Һәзрити Әйса әлчилириниң паалийәтлири 7
7
Истипанниң өзини ақлиши
1Баш роһаний Истипандин:
— Уларниң әризилири растму? — дәп сориди.
2Истипан мундақ җавап бәрди:
— Атилар вә ака-укилар, сөзүмгә қулақ селиңлар! Әҗдадимиз Ибраһим техи Месопотамийә районидин Һаран шәһиригә көчүп бармиған вақитта, шану-шәвкәтлик Худа униңға көрүнүп: 3«Сән өз жутуң вә уруқ-җамаитиңдин айрилип, Мән көрсәтмәкчи болған йәргә барғин», дегән еди. 4Буниң билән әҗдадимиз Ибраһим калданиларниң зимини болған өз жутини ташлап, Һаран шәһиригә берип орунлашти. Атиси өлгәндин кейин, Худа уни бу җайға, йәни силәр һазир туруватқан җайға йөткәп кәлди. 5У вақитта Худа униңға тәвә бир ғеричму йәр бәрмигән еди. Бирақ Ибраһимниң техичә пәрзәнди болмиған болсиму, Худа вәдә қилип, бу зиминни униңға вә униң әвлатлириға бәрмәкчи болди. 6Худа әҗдадимиз Ибраһимға мундақ деди: «Сениң әвлатлириң мәлум бир чәт дөләттә мусапирлиққа төрт йүз жил қул болуп, хорлуқта яшайду. 7Бирақ уларни қул қилған хәлиққә җаза беримән. Униңдин кейин әвлатлириң у йәрдин чиқип, бу йәрдә Маңа ибадәт қилиду».
8Кейин Худа Ибраһимға: «Сән билән түзгән келишимимниң бәлгүси хәтнә қилиш болсун», деди. Әҗдадимиз Ибраһимдин Исһақ төрәлди. У туғулуп сәккизинчи күни хәтниси қилинди. Исһақтин исраилларниң атиси болған Яқуп төрәлди. Яқуптин исраилларниң он икки қәбилисиниң бовилири болған он икки оғул төрәлди. Уларниңму хәтниси қилинди.
9Кейин әҗдадимиз Яқупниң оғуллири иниси Йүсүптин көрәлмәслик қилип, уни Мисирға баридиған содигәрләргә қул орнида сетивәтти. Лекин Худа униң билән биллә болғачқа, 10уни пүтүн тартқан қийинчилиқтин қутқузуп, униңға данишмәнлик ата қилип, Мисир падишасиниң һөрмитигә ериштүрди. Падиша уни Мисирға баш вәзир вә ординиң баш ғоҗидари қилди. 11Кейин пүтүн Мисир вә Қанан йәрлиридә еғир ачарчилиқ йүз берип, зор апәт болди. Әҗдатлиримиз озуқ-түлүксиз қалди. 12Мисирниң амбирида ашлиқ барлиғини аңлиған Яқуп оғуллирини, йәни әҗдатлиримизни у йәргә әвәтти. Биринчи қетим барғинида, улар инимиз Йүсүп өлгән дәп, уни тонумиған еди. 13Шуңа иккинчи қетим барғанда, әҗдадимиз Йүсүп акилириға өзиниң ким екәнлигини ашкарилиди вә уларниму падишаға тонуштурди. 14Шуниң билән әҗдадимиз Йүсүп атиси әҗдадимиз Яқупниң алдиға акилирини әвәтип, уни пүтүн аилә-җамаити билән, җәми йәтмиш бәш кишини Мисирға тәклип қилди. 15Әҗдадимиз Яқуп Мисирға берип, кейин әвлатлири билән шу йәрдә аләмдин өтти. 16Уларниң җәсәтлири Шәкәм шәһиригә қайтурулуп, әҗдадимиз Ибраһим бурун Һамурниң оғуллиридин сетивалған йәрликкә қоюлди.
