Lukas 9

De 12 Apostel woaren toom Deenst utjeschekjt

1Oba aus hee de 12 toopjeroopt haud, jeef hee an Krauft un Vollmacht äwa aule Dämonen (beese Jeista), un Krankheiten to heelen; 2un hee schekjt an, daut Rikj Gottes to prädjen un de Kranke to heelen. 3Un hee säd to an: Nämt nuscht met oppem Wajch, noch een Stock, nich Tausch, nich Broot, nich Selwa, noch saul wäa twee Hamden (langa Rock) haben. 4Un wua jie en een Hus nengonen, doa blieft, un von doa got wieda. 5Un wua maun junt nich oppnemt, got wajch ut jane Staut un scheddat uk dän Stoff von june Feet, toom Zeichnis jäajen an. 6Oba see jinjen ut un jinjen derch de Darpa, un prädijden de frooe Bootschoft, un äwaaul Kranke heelden.

Jesus un Herodes

7Oba daut hieed Herodes, de Veaferscht, aules waut [derch am] passieed wia, un hee wia doawäajen en groote Veläajenheit, wiels von atelje jesajcht wort, daut Johanes ut däm Doot oppjestonen es; 8oba von atelje, daut Elias jekomen es, oba von aundre, daut eena vonne oole Profeeten oppjestonen es. 9Oba Herodes säd: Johanes ha ekj entheeft (den Kopp aufhaken loten); oba wäa es disa, von däm ekj soowaut hia? Un hee socht am to seenen.

Jesus jeft 5000 Mana to äten

10Un aus de Apostel trigjkjeemen, vetalden see am aules, waut see jedonen hauden; un hee neem an met un jinkj trigj oppoat [aun eenem eensomen Uat] no eene Staut, met Nomen Betsaida. 11Oba aus daut Volkj daut to hieren kjrieech, jinjen see am hinjaraun; un hee neem an opp un räd to an vom Rikj Gottes, un dee Heelunk needich hauden, heeld hee.

12Oba de Dach jinkj toenj, un de 12 kjeemen no am un säden to am: Lot daut Volkj gonen, om daut see enne omligjende Darpa un oppe Häw (Launt) nengonen (ne Städ finjen om doa to bliewen), un Speise finjen; dan wie sent hia aun eenem eensomen Uat. 13Oba hee säd to an: Jeft jie an to äten. Oba see säden: Wie ha nich mea aus fief Brood un twee Fesch, buta, daut wie hangonen un fa dit gaunze Volkj Äten kjeepen. 14Dan doa wieren bie 5 000 Maun. Oba hee säd to siene Jinja: Lot an en Gruppen to 50 sikj hansaten. 15Un see deeden soo un leeten aule sikj dol saten. 16Oba hee neem de fief Brood un de twee Fesch, kjikjt nom Himmel un säajend dee; un hee vebruak dee un jeef dee de Jinja, om däm Volkj väatolajen. 17Un see auten un worden aula saut; un doa worden oppjehowen, waut an aun Brocken äwajebläwen wia, 12 Kjarw voll.

Petrus sien Bekjantnis von Jesus

18Un daut passieed, aus hee auleen bäd, wieren de Jinja bie am; un hee fruach an un säd: Wäa sajen de Lied (Menschen), daut ekj sie? 19Oba see auntwuaden un säden: Johanes de Deepa; oba aundre: Elias; oba aundre, daut eena de oole Profeeten oppjestonen es. 20Oba hee säd to an: Oba jie, wäa saj jie, daut ekj sie? Oba Petrus auntwuad un säd: De Jesaulwda (Christus) Gottes.

Jesus rät daut ieeschte Mol von sienen Lieden un Doot un daut hee vom Doot oppstonen woat – De Bedinjungen wan eena Jesus nofoljen well

21Oba hee woarnd an iernsthauft dit kjeenem to sajen, 22un säd: Daut es needich, daut de Menschensän väl lieden un veschmäten (veacht) woat von de Eltestasch un Huagapriesta un Schreftjelieede, un dootjemoakt un aum dredden Dach oppjewakjt woat.

23Oba hee säd to aule: Wan wäa mie nofoljen well, de mott sikj von sikj selfst aufsajen un nemt sien Kjriez Dach fa Dach opp sikj, un folj mie no. 24Dan wäa sien Läwen raden well, woat daut velieren; oba wäa sien Läwen om mient haulwen velist, dee woat daut raden. 25Dan waut fa een Nutzen haft een Mensch, wan hee de gaunze Welt jewent, oba sikj selfst velist ooda groote Schoden lieden woat? 26Dan wäa emma sikj mie un miene Wieed schämt, met däm woat de Menschensän sikj schämen, wan hee komen woat en siene Harlichkjeit un en däm Voda siene un de heilje Enjel. 27Oba ekj saj junt en Woarheit: Doa sent atelje von dee, de hia stonen, dee dän Doot nich schmakjen woaren, bot see daut Rikj Gottes seenen.

Jesus vewaundelt sikj

28Oba daut passieed onjefäa no acht Doag, no dise Räd, daut hee Petrus un Johanes un Jakobus metneem un oppem Boajch jinkj, om to bäden. 29Un aus hee bäd, wort sien Jesecht aundasch un siene Kjleeda strolent witt. 30Un see, 2 Mana räden met am, daut wieren Moses un Elia. 31Dee verendach kjeemen en Harlichkjeit un beräden sienen Utgank, däm hee en Jerusalem erfellen sull. 32Oba Petrus un dee met am wieren, wieren äwafollen vom Schlop; oba aus see oppjewakjt wieren, sagen see siene Harlichkjeit un dee twee Mana, dee bie am stunden. 33Un daut passieed, aus see am veleeten, säd Petrus to Jesus: Meista, daut es goot, daut wie hia sent, un wie wellen 3 Booden (Zelten) moaken, fa die eene un fa Moses eene un fa Elia eene; un hee wist nich, waut hee säd. 34Oba aus hee daut säd, kjeem eene Wolkj un äwadakjt an. Oba see hauden Angst, aus see enne Wolkj nenkjeemen. 35Un eene Stemm kjeem ut de Wolkj, dee doa säd: Dit es mien uterwälda Sän, no am hieet. 36Un nodäm aus de Stemm wia, wort Jesus auleen jefungen. Un see wieren stell un vetalden en de Doag kjeenem von däm, waut see jeseenen hauden.

Een Jung met eenen orreinen Jeist woat jeheelt

37Oba daut passieed aum näakjsten Dach, aus see vom Boajch raufjekomen wieren, kjeem am eene groote Menschenmenj entjäajen. 38Un kjikj, een Maun ute Menj roopt lud un säd: Meista, ekj bedd die, kjikj han no mienem Sän, dan hee es mien eensja. 39Un kjikj, een Jeist pakt am, un plazlich schricht hee, un schmitt am han un häa un schumt (utem Mul), un met Mieej jeit hee von am, endäm hee am sea kjwält. 40Un ekj prachad diene Jinja, daut see am utdriewen sullen, un see kunnen daut nich. 41Oba Jesus auntwuad un säd: Oo onjleewendet un vedreidet Jeschlajcht, woo lang saul ekj bie junt sennen un junt vedroagen? Brinj dienen Sän häa. 42Oba noch aus hee kjeem, reet am de Dämon un schmeet am han un häa; oba Jesus bedreiwd dän orreinen Jeist un heeld däm Jung un jeef am sienem Voda trigj. 43Oba see erstaunden aula äwa de groote Macht Gottes.

Oba aus see sikj aule wundaden äwa aules, waut hee [Jesus] deed, säd hee to siene Jinja:

Jesus rät daut tweede Mol von sienen Lieden un Doot un von sien oppstonen vom Doot

44Nämt (behoolt) jie dise Wieed en june Uaren; dan de Menschensän woat äwajäft woaren en de Menschen äare Henj. 45Oba see vestunden dise Wieed nich, un daut wia ver an veschloten, soo daut see daut nich bejreepen; un see enjsten sikj, am äwa dit Wuat to froagen.

Wäa es de Jratsta en Gott sien Rikj

46Oba doa kjeem unja an eene Froag (Äwalajunk), wäa de Jratsta unja (von) an es. 47Oba aus Jesus de Äwalajunk en äare Hoaten sach, neem hee een Kjint un stald daut aun siene Sied (bie sikj) 48un säd to an: Wäa dit Kjint oppnämen woat, en mienem Nomen, nemt mie opp; un wäa mie oppnämen woat, nemt däm opp, dee mie jeschekjt haft; dan wäa de Kjlansta es unja (mank) junt aula, dee es groot.

49Oba Johanes auntwuad un säd: Meista, wie sagen eenem Dämonen utdriewen en dienen Nomen, un wie wullen am daut vebeeden, wiels hee nich met ons die nofolcht. 50Un Jesus säd to am: Hindat am nich; dan wäa nich jäajen junt es, es fa junt.

Jesus un siene Jinja gonen no Jerusalem – De Samarita neemen Jesus nich opp

51Oba daut passieed, aus sikj de Doag siena Oppnom erfelden, daut hee sien Aunjesecht fauststald, no Jerusalem to gonen. 52Un hee schekjt Bootschofta ver sienem Aunjesecht; un see jinjen han un kjeemen en een samaritischet Darp, om fa am doa reedtomoaken. 53Un see neemen am nich opp, wiels sien Aunjesecht no Jerusalem jerecht wia. 54Oba aus siene Jinja Jakobus un Johanes daut sagen, säden see: Har, west du, daut wie Fia vom Himmel raufholen (rauffaulen) sellen un an vetäaren, [aus uk Elias deed]? 55Oba hee dreid sikj om un dreiwd an [un säd: Jie weeten nich, waut vere Jeistes-Kjinja jie sent]. 56Un see jinjen no eenem aundren Darp.

Waut daut kosten kaun, Jesus notofoljen

57Un aus see oppem Wajch jinjen, säd eena to am: Ekj well die nofoljen, wuahan du uk jeist [Har]. 58Un Jesus säd to am: De Fass ha Lajcha un de Väajel unjrem Himmel Nasta; oba de Menschensän haft nich, wua hee sien Haupt hanlajen kaun. 59Oba hee säd to eenem aundren: Folj mie no. Oba dee säd: Har, erlaub mie ieescht hantogonen un mienem Voda to begrowen. 60Oba hee [Jesus] säd to am: Lot de Doodje äare Doodes begrowen, oba du go han un vekjindj (prädj) daut Rikj Gottes. 61Oba doa säd uk een aundra: Ekj well die nofoljen, Har; oba lot mie ieescht, Aufscheet nämen von dän, dee en mienem Hus sent. 62Oba Jesus säd to am: Kjeena dee siene Haunt aum Pluach jelajcht haft un trigjaun kjikjt, es bruckboa toom Rikj Gottes.

Currently Selected:

Lukas 9: PBJHF

Highlight

Copy