Seònd Matìe 20
20
1Al è sìmil lu règno dal cîl a un pàri di famèje, ch’ al jess fûr le matìne di buinòre a fermà ju lavoradòrs pe’ so vìgne.
2E avìnd patuìd cui operàris pe’ mercède a un danàr in dì, ju mànde in te’ so vìgne.
3E saltàd fûr cìrche l’ òre tièrze, al viodè dai àltris, che stèvin in plàzze oziôs,
4E ur disè: Làit ànçhe vo’ àltris te’ me vìgne, e cè, cu sarà di just us darài.
5Lor po e’ lèrin. Di gnûv po al tornà fûr cìrche l’ ore sèste, e le nòne: e al fasè lu sìmil.
6A le òre undècime cìrche al saltà fûr, e al çhatà àltris, che jèrin là, e ur disè: Parcè stàiso culì dutt lu dì in òzi?
7I rispuindèrin: Parcechè nissùn nus à çholts a zornàde. Ur disè: Làit ànçhe vo’ àltris te’ me vìgne.
8Vignùde sère, lu paròn de’ vìgne al dis al so fatòr: Clàme ju operàris, e dài le mercède, començànd dai ùltims fin ai prims.
9Vignùds dònçhe chèi, ch’ èrin làds cìrche le òre undècime, e’ ricevèrin un danàr par un.
10Vignùds po ànçhe ju prims, crodèrin di pijà plùi: e pijàrin ànçhe chèi un danàr par un.
11E scuedìnlu si lamentàvin cuìntri lu pàri di famèje,
12Disìnd: J’ ùltims e’ àn lavoràd un’ òre, e tu ju âs fats parèlis a nô, ch’ o’ vin puartàd lu pês de’ zornàde, e dal çhald.
13Ma lui rispuindìnd a un di lor, al disè: Amì, jo no ti fâs tuart: no àstu convignùd cun me a un danàr?
14Çhàpe chell, che ti ven, e va vie: o’ vuèj po dà ànçhe a chest ùltim còme a ti.
15No puèdio dònçhe fà cè, ch’ o’ vuèj? ìsal çhatìv lu to vòli, parcèche jo sòi bon?
16Cussì saràn ùltims ju prims, e prims j’ ùltims. Parcechè un monçh son ju clamàds, ma pôs ju elèts.
17E land Jèsu a Jerusalèm, al menà in dispàrt ju dòdis discèpui, e ur disè:
18Eco ch’ o’ lin a Jerusalèm, e lu Fi dal om al sarà dàd in man ai prìncips dai sacerdòts, e ai Scrìbis, e lu condanaràn a muart.
19E lu daràn a discreziòn dai gentìi, parchè lu insùltin, e lu flagèlin, e lu crucifìzin, e lu tierz dì al risorzarà.
20Alòre i si fasè dònge le màri dai fîs di Zebedèo cui siei fîs, adorànlu e domandànji cuàlchi çhòsse.
21E lui i disè: Ce ùstu? E jê rispuindè: Ordène, che chesçh doi miei fîs e’ si sèntin un a le gèstre, e chell àltri a le zànche tal to règno.
22Jèsu po rispuindìnd, al disè: No savês cè, ch’ o’ domandàis. Podèso vo’ bèvi lu çhàlis, ch’ o’ bevarài jo? I rispuindèrin: Podìn.
23Ur disè: Sì ch’ o’ bevarês lu gno çhàlis: ma rivuàrd al sentàssi e’ me gèstre o zànche, no sta a mi di concèdius, ma sarà concedùd a chèi, cu son destinàds da miò Pàri.
24Ju àltris dîs sintìnd chest, si sdegnàrin cui doi fràdis.
25Jèsu po ju clamà a sè, e al disè: Savês, che ju prìncips dai pòpui son paròns di lor: e chèi, cu son càpos ju guvièrnin cun autoritàd.
26Di vo’ àltris no sarà cussì: ma ognùn tra vô, ch’ al vorà deventà plùi grand, si farà vuèstri minìstro:
27E cùi, cu vorà fra vô jèssi prim, al sarà vuèstri famèj.
28Còme lu Fi dal om nol è vignùd par jèssi servìd, ma par servì, e par dà le so vìte pe’ redenziòn di un monçh.
29E tal saltà fûr di Jèrico, lu seguità un mònte di int:
30E èco doi uarbs sentàds su le stràde, sintìnd, ch’ al passàve Jèsu, vosàrin, disìnd: Signòr, fi di Dàvid, vèvi pietàd di nô.
31Ma le tùrbe ur cridàve, parchè tasèssin. Ma lor vosàvin di plùi, disìnd: Signor, fi di Dàvid, vèvi pietàd di nô.
32E Jèsu si fermà, ju clamà, e ur disè: Ce volèso, che us fàsi?
33Lor e’ dìsin: Signor, che si vièrzin ju nèstris voj.
34Jèsu po mott a pietàd di lor, al toçhà ju lor voj. E sùbit è viodèrin, e i lèrin daûr.
Currently Selected:
Seònd Matìe 20: FUR1860
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
First published in London in 1860.