17Худа әҗдадимиз Ибраһимға: «Сениң әвлатлириңни қуллуқтин азат қилимән», дегән вәдисини әмәлгә ашуридиған вақит йетип келишкә аз қалғанда, Мисирдики йәһудийларниң нопуси хелә көпәйгән еди. 18У вақитта әҗдадимиз Йүсүпниң Мисир хәлқигә қилған яхши ишлиридин хәвири болмиған йеңи бир падиша Мисирда тәхткә чиқти. 19Бу падиша әҗдатлиримизни һейлә-микирләр билән езип хорлиди, һәтта уларни өз бовақлирини ташлаветишкә мәҗбур қилди. 20Муса пәйғәмбәр мана шу чағларда туғулған еди. У Худаниң нәзәридә алаһидә бала еди. Ата-аниси уни өйдә үч ай баққандин кейин, 21сиртқа ташлаветишкә мәҗбур болди. Бирақ падишаниң қизи уни қутқузуп, өз оғли қилип чоң қилди. 22Муса пәйғәмбәр мисирлиқларниң алий билимлири билән тәрбийилинип, сөз қабилийити вә иш беҗириш қабилийитигә егә адәм болуп чиқти.
23У қириқ яшларға киргәндә, өз қериндашлири болған йәһудийларниң һалидин хәвәр елиш қарариға кәлди. 24У бир мисирлиқниң бир йәһудий қулни сәвәпсизла бозәк қиливатқанлиғини көрүп, уни қоғдап, йолсизлиқ қилған мисирлиқни өлтүрүп, униң интиқамини елип бәрди. 25У Худаниң мән арқилиқ йәһудийларни қутқузидиғанлиғини йәһудий қериндашлирим чүшинидиғу, дәп ойлиған еди, лекин улар буни чүшәнмиди. 26Әтиси Муса пәйғәмбәр икки йәһудий қериндашниң урушуватқанлиғини көрүп, уларни яраштурмақчи болуп: «Силәр қериндаш туруп, немишкә бир-бириңларға йолсизлиқ қилисиләр?» деди.
27Қериндишини бозәк қилған киши Муса пәйғәмбәрни иштириветип: «Ким сени бизгә башлиқ яки сорақчи болсун дәпту?! 28Мениму түнүгүнки мисирлиқни өлтүргәндәк өлтүрмәкчимусән?» деди.
29Муса пәйғәмбәр бу сөзләрни аңлап, бу ишни башқиларму билидиған охшайду, дәп қорқуп, Мисирдин Мидиян райониға қечип барди вә у йәрдә мусапир болуп туруп қелип, икки оғулға ата болди.
30Қириқ жилдин кейин Муса пәйғәмбәргә Синай теғиниң йенидики чөлдә көйүватқан тикәнликниң от ялқунида бир периштә көрүнди. 31Бу һални көргән Муса пәйғәмбәр интайин һәйран болуп, теги-тәктини билиш үчүн тикәнликниң йениға барди. Бу чағда у Худаниң: 32«Мән сениң әҗдатлириң Ибраһим, Исһақ вә Яқуп етиқат қилип кәлгән Худа болимән», дегән авазини аңлиди. Муса пәйғәмбәр қорқунучта титрәп, қарашқиму җүръәт қилалмиди. 33Худа униңға йәнә: «Сән туруватқан йәр муқәддәстур. Шуңа айиғиңни селивәт! 34Мән Мисирдики бәндилиримниң харлиниватқанлиғини көрдүм. Уларниң налә-пәриятлирини һәқиқәтән аңлидим. Шуңа Мән уларни қутқузғили чүштүм. Әнди барғин, Мән сени Мисирға әвәтәй», деди.
35Мана шу Муса пәйғәмбәрни һелиқи йәһудийлар: «Ким сени бизгә башлиқ яки сорақчи болсун дәпту?!» дәп рәт қилған еди. Лекин Муса пәйғәмбәргә Худаниң периштәси көйүватқан тикәнликтә көрүнүп: «Исраил хәлқини қутқузуп, уларға йетәкчилик қилисән», дәп уни Мисирға әвәтти. 36Әйнә шу Муса пәйғәмбәр хәлиққә йетәкчилик қилип, уларни Мисирдин чиқарған еди һәм Мисирда Қизил деңизниң бойида вә қириқ жилни өткүзгән шу чөлләрдә әҗайип зор мөҗүзә вә карамәтләрни көрсәткән еди. 37Шу Муса пәйғәмбәр өзи уларға: «Худа қериндашлиримиз арисидин маңа охшаш бир Пәйғәмбәрни тикләйду», дегән еди. 38У чөлләрдә әҗдатлиримизға башчилиқ қилған вақитларда Синай теғида Худаниң периштәси униңға йәнә көрүнүп, сөз қилди. Муса пәйғәмбәр һаятлиқ бәхш етидиған сөзләрни аңлап, уни әҗдатлиримизға вә улар арқилиқ бизгә йәткүзди.
39Шундақ болсиму, әҗдатлиримиз Муса пәйғәмбәрниң гепигә кирмәй, уни рәт қилип, көңлидә Мисирға қайтишни арзу қилди. 40Муса пәйғәмбәр Синай теғидин техи чүшмигән вақитта, улар униң акиси Һарунға: «Бизгә йол башлайдиған бутлар ясап бериң! Бизни Мисирдин елип чиққан һелиқи Мусаниң немә болуп кәткәнлигини билмәймиз», деди. 41Шуниң билән улар мозай сүритидә бир бут ясап, униңға атап қурванлиқ қилип, сәҗдә қилди. Өз қоллири билән ясиған бу бутни хошал-хорамлиқ билән тәбрикләшти. 42Буни көргән Худа әҗдатлиримиздин нәзәрини йөткәп, уларни өз ихтияриға қоюп бәрди. Улар асмандики юлтузларға ибадәт қилишқа башлиди. Шуниң билән пәйғәмбәрләр Муқәддәс Язмиларда хатирилигәндәк, Худа уларни мундақ әйиплиди:
«Әй исраиллар! Силәр қириқ жил җәриянида чөлдә қурванлиқ қилғиниңларда,
Маңа әмәс, бәлки өз қоллириңлар билән ясиған бутларға,
43Йәни ‹ Молохниң › чедири вә ‹ Рифанниң › юлтуз шәкиллик сүритини көтирип меңип, уларға сәҗдә қилдиңлар!
Шуңлашқа силәрни Бабил шәһириниң чәтлиригә қоғлап, сүргүн қилимән!»
44Әҗдатлиримиз чөлдә яшиған вақтида, келишим чедири дәпму аталған ибадәт чедири тиккән еди вә қәйәргә барса уни өзлири билән биллә йөткәп, униңда Худаға ибадәт қилатти. Ибадәт чедири Худа Муса пәйғәмбәргә көрсәткән нусха бойичә ясалған еди. 45Әҗдатлиримиз ибадәт чедириға әвлатму-әвлат егидарчилиқ қилған вә кейин Йәшуниң йетәкчилигидә Худа қоғлиған милләтләрниң зиминлирини бесивелип, ибадәт чедирини бу йәргә елип кәлгән. Һәтта падиша Давутниң заманиғичә шу чедирда Худаға ибадәт қилған. 46Падиша Давут Худаниң, Яқуп етиқат қилип кәлгән Худаниң шапаитигә еришип, Униң үчүн бир ибадәтхана селишқа Униң Өзидин иҗазәт сориған. 47Бирақ Худа қошулмиған. Кейин падиша Сулайман Худа үчүн бир ибадәтхана салған.
48Һалбуки, улуқ Худа адәм салған ибадәтханиларда турмайду! Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ Худа мундақ дегән еди:
49-50«Асман Мениң тәхтим болиду.
Зимин Мениң пут қоюдиған йеримдур.
Силәр Маңа буниңдинму яхши ибадәтхана салаламсиләр?!
Буниңдинму яхши арамгаһ ясаламсиләр?!
Асман-зиминдики мәвҗудатларни Мән яраттимғу!»
