Seònd Matìe 25
25
1Alòre lu règno dal cîl al sarà sìmil a dîs vèrginis: che pijàdis lis lor làmpidis e’ lèrin incuìntri al spôs e a le spòse.
2Cinc po di chês e’ jèrin màtis, e cinc sàviis:
3Ore lis cinc màtis, çhapàdis sù lis làmpidis, no vèvin puartàd cun sè uèli.
4Lis sàviis po cu lis làmpidis e’ çholèrin uèli tes lor impòlis.
5E tardànd lu spôs, s’ impisulìrin dùtis e s’ indurmidìrin.
6A mièze gnott si vosà: Eco al ven lu spôs, làiji incuìntri.
7Alòre e jevàrin dùtis chês vèrginis, e comedàrin lis lor làmpidis.
8Ma lis màtis disèrin a lis sàviis: Dàinus dal vuèstri uèli: che lis nèstris làmpidis si distùdin.
9Rispuindèrin lis sàviis, e disèrin: Parchè nol mànçhi ne a nô ne a vô, làit pitòst da chèi, che an vèndin, e compràisal.
10Ma intànt che lèvin a comprànd, al vignì lu spôs: e chês, cu èrin preparàdis, entràrin cun lui a gnòzzis, e fo sieràde le puàrte.
11E plùi tard vignìrin ànçhe chês àltris vèrginis, disìnd: Signòr, Signòr, vièrzinus.
12Ma lui rispuindìnd al disè: In veretàd us dis, no us cognòss.
13Vejàit dònçhe, parcechè no cognossês ne ’l dì, ne l’ òre.
14Parcechè còme un om land in pajìs lontàn, al clamà ju siei servitòrs, e ur consegnà lis sôs sostànzis.
15E a un i dè cinc talènts, a un àltri doi, a un àltri un, a ognùn seònd le so capacitàd, e sùbit dòpo al partì.
16Chell po, cu vève vûd cinc talènts, al lè vie, e ju traficà, e an uadagnà àltris cinc.
17Similmèntri chell, che an vève ricevùds doi, an uadagnà àltris doi.
18Chell po, che an vève ricevùd un, al lè a fà ùne bùse te’ tière, e al scuindè ju bêz dal so paròn.
19Dòpo un lung timp al tornà lu paròn di chèi servitòrs, e ju clamà a conts.
20E fatt dònge chell, ch’ al vève ricevùds cinc talènts, i presentà àltris cinc talènts, disìnd: Signòr, cinc talènts tu mi âs consegnàds, èco àltris cinc, ch’ o’ ài uadagnàds.
21I disè lu so paròn: Va ben, servitòr bon e fedèl, parchè tu sês stad fedèl tal pôc, ti metarài a ministrà un mont: èntre ta le contentèzze dal to Signòr.
22Si fasè dònge po ànçhe chell, ch’ al vève vûds doi talènts, e al disè: Signòr, doi talènts tu mi âs consegnàds, èco àltris doi, ch’ o’ ài uadagnàds.
23I disè lu so paròn: Va ben, servitòr bon e fedèl, parchè tu sês stad fedèl tal pôc, ti metarài a ministrà un mont: èntre ta le contentèzze dal to Signòr.
24Fasìnsi dònge po ànçhe chell, ch’ al vève vûd un talènt, al disè: Signòr, o’ sai, che tu sês un om dur, che tu racuèis, dulà che no tu âs semenàd, e tu ingrùmis, dulà che no tu âs spandùd:
25E spaurôs o’ lèi vie, e scuindèi lu to talènt sott tière: èco tu âs cè, cu è to.
26Rispuindìnd po lu so paròn, i disè: Servitòr chatìv, e pègri, tu savèvis, che o’ racuèi, dulà che no ài semenàd, e che o’ ingrùmi, dulà che no ài spandùd:
27Tu dovèvis almànco dà i miei bêz ai banchìrs, e tornànd o’ varèss ritiràd lu gno cul prò.
28Chòliji dònçhe lu talènt, e dàilu a chell, ch’ al à dîs talènts.
29Parcechè a ognùn, ch’ al à, i sarà dàd, e al varà abondànze: ma a cùi, che nol à, i sarà çholt ànçhe chell, che al pâr, ch’ al vèvi.
30E lu servitòr inùtil al sarà butàd ta lis tènebris esteriòrs, dulà che al sarà un vajì, e un crustà di dinçh.
31Cuand po ch’ al vignarà lu Fi dal om in te’ so maestàd, e duçh ju àgnui cun lui, alòre si sentarà sul tròno de’ so maestàd:
32E s’ ingrumaràn denànt di lui dùtis lis naziòns, e lui al separarà j’ uns dai àltris, còme lu pastòr al sepàre lis piòris dai çhavrèts.
33E al metarà lis piòris a le so gèstre, e ju çhavrèts a zànche.
34Alòre lu re al dirà a chèi, cu saràn a le so gèstre: Vignìt, benedèts dal Pari gno, çhòlit possèss dal règno preparàd par vô fin da le creaziòn dal mond.
35Parcechè o’ ài vûd fam, e mi vês dàd di mangià: o’ ài vûd sèd, e mi vês dàd di bèvi: eri forèst, e mi vês lozàd:
36Nud, e o’ mi vês vistùd: malàd, e mi vês visitàd: èri in presòn, e sês vignùds da me.
37Alòre i rispuindaràn j’ jusçh, disìnd: Signòr, cuand ti vìno viodùd afamàd, e ti vìno passùd: plen di sèd, e ti vìno dàd di bèvi?
38E cuand ti vìno viodùd forèst, e ti vìno lozàd: o nud, e ti vìno vistùd?
39O cuand ti vìno viodùd malàd, o in presòn, e sìno vignùds da te?
40E rispuindìnd lu re, ur dirà: In veretàd us dis: Ogni vòlte ch’ o’ vês fatt alg a un di chesçh miei fràdis pizzinìns, lu vês fatt a mi.
41Alòre al dirà ànçhe a chèi, cu saràn a zànche: Làimi lontàns, maladèts, tal fûg etèrno, che al è preparàd pal diàul, e pai siei àgnui.
42Parcechè o’ ài vûd fam, e no mi vês dàd di mangià: o’ ài vûd sèd, e no mi vês dàd di bèvi:
43O jèri forèst, e no mi vês lozàd: nud, e no mi vês vistùd: malàd, e in preson, e no mi vês visitàd.
44Alòre ànçhe lor i rispuindaràn, disìnd: Signòr, cuand ti vìno viodùd afamàd, o plen di sèd, o nud, o malàd, o in presòn, e no ti vin assistùd?
45Alòre ur rispuindarà, disìnd: Us dis in veretàd: Ogni vòlte che no lu vês fatt a un di chesçh pizzinìns, no lu vês fatt n’ ànçhe a mi.
46E chesçh e’ laràn tal çhastìg etèrno: j’ jusçh po in te’ vìte etèrne.
Currently Selected:
Seònd Matìe 25: FUR1860
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
First published in London in 1860.
