Аләмниң яритилиши 24

Исһақниң өйлиниши

1Ибраһим қерип кәткән еди, Пәрвәрдигар һәр қандақ ишта униңға бәхит ата қилип кәлди. 2Мәлум бир күни у аилисидики мал-мүлкини башқурғучи ғоҗидарға:

— Қолуңни йотамниң астиға қоюп туруп, 3Пәрвәрдигар, йәни пүтүн аләмниң Яратқучиси болған Худаниң алдида қәсәм қилип, оғлум Исһақни бу йәрдики имансиз қананлиқлардин өйләндүрмәй, 4чоқум жутумға берип, туққанлирим арисидин бир қиз елип беридиғанға вәдә бәргин, — деди.

5Лекин чакар униңдин:

— Әгәр у қиз өз жутидин бу йәргә кәлгили унимисичу? У чағда оғлуңизни елип жутуңизға қайтип кетәмдим? — дәп сориди.

6Ибраһим мундақ җавап бәрди:

— Оғлумни һәргиз у йәргә апарма! 7Пәрвәрдигар, йәни асмандики Худа мени жут вә уруқ-җамаитимдин айрип, бу зиминни әвлатлиримға тәғдим қилишқа қәсәм қилип вәдә бәргән. Шуңа У Өз периштәсини сениң алдиңға әвәтип, оғлумға у йәрдин бир қиз тепишиңға ярдәм қилиду. 8Мабада у қиз сән билән келишкә унимиса, бу қәсәмдин хали болисән, лекин оғлумни һәргиз у йәргә апармиғин!

9Буниң билән һелиқи чакар қолини ғоҗайини Ибраһимниң икки йотисиниң астиға қоюп туруп, Ибраһимниң тапшуруғини бәҗа кәлтүрүшкә қәсәм бәрди.

10Чакар ғоҗайининиң төгилиридин онни таллап, уларға һәр хил қиммәт баһалиқ соғиларни артип, йолға чиқти. Улар Аррам-Наһараим райониға берип, Наһор турған шәһәргә йетип кәлгәндин кейин, 11шәһәрниң сиртидики бир қудуқниң йенида төгиләрни чөктүрди. Бу күн петип қалған чағ болуп, қизлар қудуққа су алғили чиқидиған вақит еди.

12Чакар мундақ дәп дуа қилди:

— Әй Пәрвәрдигар! Сән ғоҗайиним Ибраһим етиқат қилип кәлгән Худасән. Ғоҗайинимға меһир-шәпқәт көрситип, ишимни оң қилғайсән. 13Мән һазир қудуқ йенида туримән. Шәһәр қизлири бу йәргә суға келиду. 14Мән уларниң биригә: «Комзигиңиздики судин ичивалсам қандақ?» дәймән. Әгәр у: «Ичиң! Төгилириңизгиму су әкелип берәй» десә, шу қиз хизмәткариң Исһаққа таллап бәргиниң болсун. Буниңдин Сениң ғоҗайинимға меһриванлиқ қилғанлиғиңни биләләймән.

15Униң дуаси аяқлашмайла, Рибәқа комзигини мүрисидә көтирип, қудуқниң йениға кәлди. У Бетуелниң қизи еди. Бетуел болса, Ибраһимниң иниси Наһор билән униң аяли Милканиң оғлидур. 16Рибәқа техи үзи ечилмиған, интайин чирайлиқ, пак қиз еди. У қудуқниң йениға берип, комзигигә су тартип чиқти. 17Ибраһимниң чакири қизниң алдиға жүгрәп берип, униңдин:

— Маңа сүйиңиздин азирақ бәрсиңизчу? — дәп сориди.

18Қиз униңға:

— Мана ичиң, — дәпла, дәрһал мүрисидики комзәкни қолиға елип, һелиқи чакарға бәрди. 19Чакар суни ичип болушиға, Рибәқа униңға:

— Төгилириңизгиму су әкелип берәй, уларму ичип қансун, —деди.

20Рибәқа дәрһал комзәктики суни оқурға қуйғандин кейин, жүгрәп берип қудуқтин су тартип келип, һәммә төгиләрни қанғидәк суғирип бәрди.

21Чакар Пәрвәрдигар йолини очуқ қилған яки қилмиғанлиғини билиш үчүн, җим-җит күзитип турди. 22Төгиләр суни ичип болғандин кейин, у бәш йерим граммлиқ алтун һалқини қизниң бурниға вә жигирмә үч граммлиқ бир җүп алтун биләйүзүкни билигигә селип қойди. 23Андин:

— Сиз кимниң қизи болисиз? Силәрниң өйүңларда биз қонғидәк йәр барму? — дәп сориди.