51Истипан сөзини аяқлаштуруп:
— Әй бойни, жүриги вә қулиғи қаттиқлар! Силәр хәтнә қилинмиған капирларға охшаш җаһил. Силәр әҗдатлириңларға охшаш Худаниң Муқәддәс Роһиға дайим қаршилиқ қиливатисиләр. 52Силәрниң әҗдатлириңлар зиянкәшлик қилмиған бирәр пәйғәмбәр барму һә? Улар «Худаниң Адаләтчиси» болған һәзрити Әйсаниң келидиғанлиғини алдин-ала җакалиғанларниму өлтүрүшкән. Әнди У Өзи кәлгәндә, силәр Униңға сатқунлуқ қилип, Униму өлтүрдүңлар. 53Һәҗәп иш һә! Худаниң қанунини периштәләр өзи силәргә йәткүзгән болсиму, силәр униңға әмәл қилмидиңлар! — деди.
Истипанниң чалма-кесәк қилиниши
54Истипанниң бу сөзлирини аңлиған алий кеңәшмә башлиқлири интайин ғәзәплинип, униңға чишлирини ғучурлатти. 55Муқәддәс Роһқа чөмгән Истипан болса, көзлирини көккә тикип, Худаниң парлақ нурини вә Униң оң йенида турған һәзрити Әйсани көрди.
56— Қараңлар! Асман ечилип, Инсан Оғли һәзрити Әйсаниң Худаниң оң йенида турғанлиғини көрдүм! — деди у.
57Буни аңлиған башчилар қоллири билән қулақлирини йепивелишип, чуқан селишти вә етилип берип, 58уни шәһәрниң сиртиға иштирип чиқирип, чалма-кесәк қилишқа башлиди. Истипанни гунакар дәп гувалиқ бәргәнләр уни чалма-кесәк қилиштин бурун, чапанлирини Саул исимлиқ бир жигитниң йениға қоюп қойған еди. 59Истипан ямғурдәк йеғиватқан ташниң астида туруп:
— Әй Рәббим Әйса, мениң роһумни қобул қилғайсән! — дәп вақириди.
60Кейин у тизлинип туруп қаттиқ аваз билән:
— Әй Рәббим, бу гунани дәп уларни җазалимиғайсән, — деди. У бу сөзни қилип болупла, җан үзди.
Currently Selected:
Һәзрити Әйса әлчилириниң паалийәтлири 7: HZUTCYR
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti
Һәзрити Әйса әлчилириниң паалийәтлири 7
7
Истипанниң өзини ақлиши
1Баш роһаний Истипандин:
— Уларниң әризилири растму? — дәп сориди.
2Истипан мундақ җавап бәрди:
— Атилар вә ака-укилар, сөзүмгә қулақ селиңлар! Әҗдадимиз Ибраһим техи Месопотамийә районидин Һаран шәһиригә көчүп бармиған вақитта, шану-шәвкәтлик Худа униңға көрүнүп: 3«Сән өз жутуң вә уруқ-җамаитиңдин айрилип, Мән көрсәтмәкчи болған йәргә барғин», дегән еди. 4Буниң билән әҗдадимиз Ибраһим калданиларниң зимини болған өз жутини ташлап, Һаран шәһиригә берип орунлашти. Атиси өлгәндин кейин, Худа уни бу җайға, йәни силәр һазир туруватқан җайға йөткәп кәлди. 5У вақитта Худа униңға тәвә бир ғеричму йәр бәрмигән еди. Бирақ Ибраһимниң техичә пәрзәнди болмиған болсиму, Худа вәдә қилип, бу зиминни униңға вә униң әвлатлириға бәрмәкчи болди. 6Худа әҗдадимиз Ибраһимға мундақ деди: «Сениң әвлатлириң мәлум бир чәт дөләттә мусапирлиққа төрт йүз жил қул болуп, хорлуқта яшайду. 7Бирақ уларни қул қилған хәлиққә җаза беримән. Униңдин кейин әвлатлириң у йәрдин чиқип, бу йәрдә Маңа ибадәт қилиду».
8Кейин Худа Ибраһимға: «Сән билән түзгән келишимимниң бәлгүси хәтнә қилиш болсун», деди. Әҗдадимиз Ибраһимдин Исһақ төрәлди. У туғулуп сәккизинчи күни хәтниси қилинди. Исһақтин исраилларниң атиси болған Яқуп төрәлди. Яқуптин исраилларниң он икки қәбилисиниң бовилири болған он икки оғул төрәлди. Уларниңму хәтниси қилинди.
9Кейин әҗдадимиз Яқупниң оғуллири иниси Йүсүптин көрәлмәслик қилип, уни Мисирға баридиған содигәрләргә қул орнида сетивәтти. Лекин Худа униң билән биллә болғачқа, 10уни пүтүн тартқан қийинчилиқтин қутқузуп, униңға данишмәнлик ата қилип, Мисир падишасиниң һөрмитигә ериштүрди. Падиша уни Мисирға баш вәзир вә ординиң баш ғоҗидари қилди. 11Кейин пүтүн Мисир вә Қанан йәрлиридә еғир ачарчилиқ йүз берип, зор апәт болди. Әҗдатлиримиз озуқ-түлүксиз қалди. 12Мисирниң амбирида ашлиқ барлиғини аңлиған Яқуп оғуллирини, йәни әҗдатлиримизни у йәргә әвәтти. Биринчи қетим барғинида, улар инимиз Йүсүп өлгән дәп, уни тонумиған еди. 13Шуңа иккинчи қетим барғанда, әҗдадимиз Йүсүп акилириға өзиниң ким екәнлигини ашкарилиди вә уларниму падишаға тонуштурди. 14Шуниң билән әҗдадимиз Йүсүп атиси әҗдадимиз Яқупниң алдиға акилирини әвәтип, уни пүтүн аилә-җамаити билән, җәми йәтмиш бәш кишини Мисирға тәклип қилди. 15Әҗдадимиз Яқуп Мисирға берип, кейин әвлатлири билән шу йәрдә аләмдин өтти. 16Уларниң җәсәтлири Шәкәм шәһиригә қайтурулуп, әҗдадимиз Ибраһим бурун Һамурниң оғуллиридин сетивалған йәрликкә қоюлди.
17Худа әҗдадимиз Ибраһимға: «Сениң әвлатлириңни қуллуқтин азат қилимән», дегән вәдисини әмәлгә ашуридиған вақит йетип келишкә аз қалғанда, Мисирдики йәһудийларниң нопуси хелә көпәйгән еди. 18У вақитта әҗдадимиз Йүсүпниң Мисир хәлқигә қилған яхши ишлиридин хәвири болмиған йеңи бир падиша Мисирда тәхткә чиқти. 19Бу падиша әҗдатлиримизни һейлә-микирләр билән езип хорлиди, һәтта уларни өз бовақлирини ташлаветишкә мәҗбур қилди. 20Муса пәйғәмбәр мана шу чағларда туғулған еди. У Худаниң нәзәридә алаһидә бала еди. Ата-аниси уни өйдә үч ай баққандин кейин, 21сиртқа ташлаветишкә мәҗбур болди. Бирақ падишаниң қизи уни қутқузуп, өз оғли қилип чоң қилди. 22Муса пәйғәмбәр мисирлиқларниң алий билимлири билән тәрбийилинип, сөз қабилийити вә иш беҗириш қабилийитигә егә адәм болуп чиқти.
23У қириқ яшларға киргәндә, өз қериндашлири болған йәһудийларниң һалидин хәвәр елиш қарариға кәлди. 24У бир мисирлиқниң бир йәһудий қулни сәвәпсизла бозәк қиливатқанлиғини көрүп, уни қоғдап, йолсизлиқ қилған мисирлиқни өлтүрүп, униң интиқамини елип бәрди. 25У Худаниң мән арқилиқ йәһудийларни қутқузидиғанлиғини йәһудий қериндашлирим чүшинидиғу, дәп ойлиған еди, лекин улар буни чүшәнмиди. 26Әтиси Муса пәйғәмбәр икки йәһудий қериндашниң урушуватқанлиғини көрүп, уларни яраштурмақчи болуп: «Силәр қериндаш туруп, немишкә бир-бириңларға йолсизлиқ қилисиләр?» деди.
27Қериндишини бозәк қилған киши Муса пәйғәмбәрни иштириветип: «Ким сени бизгә башлиқ яки сорақчи болсун дәпту?! 28Мениму түнүгүнки мисирлиқни өлтүргәндәк өлтүрмәкчимусән?» деди.
