Аләмниң яритилиши 18
18
Асмандин чүшкән үч меһман
1Кейин Пәрвәрдигар Мамрәдики емән дәрәқлигидә Ибраһимға қайта көрүнди. Күн тикләшкән вақитта Ибраһим чедириниң ишиги алдида олтиратти. 2У бешини көтирип қариведи, удулида үч кишиниң өрә турғанлиғини көрдидә, шу һаман уларниң алдиға жүгрәп берип, йәргә иңишип, тазим қилип, 3уларға:
— Җанаплар, еғир көрмисәңлар өйүмизгә кирип, меһман болуп қайтқайсиләр. 4Һәр қайсиңлар дәрәқ сайисидә дәм елип турғайсиләр, мән пут-қоллириңларни жуюшқа су, 5ғизалинишиңларға бир аз йемәклик елип келәй. Арам елип, йолуңларни давамлаштурғайсиләр. Кәлгәнлигиңлардин хошал болдум, — деди.
— Рәхмәт, ейтқиниңизчә болсун, — дәп җавап қайтурушти улар.
6Ибраһим дәрһал чедириға жүгрәп кирип, Сарәгә:
— Дәрһал бир халта әң яхши ундин нан пишарғин! — деди.
7Арқидинла у йәнә кала падилириниң ичигә кирип, семиз бир топақни таллап, чакириға тапшурди. У дәрһал топақни союп тәйярлиди. 8-9Андин Ибраһим қаймақ, сүт вә гөшни үч меһманниң алдиға қойди. Өзи болса, уларниң хизмитидә болуш үчүн дәрәқ сайисидә күтүп турди. Тамақ йәватқанда, улар Ибраһимдин:
— Аялиң Сарә қәйәрдә? — дәп сориди.
— Чедирда, — дәп җавап бәрди у.
10Меһман сияқидики Пәрвәрдигар униңға:
— Келәр жили бу чағда Мән чоқум қайтип келимән. Шу чағда аялиң Сарә бир оғулға ана болиду, — деди.
Сарә уларниң кәйнидики чедир ағзида уларниң сөзлирини аңлап туратти.
11У чағда Ибраһим билән Сарә иккилиси қерип қалған еди. Сарәниң адәт көрүшиму тохтап кәткән еди. 12Шуңа Сарә ичидә күлүп, өз-өзигә: «Мән қерип қалдим, еримму қерип қалған турса, әнди маңа бундақ хошаллиқ қәйәрдин кәлсун?!» деди.
13Шуңа Пәрвәрдигар Ибраһимға:
— Сарә немишкә күлүп туруп, өз-өзигә: «Мән шунчә қерип кәткән турсам, қандақму һамилдар болалай?!» дәйду? 14Пәрвәрдигар қилалмайдиған иш йоқ әмәсму! Ейтқинимдәк, келәр жили дәл мошу чағда қайтип келимән. У чағда Сарә чоқум бир оғулға ана болиду,—деди.
15Сарә қорқуп:
— Мән күлмидим! — дәп танди.
— Яқ, сән расттинла күлдүң, — деди Пәрвәрдигар.
Ибраһимниң Худадин Содом шәһири һәққидә ялвуруши
16Асмандин чүшкән бу меһманлар у йәрдин кетип, Содом шәһири тәрәпкә йүзләнди. Ибраһимму уларни узитиш үчүн биллә маңди.
17Пәрвәрдигар Өз-өзигә мундақ деди: «Мән қилидиған ишимни Ибраһимдин йошурсам болмайду. 18Чүнки униң әвлатлири чоқум улуқ вә күч-қудрәтлик бир хәлиқ болиду. Мән у арқилиқ дуниядики һәммә хәлиқләргә бәхит ата қилимән. 19Мән уни өз балилири вә әвлатлириға Мениң йолумни тутушни, дурус вә һәққаний болушни буйрисун, дәп таллидим. Шундақ қилса, Мәнму униңға бәргән вәдәм бойичә һәммә ишни қилип беримән».
20Шуниң билән Пәрвәрдигар:
— Мән Содом билән Гомора шәһиридикиләрниң һәддидин ашқан гуналири үстидин қилинған еғир әризиләрни аңлидим. 21Мән чоқум чүшүп, аңлиғанлиримниң әмәлият яки әмәслигини Өз көзүм билән көрмәкчимән, — деди.
22Андин кейин икки киши Содомға кетип қалди, бирақ Пәрвәрдигар болса, Ибраһимниң қешида қалди.
23Ибраһим Униңға йеқинлишип:
— Сән расттин дурус кишиләрни гунакарлар билән қошуп һалак қиламсән? 24Әгәр шәһәрдә әллик дурус киши болса, Сән пүтүн шәһәрни харап қиламсән? Бу әллик адәмни қутқузувелиш үчүн шәһәрни сақлап қалмамсән? 25Сән чоқум дурус кишиләрни гунакарлар билән қошуп йоқатмайсән. Һәргиз ундақ қилмайсән! Ундақ қилсаң, дурус кишиләр гунакарлар билән биллә тәң җазаға учрайду. Бу мүмкин әмәс! Сән пүтүн аләмниң Сорақчисисән! Җәзмән адил һөкүм чиқирисән, — деди.
26Пәрвәрдигар униңға:
— Әгәр Содом шәһиридә әллик дурус киши тапалисам, улар үчүн пүтүн шәһәрни сақлап қалимән, — дәп җавап бәрди.
27Ибраһим йәнә мундақ деди:
— Әй Егәм! Башлиған екәнмән, давамлаштурай. Еғир көрмисәң, мәндәк бир аҗиз бәндәңниң жүрәклик һалда Сәндин йәнә соришиға рухсәт қилғайсән! 28Мабада шәһәрдә пәқәт қириқ бәш дурус киши болса, бәш киши кам болғанлиғи үчүн пүтүн шәһәрни харап қиламсән?
Пәрвәрдигар униңға:
— Әгәр қириқ бәш дурус киши тапалайдиған болсам, бу шәһәрни харап қилмаймән, — дәп җавап бәрди.
29Ибраһим йәнә:
— Әгәр пәқәт қириқ киши болсичу? — деди.
— Әгәр қириқ киши болсиму харап қилмаймән, — дәп җавап қайтурди Пәрвәрдигар.
30Ибраһим йәнә:
— Әй Егәм! Хапа болмисаң, Сәндин йәнә бир немә соримақчимән. Мабада оттуз киши болсичу? — дәп сориди.
— Әгәр оттуз киши тепилсиму, харап қилмаймән, — дәп җавап қайтурди Пәрвәрдигар.
31Ибраһим деди:
— Әй Егәм! Сәндин жүрәклик һалда йәнә соришимға рухсәт қилғайсән. Мабада жигирмә киши болсичу?
— Әгәр жигирмә киши тепилса, Мән йәнила харап қилмаймән, — дәп җавап қайтурди Пәрвәрдигар.
32Әң ахирида Ибраһим:
— Әй Егәм! Хапа болмай, йәнә бир қетим соришимға рухсәт қилғайсән! Әгәр пәқәт он киши тепилсичу? — дәп сориди.
— Пәқәт он дурус киши болған тәғдирдиму, Мән бу шәһәрни харап қилмаймән, — дәп җавап қайтурди Пәрвәрдигар.
33Пәрвәрдигар Ибраһим билән сөзлишип болғандин кейин, кетип қалди. Ибраһим болса, өйигә қайтип кәтти.
Currently Selected:
Аләмниң яритилиши 18: HZUTCYR
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti
