Шлюб паводле Божай задумыУзор

Упадабляючыся Ісусу

У сённяшнім чытанні мы разгледзім моманты, што папярэднічалі першай сустрэчы Адама з яго нявестай, Евай. Бог праводзіць першую ў гісторыі аперацыю на Адаме. Ён уводзіць яго ў глыбокі сон, адкрывае грудзі, вымае рабро і стварае жанчыну. Адам нават не прымае актыўнага ўдзелу ў гэтым працэсе; Бог стварае яму ідэальнага, адпаведнага партнёра. Калі Адам выходзіць з гэтага каматознага стану, ён адгукаецца вершам: ён у захапленні ад сустрэчы са сваёй нявестай, косткай ад касцей яго і плоццю ад плоці яго!

Стварэнне Евы мае сімвалічнае значэнне: Адам страчвае важную частку сябе, і з гэтай страты з'яўляецца нявеста. Яго страта прыносіць яму цудоўны дар і вялікае дабраславенне. Гэтыя падзеі ў Эдэмскім садзе адлюстроўваюць, як Ісус прыняў сваю нявесту, царкву. Як Бог адкрыў бок Адама, каб выняць рабро, так і бок Ісуса быў прабіты, калі Ён вісел на крыжы. У адрозненне ад Адама, Ісус страціў не толькі рабро. Ён аддаў сваё жыццё, каб набыць нас.

Адам і Ісус дэманструюць самаахвяраванне, якое з'яўляецца ключавым элементам шлюбнага саюзу. Гэты выклік асабліва актуальны для мужчын, што знаходзяцца ў шлюбе або імкнуцца да яго. Не спадзявайцеся, што шлюб стане цудоўным дарам без ахвяраў з вашага боку.
Для таго, каб дасягнуць блізкіх адносін у трывалым і з'яднаным шлюбе, вам прыйдзецца ахвяраваць некаторымі важнымі часткамі сябе. Самаахвяраванне — гэта не аднаразовы акт у пачатку шлюбу, а штодзённая практыка кожнага шчаслівага саюзу. Як мужы, як лідары, мы павінны быць гатовыя ахвяраваць сабой за сваіх жонак.

У многіх частках Афрыкі мужчынам надаюць статус лідараў у сям'і. Біблія сцвярджае, што муж — галава сям'і, але гэта не дае яму права ленавацца і чакаць, што яго будуць дзень і ноч абслугоўваць. Быць галавой азначае, што ты павінен першым узяць на сябе адказнасць у складаных сітуацыях – у фінансах, сацыяльных пытаннях, эмацыйных цяжкасцях, адносінах ці арганізацыі сямейнага графіка.

Сённяшні ўрывак таксама вучыць, што менавіта муж пакідае бацькоў і становіцца адзіным з жонкай, а не яна пакідае сваю сям'ю. У выпадку, калі ў вашай культуры існуюць іншыя традыцыі, неабходна ўсталяваць межы і, магчыма, правесці няпростыя размовы з сям'ёй.

Шлюб — гэта саюз, які аб'ядноўвае мужчыну і жанчыну на ўсё жыццё ў вернасці і любові, пераймаючы прыклад дасканалага чалавека — Ісуса Хрыста, што ахвяраваў сваё жыццё за сваю нявесту і злучыў нас з сабой на вечнасць. Ісус не пакіне і не здрадзіць нам. І мы, асабліва жанатыя мужчыны, павінны ўзяць Яго за прыклад і імкнуцца стаць вялікім благаславеннем для гэтага цудоўнага дара, які Бог даў нам у нашай жонках.