29Муса пәйғәмбәр бу сөзләрни аңлап, бу ишни башқиларму билидиған охшайду, дәп қорқуп, Мисирдин Мидиян райониға қечип барди вә у йәрдә мусапир болуп туруп қелип, икки оғулға ата болди.
30Қириқ жилдин кейин Муса пәйғәмбәргә Синай теғиниң йенидики чөлдә көйүватқан тикәнликниң от ялқунида бир периштә көрүнди. 31Бу һални көргән Муса пәйғәмбәр интайин һәйран болуп, теги-тәктини билиш үчүн тикәнликниң йениға барди. Бу чағда у Худаниң: 32«Мән сениң әҗдатлириң Ибраһим, Исһақ вә Яқуп етиқат қилип кәлгән Худа болимән», дегән авазини аңлиди. Муса пәйғәмбәр қорқунучта титрәп, қарашқиму җүръәт қилалмиди. 33Худа униңға йәнә: «Сән туруватқан йәр муқәддәстур. Шуңа айиғиңни селивәт! 34Мән Мисирдики бәндилиримниң харлиниватқанлиғини көрдүм. Уларниң налә-пәриятлирини һәқиқәтән аңлидим. Шуңа Мән уларни қутқузғили чүштүм. Әнди барғин, Мән сени Мисирға әвәтәй», деди.
35Мана шу Муса пәйғәмбәрни һелиқи йәһудийлар: «Ким сени бизгә башлиқ яки сорақчи болсун дәпту?!» дәп рәт қилған еди. Лекин Муса пәйғәмбәргә Худаниң периштәси көйүватқан тикәнликтә көрүнүп: «Исраил хәлқини қутқузуп, уларға йетәкчилик қилисән», дәп уни Мисирға әвәтти. 36Әйнә шу Муса пәйғәмбәр хәлиққә йетәкчилик қилип, уларни Мисирдин чиқарған еди һәм Мисирда Қизил деңизниң бойида вә қириқ жилни өткүзгән шу чөлләрдә әҗайип зор мөҗүзә вә карамәтләрни көрсәткән еди. 37Шу Муса пәйғәмбәр өзи уларға: «Худа қериндашлиримиз арисидин маңа охшаш бир Пәйғәмбәрни тикләйду», дегән еди. 38У чөлләрдә әҗдатлиримизға башчилиқ қилған вақитларда Синай теғида Худаниң периштәси униңға йәнә көрүнүп, сөз қилди. Муса пәйғәмбәр һаятлиқ бәхш етидиған сөзләрни аңлап, уни әҗдатлиримизға вә улар арқилиқ бизгә йәткүзди.
39Шундақ болсиму, әҗдатлиримиз Муса пәйғәмбәрниң гепигә кирмәй, уни рәт қилип, көңлидә Мисирға қайтишни арзу қилди. 40Муса пәйғәмбәр Синай теғидин техи чүшмигән вақитта, улар униң акиси Һарунға: «Бизгә йол башлайдиған бутлар ясап бериң! Бизни Мисирдин елип чиққан һелиқи Мусаниң немә болуп кәткәнлигини билмәймиз», деди. 41Шуниң билән улар мозай сүритидә бир бут ясап, униңға атап қурванлиқ қилип, сәҗдә қилди. Өз қоллири билән ясиған бу бутни хошал-хорамлиқ билән тәбрикләшти. 42Буни көргән Худа әҗдатлиримиздин нәзәрини йөткәп, уларни өз ихтияриға қоюп бәрди. Улар асмандики юлтузларға ибадәт қилишқа башлиди. Шуниң билән пәйғәмбәрләр Муқәддәс Язмиларда хатирилигәндәк, Худа уларни мундақ әйиплиди:
«Әй исраиллар! Силәр қириқ жил җәриянида чөлдә қурванлиқ қилғиниңларда,
Маңа әмәс, бәлки өз қоллириңлар билән ясиған бутларға,
43Йәни ‹ Молохниң › чедири вә ‹ Рифанниң › юлтуз шәкиллик сүритини көтирип меңип, уларға сәҗдә қилдиңлар!
