Юһанна баян қилған Хуш Хәвәр 11

Лазарниң өлүми

1-2Лазар исимлиқ бир адәм кесәл болуп қалған еди. У һәдилири Мәрийәм вә Марта билән Йәһудийә өлкисидики Бәйтания йезисида туратти. Мәрийәм болса, һәзрити Әйсаниң путлириға хуш пурақлиқ яғ сүркәп, чачлири билән уларни сүртүп қурутқан аял еди.

3Лазарниң һәдилири һәзрити Әйсаға: «Әй Рәббимиз, Сиз яхши көридиған достуңиз кесәл болуп қалди», — дәп хәвәр беришти.

4Һәзрити Әйса буни аңлап:

— Бу кесәллик Лазарниң өлүми билән аяқлашмайду. Әксичә бу арқилиқ Худа Оғлиниң улуқлуғи аян болуп, халайиқ Худаға мәдһийә ейтиду, — деди.

5Һәзрити Әйса Марта, Мәрийәм вә Лазарни бәк яхши көрәтти. 6Гәрчә У Лазарниң кесәл екәнлигини аңлиған болсиму, Өзи туруватқан йәрдә йәнә икки күн турди. 7Андин кейин шагиртлириға:

— Йәһудийәгә қайта барайли, — деди.

8Шагиртлири Униңға:

— Устаз, йеқиндила у йәрдики хәқләр Сизни чалма-кесәк қилмақчи болған турса, йәнә у йәргә қайта барамсиз? — дейишти.

9Һәзрити Әйса мундақ деди:

— Күндүз он икки саат әмәсму? Күндүзи йол маңған жиқилмас, чүнки у бу дунияниң йоруғини көриду. 10Лекин кечиси йол маңған жиқилар, чүнки униңда йоруқлуқ йоқтур.

11Һәзрити Әйса бу сөзләрни қилғандин кейин:

— Достумиз Лазар ухлап қалди, Мән уни ойғатқили баримән, — дәп қошуп қойди.

12Шагиртлар:

— Ухлиған болса яхши болуп қалиду, әй Рәббимиз, — деди.

13Һәзрити Әйса Лазарниң өлүмини демәкчи еди, лекин улар адәттики уйқини дәватиду, дәп ойлашти. 14Шуниң билән һәзрити Әйса уларға очуғини ейтип:

— Лазар аләмдин өтти демәкчимән. 15Силәрни дәп, униң қешида болмиғанлиғимға хошалмән, чүнки бу силәрниң ишәнчиңларниң күчәйтилиши үчүн йәнә бир пурсәт яритип бәрди. Әнди у бар йәргә барайли, — деди.

16«Қош гезәк» дәп атилидиған Томас башқа шагиртларға:

— Бизму Униң билән биллә барайли һәм Униң билән биллә өләйли, — деди.

Һәзрити Әйсаниң Лазарни тирилдүрүши

17Һәзрити Әйса шагиртлири билән Бәйтанияға барғанда, Лазарниң йәрликкә қоюлғиниға төрт күн болғанлиғидин хәвәр тапти. 18Бәйтания Йерусалимдин үч чақирим жирақлиқта еди. 19Нурғун йәһудийлар Марта билән Мәрийәмниң инисиниң өлүмигә тәсәлла бериш үчүн уларниң йениға кәлгән еди. 20Марта һәзрити Әйсаниң келиватқанлиғидин хәвәр тепип, Униң алдиға чиқти. Мәрийәм болса өйдә қалди.

21— Әй Рәббим, — деди Марта һәзрити Әйсаға, — бу йәрдә болған болсиңиз, иним өлмәс еди. 22Һелиму, Худадин немә тилисиңиз, Униң Сизгә шуни беридиғанлиғини билимән.

23— Иниңиз тирилиду, — деди һәзрити Әйса.

24Марта:

— Қиямәт күни униң җәзмән тирилидиғанлиғини билимән, — деди.

25— Инсанларни өлүмдин тирилдүргүчи вә һаятлиқ бәргүчи Өзәмдурмән, — деди һәзрити Әйса униңға, — Маңа ишәнгән киши өлсиму, йәнә һаят болиду. 26Маңа ишинип, мәңгүлүк һаятқа еришкәнләр әсла өлмәйду, буниңға ишинәмсиз?

27— Ишинимән, Рәббим, — деди Марта, — Сизниң инсанлар арисиға келишкә тайинланған Қутқазғучи-Мәсиһ, Худа Оғли екәнлигиңизгә ишинимән.

28Марта буни дәп болғандин кейин, қайтип сиңлиси Мәрийәмни астағина чақирип:

— Устазимиз келип болди. Сени чақириватиду, — деди.

29Мәрийәм буни аңлап, дәрһал орнидин туруп, һәзрити Әйса билән көрүшкили маңди.

30У пәйттә һәзрити Әйса техи йезиға кирмигән болуп, Марта алдиға чиққан йәрдә еди. 31Өйдә Мәрийәмгә тәсәлла бериватқан халайиқ Мәрийәмниң бирдинла орнидин туруп, сиртқа чиқип кәткәнлигини көрүшти вә уни қәбирстанлиққа жиға-зар қилғили маңди, дәп ойлап, униң кәйнидин меңишти.

32Бирақ Мәрийәм һәзрити Әйса бар йәргә барди вә Уни көрүп, айиғиға жиқилип:

— Әй Рәббим, бу йәрдә болған болсиңиз иним өлмәс еди! — деди.

33Мәрийәмниң вә униң билән биллә кәлгән халайиқниң жиға-зар қилишқинини көргән һәзрити Әйса ғәзәплинип, #11:33 Бу йәрдә һәзрити Әйса Өзи яхши көридиған кишиләргә шәйтанниң гуна вә өлүм елип кәлгәнлигидин униңға ғәзәпләнгән болуши яки әтрапидикиләрниң тутқан һазалиридин уларниң Худаниң адәмләрни өлүмдин тирилдүрәләйдиғанлиғиға ишәнмигәнлигигә ғәзәпләнгән болуши мүмкин. көңли қаттиқ азаплинишқа башлиди вә:

34— Уни қәйәргә қойдуңлар? — дәп сориди.

— Әй Рәббимиз, келип көрүң, — дейишти улар.

35Һәзрити Әйса көз йеши қилди. 36Хәқләр:

— Қараңлар, У Лазарни немә дегән яхши көргән! — дейишти.

37Уларниң ичидә бәзилири:

— Қарғуниң көзини ачқан Киши Лазарниң һаятини өлүмдин сақлап қалалматтиму? — дейишти.

38Һәзрити Әйса ичидә йәнә ғәзәплинип, йәрликниң алдиға барди. Йәрлик кириш ағзи чоң таш билән тосалған өңкүр еди. 39Һәзрити Әйса:

— Ташни еливетиңлар! — деди.

Өлгән адәмниң һәдиси Марта:

— Әй Рәббим, аләмдин өткинигә төрт күн болди, һазир җәсиди пурап кәткәнду, — деди.

40Һәзрити Әйса униңға:

— Мән саңа: «Ишәнсәң, Худаниң улуқлуғини көрисән», дегән едимғу, — деди.

41Буниң билән халайиқ ташни еливәтти, һәзрити Әйса көзлирини асманға тикип, мундақ дуа қилди:

— Әй Атам, тилигимни аңлайдиғиниң үчүн Саңа шүкүр ейтимән. 42Тиләклиримни һемишәм аңлайдиғанлиғиңни билимән. Шундақ болсиму әтрапимдики халайиқ Сениң Мени әвәткәнлигиңгә ишәнсун, дәп буни ейтиватимән.

43Һәзрити Әйса бу сөзләрни қилғандин кейин жуқури авазда:

— Лазар, ташқириға чиқ! — дәп чақирди.

44Лазар қол-путлири кепинләнгән, иңиги теңилған һалда ташқириға чиқти. Һәзрити Әйса уларға:

— Кепинликни салдуруп, уни өз мәйлигә қоюветиңлар! — деди.

Һәзрити Әйсани өлтүрүш сүйиқәсти

45Мәрийәмниң йениға пәтиләп кәлгән вә һәзрити Әйса көрсәткән бу мөҗүзини көргән нурғун хәқләр һәзрити Әйсаға ишәнди. 46Лекин уларниң ичидә бәзилири пәрисийләрниң йениға берип, һәзрити Әйсаниң қилған ишлирини мәлум қилишти. 47Шуңа пәрисийләр вә алий роһанийлар йәһудийларниң алий кеңәшмисини жиғип:

— Қандақ қилғулуқ? Бу Адәмниң яратқан нурғун мөҗүзилиригә қарап беқиңлар. 48Уни бундақ қоюп бәрсәк, һәммә адәм Униңға ишинип кетиду. Шундақ болғанда Рим һөкүмити ибадәтханимизни, һәтта миллитимизни вәйран қиливетиду! — дейишти.

49Уларниң ичидә бири, йәни шу жили баш роһаний болған Қаяпа:

— Силәр һеч немини билмәйдикәнсиләр! 50Пүтүн хәлиқниң һалак болушиниң орниға, бирла адәмниң улар үчүн өлүшиниң яхши екәнлигини чүшәнмәйдикәнсиләр, — деди.

51-52Бу сөзни у өзлүгидин ейтмиған еди. У шу жили баш роһаний болғачқа, һәзрити Әйсаниң йәһудий хәлқи үчүн, шундақла пәқәт у хәлиқ үчүнла әмәс, бәлки Худаниң һәр янға чечилип кәткән пәрзәнтлириниң һәммисини бир қилип уюштуруш үчүн өлидиғанлиғини алдин-ала ейтқан еди.

53Шундақ қилип, улар шу күндин етиварән һәзрити Әйсани өлтүрүветиш үчүн сүйиқәстлик қилишқа башлиди. 54Шуңа һәзрити Әйса әнди йәһудийлар арисида ашкарә жүрмәй, у йәрдин кетип, чөлгә йеқин райондики Әфраим шәһиригә келип, шагиртлири билән биллә у йәрдә турди.

55Йәһудийларниң «Өтүп кетиш» һейтиға аз қалған еди. Нурғун кишиләр тазилиниш диний қаидисини ада қилиш үчүн, һейттин бир қанчә күн илгири йезилардин Йерусалимға келишти. 56Улар һәзрити Әйсани издәтти. Улар мәркизий ибадәтханиға жиғилғинида, бир-биригә:

— Сениңчә қандақ болар, һәзрити Әйса һейтқа кәлмәмдикин? — дейишәтти.

57Алий роһанийлар билән пәрисийләр һәзрити Әйсани тутуш үчүн Униң қәйәрдилигини билидиғанларниң өзлиригә мәлум қилишини буйруған еди.

Currently Selected:

Юһанна баян қилған Хуш Хәвәр 11: HZUTCYR

Highlight

Copy