве, пакланенні і вывучэнні Яго Слова – складае сутнасць нашай веры. Давід выказаў гэта так: «Адной рэчы я прашу ў Госпада, адно толькі я шукаю: каб мне жыць у доме Госпада ўсе дні майго жыцця, каб глядзець на прыгажосць Госпада і шукаць Яго ў Яго храме». (Псалом 27:4)

Кожны чалавек адчувае натуральны голад да ежы, бо яна забяспечвае харчаванне і жыццёвыя рэчывы, неабходныя для падтрымання здароўя цела. У духоўным плане мы таксама адчуваем натуральны голад да Бога, які можна здаволіць часам (якасным i колькасным), праведзеным у малітве і вывучэнні Слова Божага. Давід жыў цалкам для Бога. Яго безумоўнае захапленне Богам з'яўляецца прычынай, чаму яго называюць чалавекам па сэрцы Божым. Уяві сабе, як змянілася б наша жыццё, калі б мы жылі з такім жа імкненнем да Бога, што і Давід. Уяві, як змяніўся б свет вакол нас, калі б мы падтрымлівалі полымя нашай любові да Бога, не звяртаючы ўвагі на перашкоды і цалкам засяроджваючыся на Ісусе.

Лукі 10 апавядае, як дзве сястры, Марыя і Марта, прымаюць Ісуса ў сваім доме. Марыя сядзіць у ног Ісуса, у той час як Марта занята забеспячэннем Яго фізічных патрэб. Ісус кажа: "Марфа, Марфа, ты перажываеш і клапоцішся аб многіх рэчах, але патрэбны толькі нешматлікія, на самой справе толькі адна. Марыя выбрала лепшае, і гэта не будзе ў яе адабрана". Ісус не папракае Марфу, а хутчэй запрашае яе ў Сваю прысутнасць. Ён запрашае і цябе. Няхай ты адчуеш ўзрастаючае прагненне ведаць Бога больш блізка. Няхай у цябе з'явіцца натхненне праводзіць час у прысутнасці Бога, і няхай Ён змяняе цябе ўсё больш у Сваю падобнасць, каб і іншыя пачалі прагнуць Яго.