Шуңлашқа силәрни Бабил шәһириниң чәтлиригә қоғлап, сүргүн қилимән!»
44Әҗдатлиримиз чөлдә яшиған вақтида, келишим чедири дәпму аталған ибадәт чедири тиккән еди вә қәйәргә барса уни өзлири билән биллә йөткәп, униңда Худаға ибадәт қилатти. Ибадәт чедири Худа Муса пәйғәмбәргә көрсәткән нусха бойичә ясалған еди. 45Әҗдатлиримиз ибадәт чедириға әвлатму-әвлат егидарчилиқ қилған вә кейин Йәшуниң йетәкчилигидә Худа қоғлиған милләтләрниң зиминлирини бесивелип, ибадәт чедирини бу йәргә елип кәлгән. Һәтта падиша Давутниң заманиғичә шу чедирда Худаға ибадәт қилған. 46Падиша Давут Худаниң, Яқуп етиқат қилип кәлгән Худаниң шапаитигә еришип, Униң үчүн бир ибадәтхана селишқа Униң Өзидин иҗазәт сориған. 47Бирақ Худа қошулмиған. Кейин падиша Сулайман Худа үчүн бир ибадәтхана салған.
48Һалбуки, улуқ Худа адәм салған ибадәтханиларда турмайду! Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ Худа мундақ дегән еди:
49-50«Асман Мениң тәхтим болиду.
Зимин Мениң пут қоюдиған йеримдур.
Силәр Маңа буниңдинму яхши ибадәтхана салаламсиләр?!
Буниңдинму яхши арамгаһ ясаламсиләр?!
Асман-зиминдики мәвҗудатларни Мән яраттимғу!»
51Истипан сөзини аяқлаштуруп:
— Әй бойни, жүриги вә қулиғи қаттиқлар! Силәр хәтнә қилинмиған капирларға охшаш җаһил. Силәр әҗдатлириңларға охшаш Худаниң Муқәддәс Роһиға дайим қаршилиқ қиливатисиләр. 52Силәрниң әҗдатлириңлар зиянкәшлик қилмиған бирәр пәйғәмбәр барму һә? Улар «Худаниң Адаләтчиси» болған һәзрити Әйсаниң келидиғанлиғини алдин-ала җакалиғанларниму өлтүрүшкән. Әнди У Өзи кәлгәндә, силәр Униңға сатқунлуқ қилип, Униму өлтүрдүңлар. 53Һәҗәп иш һә! Худаниң қанунини периштәләр өзи силәргә йәткүзгән болсиму, силәр униңға әмәл қилмидиңлар! — деди.
Истипанниң чалма-кесәк қилиниши
54Истипанниң бу сөзлирини аңлиған алий кеңәшмә башлиқлири интайин ғәзәплинип, униңға чишлирини ғучурлатти. 55Муқәддәс Роһқа чөмгән Истипан болса, көзлирини көккә тикип, Худаниң парлақ нурини вә Униң оң йенида турған һәзрити Әйсани көрди.
56— Қараңлар! Асман ечилип, Инсан Оғли һәзрити Әйсаниң Худаниң оң йенида турғанлиғини көрдүм! — деди у.
57Буни аңлиған башчилар қоллири билән қулақлирини йепивелишип, чуқан селишти вә етилип берип, 58уни шәһәрниң сиртиға иштирип чиқирип, чалма-кесәк қилишқа башлиди. Истипанни гунакар дәп гувалиқ бәргәнләр уни чалма-кесәк қилиштин бурун, чапанлирини Саул исимлиқ бир жигитниң йениға қоюп қойған еди. 59Истипан ямғурдәк йеғиватқан ташниң астида туруп:
— Әй Рәббим Әйса, мениң роһумни қобул қилғайсән! — дәп вақириди.
60Кейин у тизлинип туруп қаттиқ аваз билән:
— Әй Рәббим, бу гунани дәп уларни җазалимиғайсән, — деди. У бу сөзни қилип болупла, җан үзди.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti