Seònd Matìe 21
21
1E avicinànsi a Jerusalèm, e rivàds che fòrin a Betfàge a le mont dai Ulìvs, Jèsu al mandà doi discèpui,
2Disìnjur: Làit tal çhastièll, che us sta di fazzàde, e sùbit çhatarês ùne mùsse leàde, e un asenèll cun jê: disleàile, e menàimale cà.
3E se cualchidùn us dirà alg, disèji, che lu Signòr al à bisùgne di lor: e sùbit us ai lassarà.
4Ore dutt chest al sucedè, parchè si complìss chell, ch’ al disè lu profète, ch’ al dis:
5Disèit a le fìje di Sìon: Eco che lu to re al ti ven mansuètt, sentàd su d’ ùne mùsse, e d’ un asenèll pujèri di ùne mùsse di jôv.
6Ju discèpui po partìnd fasèrin cè, che ur comandà Jèsu.
7E menàrin le mùsse, e lu asenèll: e metèrin sù ju lor vistìds, e lu fasèrin montà parsòre.
8Un mònte di int e’ distirà su le stràde ju siei vistìds: e àltris e’ tajàvin ju ramàzz dai àrbui, e ju stiernèvin su le stràde:
9E lis tùrbis, che lèvin di prim, e chês, che vignìvin daûr, vosàvin, disìnd: Osàna al fi di Dàvid: benedètt chell, cu ven in nom dal Signor: osàna tal plùi alt dal cîl.
10Entràd in Jerusalèm, dùte le citàd si comovè, disìnd: Cùi ìsal custùi?
11E le int disève: Chest al è Jèsu profète di Nàzaret di Galilèe.
12E al entrà Jèsu tal tèmpio di Dio, e al sçhazzà duçh chèi, che vendèvin e compràvin tal tèmpio; e al butà cui pids in àjar lis tàulis dai banchìrs, e lis çhadrèis di chèi, cu vendèvin colòmbis:
13E ur disè: L’ è scritt: Le me çhàse sarà clamàde çhàse di oraziòn: ma vo’ àltris le vês fàte spelònche di làris.
14E i si fasèrin dònge tal tèmpio uarbs, e zuèts: e ju vuarì.
15Ma viodìnd ju prìncips dai sacerdòts, e ju Scrìbis, lis maravèjis, ch’ al vève fàtis, e ju fruts, che vosàvin tal tèmpio, e disèvin: Osàna al fi di David: s’ invelegnàrin,
16E i disèrin: Sìntistu cè, che custòr dìsin? Jèsu po ur disè: Sì. No vèso mai lett: Che cu le bòçhe dai fruts e dai latànts tu âs rindùde perfète làude?
17E lassàds culòr, al lè fûr di citàd in Betànie: e lì al restà.
18Le matìne po tornànd in citàd, i vignì fam.
19E viodìnd su le stràde un àrbul di fîgs, i lè dònge: e nol çhatà sun chell nùje, nòme fuèjis, e al disè: Che nol nàssi da te frutt mai plùi in etèrno. E si seçhà.
20E viodìnd ju discèpui, si maravejàrin, disìnd: Cemûd in t’ un moment si ìsal seçhàd?
21Jèsu po rispuindìnd, ur disè: In veretàd us dis pur, ch’ o’ vèvis fède, e che no dubitàis, no solamèntri farês cè, cu è stad fatt dal fijàr: ma se a chèste mont o’ dirês: Çhòliti sù, e bùtiti in mar, al sarà fatt.
22E ògni çhòsse, che, crodìnd, o’ domandarês cu le prejère, le otegnarês.
23E jessìnd vignùd in tal tèmpio, si fasèrin dònge a lui, ch’ al insegnàve, ju prìncips dai sacerdòts, e ju anziàns dal pòpul, disìnd: Cun ce autoritàd fàstu chèstis çhòssis? E cùi ti à dàde chèste autoritàd?
24Jèsu rispuindìnd, ur disè: Us farài ànçhe jo ùne domànde: che se mi rispuindarês, us dirài ànçhe jo cun ce autoritàd, ch’ o’ fâs chèstis çhòssis.
25Lu batìsim di Zuan di dulà vignìvial? dal cîl, o dai ùmign? Ma lor pensàvin dèntri di sè, disìnd:
26Se disìn, dal cîl, nus dirà: Parcè dònçhe no i vèso crodùd? Se po disìn, dai ùmign, o’ temìn lu pòpul: parcechè duçh tignìvin Zuan par profète.
27E rispuindìnd a Jèsu, disèrin: No lu savìn. Ur disè ànçhe lui: N’ ànçhe jo no us dirài cun ce autoritàd, ch’ o’ fâs chèstis çhòssis.
28Ma, e ce us pàrial? Un om al vève doi fîs, e fasìnsi dònge al prim, i disè: Fi, va uè a lavorà te’ me vìgne.
29Ma lui rispuindìnd, al disè: No vuèj. Ma dòpo, pentùd, al lè.
30Land dònge po a chell àltri, i disè l’ istèsse çhòsse. Ma lui rispuindìnd, al disè: O’ vòi, Signòr, e nol lè.
31Cùi dai doi àial fàte le volontàd dal pàri? I dìsin: Lu prim. Jèsu ur disè: In veretàd us dis, che ju publicàns e lis prostitùdis e’ laràn denànt di vo’ àltris tal règno di Dio.
32Parcechè Zuan l’ è vignùd a vo’ àltris pe’ vie de’ justìzie, e no i vês crodùd. Ju publicàns e lis prostitùdis i àn crodùd: vo’ àltris po, ch’ o’ vedèvis chest, no si sês pentùds n’ ànçhe dòpo par cròdi a lui.
33Sintìt un’ àltre paràbule: Al ère un pàri di famèje, ch’ al vève plantàde ùne vìgne, e le sierà atòr cun d’ ùne cìse, al sgiavà in chê un foladòr, e al fabricà ùne torr, le fità ai contadìns, e al lè in lontàn pajìs.
34Cuand che po fo vicìne le stagiòn dai fruts, al mandà ju siei servitòrs dai contadìns, par scuèdi le racòlte.
35E ju contadìns, çhapàds ju servitòrs, bastonàrin un, copàrin un àltri, e un àltri lu clapadàrin.
36Al mandà di gnûv àltris servitòrs in majòr nùmar di prìme, e ur fasèrin istessamèntri.
37Finalmèntri po ur mandà so fi, disìnd: E’ varàn rispiètt a gno fi.
38Ma ju contadìns viodìnd lu fi, e’ disèrin tra di lor: Chest l’ è lu erèd, alìn, mazzìnlu, e varìn le so ereditàd.
39E çhapàd lu butàrin fûr de’ vìgne, e lu mazzàrin.
40Ma cuand ch’ al tornarà lu paròn de’ vìgne, ce faràjal a chèi contadìns?
41Lor rispuindèrin: Al farà fà le màle fin ai trisçh: e al fitarà le campàgne a àltris contadìns, che pajaràn lu frutt a so timp.
42Jèsu ur disè: No vèso mai lett tes Scritùris: Le pière rifudàde dai muradòrs e’ jè diventàde le fondamènte dal chantòn? Dal Signòr a è stàde fàte chèste çhòsse, e jè maravejòse pai nèstris vòj?
43Par chest us dis: Lu règno di Dio sarà çholt a vo’ altris, e al sarà dàd a un pòpul, ch’ al prodùsi ju siei fruts.
44E cùi, cu çhadarà sòre ste pière, al sarà fracassàd: e chell po, sul cual e’ çhadarà, al sarà sfracajàd.
45E avìnd ju prìncips dai sacerdòts, e ju Farisèos sintùdis lis paràbulis, e’ capìrin, ch’ al fevelàve di lor.
46E stand par mètiji lis mans aduèss, e’ vèrin paùre dal pòpul, che lu tignìve par profète.
Currently Selected:
Seònd Matìe 21: FUR1860
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
First published in London in 1860.
