Seònd Matìe 26

1E al scuedè, che avìnd Jèsu finìds duçh chèi discòrs, al disè ai siei discèpui:

2Savês, che di cà doi dìs si fâs Pàsche, e lu Fi dal om al sarà tradìd par jèssi crucifizùd.

3Alòre si unìrin ju prìncips dai sacerdòts, e ju anziàns dal pòpul tal puàrti dal prìncip dai sacerdòts, che si clamàve Càife.

4E fasèrin consèj par çhapà cu l’ ingiàn Jèsu, e mazzàlu.

5Ma e’ disèvin: No in dì di fièste, parchè lu pòpul fuàrs no si solèvi.

6Essìnd po Jèsu a Betànie in çhàse di Simòn levrôs,

7Si avicinà a lui ùne fèmine cun d’ un vas di onzìnt preziôs, e lu spandè sul çhav di lui, ch’ al ère in tàule.

8Viodìnd po chest ju discèpui, si èrin invelegnàds, disìnd: Parcè tànte strazzarìe?

9Parcechè si varèss podùd vèndilu a çhar prèsi, e dàlu ai pùars.

10Savìnd po Jèsu, ur disè: Parcè seçhàiso chèste fèmine? Parcechè e’ à fàte ùne buìne òpare viers di me.

11Chè ju pùars ju vês sìmpri cun vo’ àltris: me po no mi vês sìmpri.

12Parcechè butànd chest onzìnt sul gno çhav, lu à fatt còme par pareçhàmi a le sepultùre.

13Us dis in veretàd: Par dutt dulà ch’ al sarà prediçhàd chest vanzèli in dutt lu mond, si dirà ànçhe chell, cu chèste fèmine à fatt in memòrie so.

14Alòre un dai dòdis, ch’ al si clamàve Jùde Iscariott, al lè dai prìncips dai sacerdòts:

15E ur disè: Ce volèso dàmi, e jo us al darài tes mans? E lor i acordàrin trènte danàrs d’ arìnt.

16E da chell pont al cerçhàve ’l gèstri di tradìlu.

17Ore lu prim dì dai àzimos si fasèrin dònge a Jèsu ju discèpui, disìnd: Dulà vùstu, ch’ o’ ti preparìn par mangià le Pàsche?

18Ma Jèsu disè: Làit in citàd da un tal, e disèji: Lu Mèstri al dis: Lu gno timp l’ è vicìn; o’ fâs le Pàsche in chàse to cui miei discèpui.

19E ju discèpui fasèrin còme che Jèsu ur vève comandàd, e preparàrin le Pàsche.

20Vignùde po sère, al jère a tàule cui siei dòdis discèpui.

21E intànt che mangiàvin, al disè: In veretàd us dis, che un di vo’ àltris al mi tradirà.

22E plens di afliziòn, e’ scomenzàrin ognùn di lor a dì: Sòjo fuàrs jo, Signòr?

23Ma lui rispuindìnd, disè: Chell, cu mett cun me le man tal platt, chell mi tradirà.

24Lu Fi dal om cièrt al va, còme ch’ al è stad scritt di lui: ma guài a chell om, par cùi al sarà tradìd lu Fi dal om: bon par lui, se chell om nol foss mài nassùd.

25Rispuindìnd po Jùde, che lu tradì, al disè: Sòjo fòrsi jo, Mèstri? I disè: Tu lu âs ditt.

26E intànt che cenàvin, Jèsu çhapà su lu pan, lu benedì, lu rompè, e lu dè ai siei discèpui, e al disè: Çhòlit, e mangiàit: chest l’ è lu miò cuarp.

27E pijànd lu çhàlis al ringrazià: e lu dè a lor, disìnd: Bèvit di chest duçh.

28Parcechè chest l’ è lu miò sang dal gnûv testamènt, che par un monçh sarà spandùd in remissiòn dai peçhàds.

29Us dis po, che no bevarài d’ òre indenànt di chest frutt de’ vid, infìn a chell dì, che lu bevarài gnûv cun vo’ àltris tal règno di miò Pàri.

30E ditt lu çhant, e’ lèrin a le mont dai Ulìvs.

31Alòre Jèsu ur disè: Duçh vo’ àltris restarês scandulizàds par me, in chèste gnott. Parcechè al sta scritt: O’ bastonarài lu pastòr, e si dispierdaràn lis piòris de’ màndrie.

32Ma dòpo che jo sarài risussitàd, larài prìme di vo’ àltris in Galilèe.

33Rispuindìnd po Pièri, i disè: Se ànçhe duçh vèssin di scandulizàssi par te, jo no mi scandulizarài mài.

34Jèsu i disè: In veretàd ti dis, che in chèste gnott, prim che lu giàll al çhànti, tu mi dinejaràs tre vòltis.

35Pièri i disè: Se ànçhe o’ dovèss murì cun te, no ti dinejarài. E chèll istèss disèrin duçh ju discèpui.

36Alòre Jèsu al vignì cun lor in t’ ùne campàgne, che si clàme Getsèmani, e al disè ai siei discèpui: Sentàisi cà, tant ch’ o’ vàdi culà, e ch’ o’ prèj.

37E çholts cun sè Pieri, e ju doi fîs di Zebedèo, al scomenzà a contristàssi e a jèssi malincònic.

38Alòre ur disè: Le me ànime e’ jè aflìte fin a le muart: restàit culì, e vejàit cun me.

39E làd un pôc indenànt, si butà cu le fàzze a tière, prejànd, e disìnd: Pari gno, s’ al è possìbil, ch’ al pàssi da me chest çhàlis; par àltri sèvi fàte no le me, ma le to volontàd.

40E al vignì viers ju siei discèpui, e ju çhatà indurmidìds, e al disè a Pièri: Cussì no vês podùd vejà cun me n’ ànçhe un’ òre?

41Vejàit, e prejàit par no çhadè in tentaziòn. Parcechè lu spìrit l’ è pront, ma le çharn e’ jè dèbile.

42Di gnûv pe’ secònde vòlte al lè vie, e al prejà, disìnd: Pàri miò, se nol pò passà da me chest çhàlis, sènze che lu bèvi, sèvi fàte le to volontàd.

43Al vignì di gnûv, e ju çhatà indurmidìds: ju lor vòj èrin pesànts.

44E lassàds che ju vè, di gnûv al lè vie, e pe’ tièrze vòlte al prejà, disìnd chês istèssis peràulis.

45Alòre al vignì vièrs ju siei discèpui, e ur disè: Durmìt cumò, e polsàit: èco si è avicinàde le òre, e lu Fi dal om al sarà dàd in man ai peçhadòrs.

46Jevàit sù, alìn: èco ch’ al è vignùd dònge chell, che mi tradirà.

47In chell che lui al fevelàve, èco Jùde un dai dòdis al rìve, e cun lui ùne gran tùrbe cun spàdis e bastòns, mandàds dai prìncips dai sacerdòts, e dai anziàns dal pòpul.

48E culùi, che lu à tradìd, ur dè lu segnàl, disìnd: Chell, che jo bussarài, al è lui, pijàilu.

49E sùbit fasìnsi dònge a Jèsu, al disè: Ogni ben, Mèstri. E lu bussà.

50E Jèsu i disè: Amì, a ce fà sèstu vignùd? Alòre si avicinàrin a Jèsu, e i metèrin lis mans aduèss, e lu tignìrin strent.

51Cenonè un di chèi, cu èrin cun Jèsu, slungiànd le man, al giavà le spàde, e ferìnd un servitòr dal prìncip dai sacerdòts i tajà ùne orèle.

52Alòre Jèsu i disè: Tòrne le to spàde a so lûg. Parcechè duçh chèi, cu metaràn man e’ spàde, periràn di spàde.

53Cròdistu fòrsi, che no puèdi prejà gno Pàri, che al mi mandarèss sul istànt plùi di dòdis legiòns di àgnui?

54Cemûd dònçhe si compiràno lis Scritùris, che dìsin, che bisùgne, che sucèdi cussì?

55In chell pont Jèsu disè a lis tùrbis: Tant che cuìntri un ladròn o’ sês issùds fûr cun spàdis e bastòns par pijàmi: ògni dì o’ jèri sentàd cun vo’ àltris insegnànd tal tèmpio, e no mi vês çhapàd.

56Dutt chest po al è sucedùd, parchè si complìssin lis Scritùris dai profètis. Alòre duçh ju discèpui, abandonànlu, e’ sçhampàrin.

57Ma chèi tignìnd Jèsu, lu menàrin a Càife prìncip dai sacerdòts, dulà che si èrin radunàds ju Scrìbis e ju anziàns.

58Pièri po lu seguitàve a le lontàne, fin al puàrti dal prìncip dai sacerdòts. E entràd dèntri, al stève sentàd cui minìstros, par viòdi le fin.

59Ju prìncips po dai sacerdòts, e dutt lu consèj e’ cerçhàvin un fals testemòni cuìntri di Jèsu, par fàlu murì:

60E no lu çhatàrin, sibèn che un monçh di fals testemònis si fòssin presentàds. Ma finalmèntri vignìrin doi fals testemònis,

61E disèrin: Chest al à ditt: Puèss distrùzi lu tèmpio di Dio, e in tre dìs tornàlu a fabricà.

62E jevànd sù lu princip dai sacerdòts, i disè: No tu rispuìndis nùje a chell, che chesçh depònin cuìntri di te?

63Ma Jèsu al tasève. E lu prìncip dai sacerdòts i disè: Ti sconzùri pal Dio viv, che tu mi dìsis, se tu tu sês Crist fi di Dio.

64I rispuìnd Jèsu: Tu lu âs ditt. Anzi us dis, che o’ vedarês lu Fi dal om sentàd a le gèstre de’ virtùd di Dio, e a vignì su lis nùvulis dal cîl.

65Alòre lu prìncip dai sacerdòts al si sbridinà ju vistimènts, disìnd: Al à blestemàd: ce bisùgne vìno plùi di testemònis? èco cumò o’ vês sintùd ùne blestème:

66Ce us pàrial? E lor rispuindèrin: Al è rèo di muart.

67Alòre i spudàrin in fàzze, e lu pugnàrin; àltris po lu patafàrin su le mùse,

68Disìnd: Crist, profetìzinus, cui ìsal chell, cu ti à petàd?

69Pièri po al stève sentàd di fûr tal puàrti: e i si fasè dònge ùne sèrve, e i disè: Ançhe tu tu èris cun Jèsu Galilèo.

70Ma lui al nejà in presìnze di duçh, disìnd: No sài cè, che tu dìsis.

71Issùd po de’ puàrte, lu viodè un’ àltre sèrve, e disè a chèi, cu èrin lì: Ançhe chest al ère cun Jèsu Nazarèn.

72E di gnûv al nejà cun zuramènt: No cognòss chell om.

73E dòpo un momènt si fasèrin dacìs chèi, cu èrin lì, e disèrin a Pièri: Dal ver ànçhe tu tu sês di chèi: parcechè ànçhe lu lengàzz ti pand.

74Alòre si dè a zurà, e a sperzurà di no vè cognossùd chell om. E sùbit lu giàll al çhantà.

75E si ricuardà Pièri des peràulis di Jesu, che i vève ditt: Prìme che lu giàll al çhànti, tu mi dinejarâs tre vòltis. E issùd fûr, al vajì amaramèntri.

Currently Selected:

Seònd Matìe 26: FUR1860

Highlight

Copy