24Қиз униңға:

— Наһор билән Милканиң оғли Бетуелниң қизи болимән. 25Бизниң өйдә силәр қонғидәк йәр бар һәм маллириңларға йәм-чөпму кәңри, — дәп җавап бәрди.

26Буниң билән һелиқи чакар сәҗдә қилип, Пәрвәрдигарға ибадәт қилип, 27мундақ деди:

— Пәрвәрдигар, ғоҗайиним Ибраһим етиқат қилип кәлгән Худаға мәдһийиләр ейтилсун! У ғоҗайинимға меһриванлиқ көрситип вә қилған вәдисигә садиқ болуп, мени удул ғоҗайинимниң өз туққининиң йениға башлиди.

28Һелиқи қиз анисиниң йениға жүгрәп берип, йүз бәргән пүтүн ишни аилисидикиләргә сөзләп бәрди. 29Рибәқаниң Лабан исимлиқ бир акиси бар еди. У жүгрәп чиқип, қудуқниң йенидики Ибраһимниң чакириниң йениға барди. 30У сиңлисиниң һалқа вә биләйүзүк селивалғинини көргән вә сиңлисидин чакарниң дегән сөзлирини аңлиған еди. У қудуқниң түвидә төгиләрниң йенида турған Ибраһимниң чакириниң алдиға берип, 31униңға:

— Пәрвәрдигар бәхитлик қилған адәм, немишкә ташқирида турисиз? Мән билән җүрүң, өйгә барайли! Мән силәргә өй тәйярлап қойдум, төгиләргиму җай тәйярлап қойдум, — деди.

32У өйгә кирди. Лабан болса, төгиләрдики малларни чүширип, уларға чөп салди. Андин Ибраһимниң бу чакири вә һәмралириға пут-қоллирини жуйғили су елип кәлди. 33Тамақлар кәлтүрүлгәндә, чакар:

— Мән сизгә дәйдиғинимни дәп болмиғичә ғизаланмаймән, — деди.

— Қени, гепиңизни ейтиң, — деди Лабан.

34У мундақ деди:

— Мән Ибраһимниң чакири. 35Пәрвәрдигар ғоҗайинимға көптин көп бәрикәт ата қилип, уни интайин бай қилди. Пәрвәрдигар униңға қой-кала падилири, алтун-күмүч, әр-аял қуллар, төгә вә ешәкләрни бәрди. 36Ғоҗайинимниң аяли Сарә қериған вақтида униңға бир оғул туғуп бәргән еди. Ғоҗайиним пүтүн байлиғини шу оғлиға атиди. 37Ғоҗайиним өз тапшуруқлириға әмәл қилишим үчүн, мени қәсәм қилдурди. У: «Сән оғлумни бу йәрдики қананлиқлар арисидин өйләндүрмәй, 38мениң жутумға берип, уни өз туққанлирим арисидин өйләп қой», дегән еди.

39Мән ғоҗайинимдин: «Әгәр қиз бу йәргә кәлгили унимиса, қандақ қилимән?» дәп сорисам, 40у: «Мән хизмитидә болуп кәлгән Пәрвәрдигар периштәсини сениң алдиңға әвәтиду. У сениң ишиңни оң қилиду. Сән оғлумға өз жутумдики туққанлирим арисидин хотун елип бәр. 41Сән туққанлиримниң өйигә барсаңла, улар қизини бәрмигән тәғдирдиму, қәсәмдин йәнила хали болған болисән», дегән еди.

42Бүгүн мән қудуқ йениға кәлгинимдә, Худаға дуа қилип: «Әй Пәрвәрдигар, ғоҗайиним Ибраһим етиқат қилип кәлгән Худа, ишимни оң қилғайсән. 43Мән һазир қудуқ йенида туримән. Бирәр қиз бу йәргә суға кәлсә, мән униңдин: «Комзигиңиздики судин азирақ ичивалсам боламду?» дәп сораймән. 44Әгәр у қиз қошулса вә төгилиримгиму су әкелип бәрсә, у Сән ғоҗайинимниң оғлиға таллап қойған қиз болсун», дедим.

45Дуайим аяқлашмайла, Рибәқа комзигини мүрисидә көтирип, қудуқниң йениға су алғили кәлди. Мән униңға: «Сүйиңиздин азирақ ичивалсам боламду?» дегән едим.

46У дәрһал мүрисидики комзәкни қолиға елип: «Мана ичиң! Төгилириңизгиму су әкелип берәй», деди. Суни ичтим, у төгиләргиму су әкелип бәрди. 47Андин мән униңдин: «Сиз кимниң қизи болисиз?» дәп сориведим, у: «Наһор билән Милканиң оғли Бетуелниң қизи болимән», деди. Шуңа мән униң бурниға һалқа, қоллириға биләйүзүк селип қойдум. 48Шу вақитта сәҗдә қилип, ғоҗайиним Ибраһим етиқат қилип кәлгән Худаға мәдһийә ейтип, ибадәт қилдим. Чүнки У мени удул ғоҗайинимниң өз туққининиң өйигә елип келип, униң қизини ғоҗайинимға келинликкә тепишимға имканийәт яритип бәргән еди.

49Әнди силәр өзәңларниң ғоҗайинимға садиқлиқ вә меһир-шәпқәт көрсәтмәкчи болғанлиғиңларни яки ундақ қилишни халимайдиғанлиғиңларни маңа ейтиңлар. Ундақ қилишни халимисаңларму ейтиңлар. Буниңдин мән қандақ қилишимни биләләймән.

50Лабан билән Бетуел чакарға:

— Бу иш Пәрвәрдигарниң орунлаштуруши екән, биз немә дәләләймиз? 51Мана Рибәқа, уни елип кәтсиңиз болиду. У Пәрвәрдигарниң орунлаштурғинидәк, ғоҗайиниңизниң келини болсун, — дәп җавап бәрди.

52Ибраһимниң чакири бу сөзни аңлап, сәҗдә қилип, Пәрвәрдигарға ибадәт қилди. 53Арқидин у кийим-кечәк, алтун вә күмүчтин ясалған зебу-зенәт буюмлирини чиқирип, Рибәқаға сунди. Униң акиси билән анисиғиму қиммәт баһалиқ соғиларни соға қилди.

54Шундақ қилип, Ибраһимниң чакири һәмралири билән биллә йәп-ичип, у йәрдә бир кечә қонди. Әтиси сәһәр туруп, Рибәқаниң өйидикилиригә:

— Ғоҗайинимниң йениға қайтишимға рухсәт қилғайсиләр, — деди.

55Лекин Рибәқаниң акиси билән аниси униңға:

— Рибәқа биз билән он күнчә туруп, андин кейин барсун, — деди.

56Лекин у:

— Бизни кечиктүрмигәйсиләр. Пәрвәрдигар һәммә ишимизни оңушлуқ қилған екән, ғоҗайинимниң йениға қайтишимға рухсәт қилғайсиләр, — деди.

57— Биз қиздин сорап көрәйли, у немә дәйдикән, — дәп җавап беришти улар.

58Шуниң билән улар Рибәқани чақирип, униңдин:

— Сән бу киши билән кетишни халамсән? — дәп сориди.

— Халаймән, — дәп җавап бәрди у.

59Шуниң билән улар Рибәқани униң баққан аниси, Ибраһимниң чакири вә униң һәмралири билән қошуп йолға салди.

60Улар Рибәқаға бәхит тиләп, мундақ дуа қилди:

«Әй сиңлимиз, миңлиған, он миңлиған инсанларниң аниси болғайсән!

Әвлатлириң дүшмәнлириниң шәһәрлирини ишғал қиливалғай!» дейишти.

61Рибәқа вә униңға һәмра болидиған қиз хизмәткарлар сәпәргә тәйярлинип, төгиләргә минди. Ибраһимниң чакири Рибәқани елип, йолға раван болди.

62Шу вақитта Исһақ Беер-Лаһайрой дегән йәрдин кетип, өзи олтириватқан Қананниң җәнубидики Негиб райониға қайтип кәлди. 63Бир күни күн петиш вақтида у далада Худани чоңқур сеғинип, бешини көтирип қариведи, төгә карвининиң келиватқанлиғини көрди.

64-65Рибәқа Исһақни көрүш биләнла төгидин чүшүп, Ибраһимниң чакиридин:

— Далада биз тәрәпкә қарап келиватқан әву киши ким? — дәп сориди.

— У мениң кичик ғоҗайиним, — дәп җавап бәрди чакар.

Рибәқа үзини яғлиғи билән йепивалди.

66Чакар өзиниң қилған ишлирини Исһаққа бир-бирләп сөзләп бәрди. 67Исһақ Рибәқани аниси Сарә һаят вақтида турған чедирға башлап кирип, некайиға алди. Аниси вапат болған болсиму, у Рибәқаниң муһәббитидин өзигә тәсәлла тапти.

Currently Selected:

Аләмниң яритилиши 24: HZUTCYR

Highlight

Copy