të dalëtë 9

1Edhe Zoti i tha Moisiut: Shko te Faraoni, e i thuaj: Kështu thotë Zoti Perëndia i Evrevet: Lësho gjëndëjenë time të më lusnjënë, 2sepse, ndë mos daç t’i lëshonjç, e ndë i mbanjç ata edhe më, 3na dora e Zotit tek do të jetë mbi bagëtit (që janë) ndë fushët, (e) mbi kuajt, (e) mbi gomarët, (e) mbi kamillet, (e) mbi qet, e mbi dhënt, murtajë fort e rëndë, 4edhe Zoti do të ndanjë bagëtit’ e Israilit nga bagëtit e Egjyptianëvet, edhe nga të gjithë (që janë) të bijet Israilit nukë do të ngordhë asnjë. 5Edhe Zoti dau kohënë, e tha: Nesërë Zoti do të bënjë këtë punë ndë dhet.

6Edhe Zoti bëri këtë punë nesëret, edhe ngorthnë gjithë bagëtit’ e Egjyptianëvet, po nga bagëtit’ e të bijet Israilit nukë ngordhi asnjë. 7Edhe Faraoni dërgoi të (shihte), edhe na tek s’kishte ngordhur’ asnjë nga bagëtit’ e Israilit, edhe zemëra e Faraonit u ashpërua, e nukë lëshoi gjëndëjenë.

8Atëhere Zoti i tha Moisiut edhe Aaronit: Mbushni duartë tuaia me hi furre, edhe le t’e shpërndanjë atë ndëpër qiell Moisiu përpara Faraonit, 9edhe do të bënetë mbi njerëzit, e mbi bagëtit’ të nxehëtë që u dalënë koqeza me qelp njerëzet, e bagëtivet, ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë.

10Muarrë pra hirin’ e furrësë, edhe qëndruanë përpara Faraonit, edhe Moisiu e shpërndau atë ndë qiell, edhe u bë një të nxehëtë, që u duallë koqeza me qelp njerëzet, e bagëtivet, 11edhe magjestarëtë s’mundinë të qëndroninë përpara Moisiut, nga puna e të nxehëtit, sepse të nxehëtitë ishte mbi magjestarët, e mbi të gjith’ Egjyptianët. 12Edhe Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nuk’ u dëgjoi atyre, sikundrë i foli Moisiut Zoti.

13Edhe Zoti i tha Moisiut: Ngreu heret ndë mëngjes, edhe qëndro përpara Faraonit, e i thuaj: Kështu thotë Zoti Perëndia i Evrevet: Lësho gjëndëjenë time, që të më lusnjënë, 14sepse këtë herë do të dërgonj gjithë plagët’ e mia mbi zemrët tënde, e mbi shërbëtorët e tu, e mbi gjëndëjenë tënde, që ta njohç se nuk’ (ësht’) asndonjë posi unë ndë gjithë dhenë, 15sepse tashi do të ndej dorënë time, edhe do të bie ty, edhe gjëndëjesë sate me murtajë, edhe do të vdiresh nga dheu, 16edhe për këtë punë të ruajta, që të dëftenj ty fuqinë time, që të leçitet’ emëri im ndëpër gjithë dhenë; 17edhe më je kryelartë mbi gjëndëjenë time, që të mos e lëshonjç atë? 18Na nesërë mbë këtë kohë tek do të bënj të bierë breshër fort i rëndë, që s’ka rënë kurrë ndonjë herë ndë Egjyptëri, që atë ditë që u themelos gjer tashi, 19tashi pra dërgo të mbëlethç bagëtit’ e tua, edhe gjithë sa ke ndëpër fushat, (sepse) çdo njeri e shtëzë, që të gjëndetë ndëpër fushat, e të mos bihenë ndë shtëpi, e të bierë breshëri mbi ato, do të vritenë.

20Ay që i pat frikë fialësë Zotit nga shërbëtorët’ e Faraonit, mbëlodhi shpejt ndëpër shtëpit shërbëtorët’ e ti, e bagëtit’ e tia, 21po kushdo që s’i vuri vesh fialësë Zotit, la shërbëtorët’ e ti, e bagëtit’ e tia ndëpër fushat.

22Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbë qiell, edhe do të bierë breshër mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, mbi njerëzit, e mbi bagëtit, e mbi gjithë barin’ e fushësë ndë dhe të Egjyptërisë.

23Edhe Moisiu ndejti stapin’ e ti mbë qiell, edhe Zoti dërgoi bubullima e breshër, edhe shkonte zjarri mbi dhet, edhe Zoti lëshoi breshër mbi dhet të Egjyptërisë. 24Edhe ishte breshër e zjarr përzierë me breshër, kaqë i rëndë, sa s’pat rënë kurrë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, që kurë se u bë komp.

25Edhe breshëri i ra gjithë çdo gjëje ndë fushat të dheut gjith’ Egjyptërisë, që mbë njeri, gjer mbë bagëti, edhe breshëri i ra gjithë barit fushësë, edhe theu gjithë drunjt’ e fushësë.

26Vetëmë ndë dhe të Goshenit, atie ku (ishinë) të bijt’ e Israilit, nukë ra breshër.

27Atëhere Faraoni dërgoi, e thirri Moisinë edhe Aaroninë, e u tha atyre: Këtë herë fëleva, Zoti (qënëka) i drejtë, po unë edhe gjëndëja ime (qënëkemi) të shtrembëtë. 28Luti Zotit, që të pushonjënë së rëni bubullima Perëndie e breshër, edhe unë do t’u lëshonj, edhe nukë do të mbeti më. 29Edhe Moisiu i tha ati: Posa të dal nga qyteti, do të ndenj duart’ e mia te Zoti, bubullimatë do të pushonjënë, edhe breshëri nuk do të bierë më, që ta njohç, se dheu (ësht’) i Zotit, 30po ti edhe shërbëtorët’ e tu, e di se nukë do t’u marrë frika nga faqeja e Zotit Perëndisë. 31Edhe (breshëri) i ra lirit e elbit, sepse elbi kishte zënë kallī, edhe liri ishte bërë kallam, 32po gruri edhe tërshëra nuk’ u vranë, sepse ishinë të kërthinja.

33Edhe Moisiu dolli jashtë qytetit nga Faraoni, edhe ndejti duart’ e tia te Zoti, edhe bubullimat’ e breshëri pushuanë, edhe nuk ra pikë shiu mbi dhet. 34Edhe Faraoni kur pa se pushoi shiu e breshëri e bubullimatë, zuri përsëri të fëlente, edhe ashpëroi zemërën’ e ti, ay edhe shërbëtorët’ e ati. 35Edhe iu ashpërua zemëra Faraonit, edhe nukë lëshoi të bijt’ e Israilit, sikundrë foli Zoti me anë të Moisiut.

Currently Selected:

të dalëtë 9: AL1884

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884

Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë

Learn More About Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Konstandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine)