Lukas 21

De Gow von de oame Wätfru

1Oba aus hee oppkjikjt, sach hee de Rikje, dee äare Gowen em Opfakausten läden. 2Oba hee sach eene oame Wätfru doa twee Leptasch (kjliene Jeltstekja) nenlajen; 3un hee säd: Woarhauft, ekj saj junt, dise oame Wätfru haft mea aus aule aundre nenjelajcht; 4dan aul dise ha von äarem Äwafluss en de Gow [Gowenkausten Gottes] nenjelajcht; oba dise haft von äarem Mangel däm gaunzen Unjahault, däm see haud, nenjelajcht.

Jesus siene Räd von de Enjtiet: De Tempel woat doljebroaken – De Tieekjen enne Enjtiet – Daut komen vom Menschensän

5Un aus eenje von däm Tempel räden, daut dee met scheene Steena un jeweide Jeschenkja jezieet es, säd hee: 6Em Blekj opp dit, waut jie hia seenen, doa woaren Doag komen, aun däm nich een Steen oppem aundren (Steen) jeloten woat, dee nich gaunz aufjebroaken woat.

7Oba see fruagen am un säden: Meista, wanea woat daut sennen, un waut es daut Tieekjen, wan saul daut passieren? 8Oba hee säd: Paust opp, daut jie nich vefieet woaren! Dan väle woaren en mienem Nomen komen un sajen: Ekj sie et! Un de Tiet es dicht bie jekomen! Got an nich hinjaraun! 9Oba wan jie von Kjrich un Opprua hieren woaren, enjst junt nich; dan dit mott ieescht passieren, oba daut Enj es noch nich sooboolt.

10Donn säd hee to an: Oppstonen woat Volkj jäajen Volkj un Rikj jäajen Rikj; 11un doa woaren groote Ieedbäben sennen aun veschiedne Städen, un Hungaschnoot un Past woaren sennen; Schrakj un groote Tieekjen woaren aum Himmel sennen.

12Oba ver disem aulem woaren see de Henj aun junt aunlajen un woaren junt vefoljen, un woaren junt aun de Sienagogen un Jefenkjnisen äwajäwen, un ver Kjennichs un Stauthoola fieren om mient Nomen haulwen. 13Daut woat junt to eenem Zeichnis utschlonen (Jeläajenheit toom zeijen jäwen). 14Nämt daut junt to Hoaten, nich reedtomoaken, junt to veteidjen (veauntwuaden); 15dan ekj woa junt Mul un Weisheit (Weisheit toom Räden) jäwen, soo daut aule june Jäajna nich woaren wadastonen ooda wadaräde kjennen. 16Oba jie woaren von Elren un Breeda un Frintschoft un Frind utjeleewat woaren, un see woaren eenje von junt ombrinjen (hanrechten); 17un jie woaren jehaust woaren von aulem wäajen mienem Nomen. 18Un nich een Hoa von junem Kopp woat veloaren gonen. 19Derch june Jedult jewent june Seelen (Läwen).

20Oba wan jie Jerusalem vom Häa enjeschloten sennen, dan erkjant, daut äa Unjagank (to eene Wieste woaren) noda jekomen es. 21Dan sellen, dee en Judäa sent, enne Boaj ranen, un dee enne Medd (en Jerusalem) sent sellen rutgonen, un dee oppem Launt sent, dee sellen nich nengonen (en Jerusalem). 22Dan dit sent Doag de Rach, om daut erfelt woat, waut jeschräwen steit. 23Oba wee dän em aundren Omstaunt un dän de Brostkjinja ha aun jane Doag! Dan groote Noot woat oppe Ieed (em Launt) sennen, un grootet Oaja (Jerecht) äwa dit Volkj. 24Un see woaren derch daut schoape Schwieet faulen un jefangen wajch jefieet woaren no aule Velkja, un Jerusalem woat veklunjt woaren von de Velkja, bot de Velkja äare Tiet woat erfelt sennen.

25Un doa woaren Tieekjens aune Sonn un Mon un Stierns sennen, un oppe Ieed Angst de Velkja en Rotloosichkjeit biem (vom, ooda wäajen daut) ruzhende Mäa un de Wotawalen; 26endäm de Menschen veschmachten (däm Jeist oppjäwen) fa Angst un luaren opp Dinj, dee äwa dise Ieed komen, dan de Himmelskjraften woaren jescheddat woaren. 27Un dan woaren see dän Menschensän komen seenen en eene Wolkj met groote Macht un Harlichkjeit. 28Oba wan dise Dinj aunfangen to passieren, soo recht junt opp un häft june Kjap nohecht, wiels june Erleesunk dichtbie es.

De Räd von de Enjtiet: De Ermonunk waka to sennen

29Un hee säd an een Jlikjnis: Kjikjt, dän Fiejenboom un aule Beem; 30wan jie dee aul utloten seenen, dan erkjan jie von selfst, daut de Somma aul dichtbie es. 31Soo uk jie, wan jie seenen daut dit passieet, soo erkjant, daut et Rikj Gottes dichtbie es. 32Woarhauft, ekj saj junt, daut dit Jeschlajcht nich vegonen woat, bot aules passieet es. 33De Himmel un de Ieed woaren vegonen, oba miene Wieed woaren nich vegonen.

34Oba heet junt, daut june Hoaten nich belaust woaren derch Schmoa un Supen un Sorjen em Läwen, un jan Dach plazlich äwa junt kjemt; 35dan aus eene Schlenj woat de komen äwa aule, dee oppe gaunze Ieed wonen (sent). 36Oba woakt to jieda Tiet bädent (em Jebäd), daut jie stoakj sent, wajchtoranen von aul däm waut passieren woat, un ver däm Menschensän to stonen.

37Oba hee wia äwadach em Tempel un lieed, oba to Nacht jinkj hee toom äwanachten aum Boajch, jenant Eeljboajch. 38Un daut gaunze Volkj kjeem tiedich zemorjes no am em Tempel, om am to hieren.

Currently Selected:

Lukas 21: PBJHF

Highlight

Copy