të dalëtë 12

1Edhe Zoti i tha Moisiut edhe Aaronit ndë dhe të Egjyptërisë: 2Ky muaj (do të jetë) ndër ju krye muajsh, edhe do të jetë ndër ju i pari i muajvet vitit. 3Flitni gjithë mbëledhëjes’ Israilit, e thoni: Të dhietën’ e këti muaji gjithësecili le të marrë për vetëhen e ti (një) qënq, pas shtëpivet atërivet, (një) qënq për çdo shtëpi. 4Po ndë qofshinë të pakë ndë shtëpi për qëngjinë, ay edhe fëqinja e ati më i afëri i shtëpis’ ati le ta marrinë pas numërit shpirtëravet, çdo njeri pas të ngrënit që të hajë le të bënjë llogari për qëngjinë. 5Edhe qëngji të jetë i plotë, mashkull motak; ta merrni nga dhënt a nga dhitë. 6Edhe ta ruani gjer mbë të katrëmbëdhietënë ditë t’ati muaj, edhe (atëhere) gjithë shumica e mbëledhëjes’ Israilit ta thernjë ndajë mbrëma. 7Edhe të marrënë nga gjaku, e ta venë mbi të dy shtyllat e derësë, edhe mbi pragun’ e sipërm të derësë shtëpivet, atie ku kanë për të ngrënë atë. 8Edhe të hanë mishinë atë natë, të piekurë ndë zjarr, me kuleçë, (e) me barëra të hidhurë, ta hanë atë, 9të mos e hani atë të papiekurë, as të zierë nd’ujë, po të piekurë ndë zjarr, kryet’ e ati bashkë me këmbët’ e ati e me zorrët e ati, 10edhe të mos liri gjëkafshë nga ay të mbesë gjer ndë mëngjes, edhe ç’të tepronjë nga ay gjer ndë mëngjes, digjeni ndë zjarr. 11Kështu ta bëni atë: Ngjeshurë mezinë tuai, (e mbathurë) këpucëtë tuaja ndër këmbët tuaja, (tuke mbajturë) stapnë tuai ndë dorët tuai, edhe ta hani atë me nxitim, është pashka e Zotit. 12Sepse këtë natë do të shkonj për mes të dheut Egjyptërisë, edhe do të vras çdo dialë të parë ndë dhe të Egjyptërisë, që nga njeriu, gjer mbë bagëtinë, edhe do të bënj gjyqe kundrë gjithë perëndivet Egjyptërisë. Unë Zoti. 13Edhe gjaku do të jetë ndër ju për shenjë mbi shtëpit që rrini, edhe kur të shoh gjakunë, do t’u kapërcenj juve, edhe plaga nukë do të jetë për ju, që t’u shuanjë (juve), kur t’i bie dheut Egjyptërisë. 14Edhe ajo ditë do të jetë ndër ju për kujtim, edhe do të kremtoni atë të kremte për Zotinë ndë brezat tuai, pas nomi të përherëshim do t’e kremtoni atë.

15Shtatë dit keni për të ngrënë kuleçë; që nga dita e parë keni për të hequrë bruminë nga shtëpitë tuaia, sepse kush të hajë bukë të mbrume që nga e para, gjer mbë të shtatënë ditë, ay shpirt do të vdiretë nga Israili.

16Edhe të parënë ditë (do të jetë) mbëledhëje e shënjtëruarë, edhe të shtatënë ditë do të jetë ndër ju mbëledhëje e shënjtëruarë; ndër ato (dit) nukë do të bënet’ asndonjë punë, përveç ç’duhetë për të ngrënë çdo njeri, vetëmë këtë keni për të bërë.

17Do të ruani pra (të kremten) e pabrumëjevet, sepse atë ditë do të nxier ushtëritë tuaja nga dheu i Egjyptërisë, andaj pas nomi të përherëshim keni për të ruajturë këtë ditë ndër brezat tuai, 18tuke zënë nga e katrëmbëdhieta ditë të muajit që mbrëmanet, do të hani kuleçë, gjer mbë të njëzet e një ditë të muajit që mbrëmanet;

19shtatë dit të mos gjëndetë brumë ndëpër shtëpit tuaja, sepse ay që të hajë të mbrume, ay shpirt do të vdiretë nga mbëledhëja e Israilit, ndo i huajë qoftë, ndo vëndës; 20të mos hani asndonjë gjë të mbrume, ndëpër gjithë vëndet tuai, të hani kuleçë.

21Atëhere Moisiu thirri gjithë pleqësin’ e Israilit, e u tha atyre: Sgjithni e merrni për vetëhet tuaja (nga një) qënq, pas fëmijëvet tuaja, edhe bëni kurban pashkënë; 22Pastaj të merrni një dorëzë hyssopi, e ta ngjyeni ndë gjakt, që (do të jetë) ndë legen, edhe nga ay gjaku që është ndë legen, të lyeni prakun’ e sipërm, edhe të dy shtyllat’ (e dyervet), edhe asndonjë nga ju të mos dalë nga shtëpia e ti, gjer ndë mëngjes, 23sepse Zoti do të shkonjë t’u bierë Egjyptianëvet, edhe kur të shohë gjakunë mbi pragun’ e sipërm, edhe mbi të dy shtyllat, Zoti do të kapërcenjë derënë, edhe nukë do të lërë prishësinë të hynjë ndë shtëpit tuaja, që të vrasë. 24Edhe ta ruani këtë punë posi nom, për vetëhen tënte, edhe për bijt e tu, gjer ndë jetët të jetësë.

25Edhe kur të hyni nd’atë dhe, që do t’u apë juve Zoti, sikundrë foli, do të ruani këtë lutëje.

26Edhe kur t’u thonë juve bijtë tuai: Ç’(shënon) ndër ju këjo lutëje? 27Të përgjigji: Ky (është) kurbani i pashkësë për Zotinë, sepse kapërceu shtëpit’ e të bijet Israilit ndë Egjyptëri, kur u ra Egjyptianëvet, edhe shpëtoi shtëpitë tona.

28Atëhere gjëndëja uli kryetë, e u fal. Edhe të bijt’ e Israilit si iknë, bënë sikundrë Zoti urdhëroi Moisinë edhe Aaroninë, kështu bënë.

29Edhe ndë mes të natësë Zoti vrau çdo dialë të parë ndë dhe të Egjyptërisë, që nga diali i parë i Faraonit që rrinte ndë front të ti, gjer mbë të parinë dialë të robit, që ishte ndë burkt, edhe gjithë të piellat’ e para të bagëtivet. 30Edhe Faraoni u ngre natënë, edhe gjithë shërbëtorët’ e ati, edhe gjith’ Egjyptianëtë, edhe u bë një klithmë e madhe ndë Egjyptëri, sepse nuk’ (ishte) shtëpi, që të mos kishte të vdekurë. 31Edhe (Faraoni) thirri Moisinë, edhe Aaroninë natënë, e tha: Ngrihi (e) dilni nga gjëndëja ime, edhe ju, edhe të bijt’ e Israilit, edhe shkoni (e) lutni Zotinë, sikundrë thatë; 32merrni edhe dhëntë tuaja, edhe lopëtë tuaja, sikundrë thatë, edhe shkoni, po bekoni edhe mua. 33Edhe Egjyptianëtë shtrëngoninë gjëndëjenë, që ta nxirinë atë shpejt nga vëndi, sepse thanë: Neve të gjithë po vdesëmë. 34Edhe gjëndëja ngriti brumin’ e ti pa ardhurë, tuke pasurë gjithësecili magjen’ e ti mbi krahët të ti, pshtiellurë me rrobet’ e tia.

35Edhe të bijt’ e Israilit bënë pas fialësë Moisiut, edhe kërkuanë nga Egjyptianëtë enë të argjënta, e enë të arta, e rrobe, 36edhe Zoti i dha hirë gjëndëjesë përpara Egjyptianëvet, edhe u huajtnë atyre, edhe sveshnë Egjyptianëtë.

37Edhe të bijt’ e Israilit u ngritnë nga Ramesa (e vanë) ndë Sukhoth, më tepërë se gjashtë qint milë burra këmbësorë, veç djemvet. 38Bashkë me ata u ngjit edhe një shumicë e madhe njerëzish të përzier, edhe dhën e lopë, e bagëti fort shumë. 39Edhe nga brumi që prunë nga Egjyptëria, poqnë kuleçë pa brumë, sepse nukë (kishinë) brumë, sepse u dëbuanë nga Egjyptëria, edhe nukë muntnë të mënoninë, as s’kishinë bërë gati ndonjë të ngrënë udhësë për vetëhet e tyre.

40Edhe (koha) e të ndenjurit të bijet Israilit ndë Egjyptëri (ishte) katrë qint e tridhietë viet. 41Edhe pas katrë qint e tridhietë vieç, si atë ditë, duallnë gjith’ ushtërit e Zotit nga dheu i Egjyptërisë. 42Këjo (është) nata, që duhetë të ruhetë për Zotinë, sepse i nxori ata nga dheu i Egjyptërisë; këjo (ësht’) ajo nata e Zotit që duhetë të ruhetë nga gjithë të bijt’e Israilit ndër brezat t’atyreve.

43Edhe Zoti i tha Moisiut edhe Aaronit: Ky (është) nomi i pashkësë: Asndonjë komp i huajë të mos hajë nga ajo,

44edhe çdo shërbëtuar i blerë me argjënt passi të rrethpritetë, atëhere të hajë nga ajo;

45i huaji edhe i pajtuari të mos hajë nga ajo.

46Nd’atë shtëpi (brënda) të hahetë; të mos bini nga mishi jashtë shtëpisë, edhe të mos thyeni eshtënë nga ajo. 47Gjithë mbëledhëja e Israilit do të bënjë këtë.

48Edhe ndonjë i huajë që rri bashkë me ty, ndë dashtë të bënjë pashkë për Zotinë, le të rrethpritenë gjithë meshkujt’ e ati, edhe atëhere le t’afronetë të bënjë atë, edhe do të jetë posi vëndësi i dheut, sepse asndonjë i parrethprerë s’ka për të ngrënë nga ajo.

49Ay nom do të jetë për vëndësinë, edhe për të huajinë që rri ndërmest juve.

50Edhe të bijt’ e Israilit bënë sikundrë Zoti urdhëroi Moisinë edhe Aaroninë; kështu bënë.

51Edhe atë ditë Zoti nxori të bijt’ e Israilit nga dheu i Egjyptërisë, pas ushtërish atyre.

Currently Selected:

të dalëtë 12: AL1884

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884

Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë

Learn More About Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Konstandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine)