لوقا 18

مَثِل بیوه‌زن سمج

1عیسی شاگردهاسّه مثلی بیارده تا نشون هاده که باید همیشه دِعا هاکانند و اصلا دلسرد نَووشِن. 2بائوته: «در شهری اَتّا قاضی دَییه که نا خداجه ترسییه نا به خلق خِدا توجه کارده. 3در اون شهر اتا بیوه زِنا دَییه که همیشه شییه وِنه پَلی و وِنجه خاسّه وِنه حق رِه وِنه دشمن جه پَس بَیره. 4قاضی چنددفعه هیچ اعتنایی به وِ نَکارده. اما آخر سَر شه پَلی بائوته: ‹هرچند از خِدا نَتِرسمبه و به خلق خِدا هِم هیچ توجهی ندارمبه 5اما وقتی این بیوه‌زنا همیشه مره زحمت دِنه وِنه داد بَرسِم نَکانه همیشه بییه و مه رِه به‌ستوه در بیاره!› » 6بعد عیسی بائوته: «بِشناستینی این قاضی بی‌انصاف چیشی بائوته؟ 7اِسّا آیا خِدا به داد اونایی که شه انتخاب هاکارده و روز و شو به درگاه وِ دعا کانّه نرِسنه؟ آیا ویشونه کار رِه هَمینتی عقب دِم دِنه؟ 8شما رِه گامبه که به زودی به داد ویشون رِسِنه. امّا اون زِمان که انسان ریکا بییَموهه آیا ایمانداری بِنه سَر پدا کانده؟»

مثل فَریسی و خراجگیر

9بعد عیسی بعضی اِسه که شه پارسایی جه مطمئن بینه و دیگِرون رِه شه پَلی کوچیک دینه این مثل رِه وویشونسه بیارده: 10«دِ نفر عِبادِت اِسه بورِدنه معبد اَتّا فَریسی مومن، اَتّا دیگه خِراجگیر. 11اون فَریسی هِرِسّا و شه پَلی اینتی دعا هاکارده: ‹خدایا، ته رِه شکر گامبه که مثلِ دیگر مردمون دزد و بدکاره و زناکار نیمه، این خراجگیرواری هِم نیمه. 12دِ بار در هفته روزه گِرِمبه و از هر چی که دَر یارِمبه، شه ده یک رِه دِمبه.› 13اما اون خراجگیر دور هِرِسّا و نخاسّه حتی شه چِشا رِه به‌سوی آسمون بِلِند هاکانه فقط شه سینه رِه زوهه و گاته: ‹خدایا بر منِ گناهکار رحم هاکان.› 14شما رِه گامبه که اون خراجگیرنسبت به اون فَریسی خِدا پَلی خارآدِم شمرده بَییه و بورده شه سِره. اینِسّه که هر کی شه رِه گَت ادم دونه کوچیک وونه و هر کی شه رِه کوچیک هاکانه سربِلِند وونه.»

عیسی و خورده وَچه ها

15مردِم حتی خورده وَچه رِه عیسی پَلی یاردِنه تا ویشون سر دست بکشه. شاگِردون وقتی اینا رِه بَدینه مردِم رِه سرزنش هاکاردِنه. 16اما عیسی وَچه ها رِه شه پَلی بخاسّه و بائوته: «بییِلین خورده وَچه‌ها مه پَلی بیهِند و ویشون رِه منع نَکانین اینِسّه که پادشاهی خِدا از آن اینجورکسان هَسّه. 17راستی راستی شِما رِه گامبه هر کی پادشاهی خِدا رِه مثلِ اتا خورده وَچه قبول نَکانه هرگز نتونده وارد پادشاهی خِدا بووهه.»

حاکم سرمایه دار

18اتا روزحاکمی عیسی جه بَپورسییه: «اِستای نیکو، چیکار هاکانِم تا وارد بهشت جاودان بَووئم؟ 19عیسی جِواب هادا: چه ایستِه مه رِه نیکو خوندِنی؟ هیچ‌کس نیکو نییه جز خِدا. 20احکام خِدا رِه دوندی؟ زِنا نَکان، قتل نَکان دزدی نَکان شهادت دروغ نَده شه پی‌یِر و مار رِه احترام هاکان.» 21بائوته: «همۀ اینها رِه از وَچکی انجام دامه.» 22عیسی وقتی اینا رِه بشناسّه بائوته: «هنوز اِتّا چیز کم داننی؛ اونچه داننی بَروش و اون پولها رِه میونه فَقیرون تقسیم هاکان که آسمون دِله گنج داری. بعد برو و مه رِه پیروی هاکان.» 23وقتی اینا رِه بشناسّه ناراحت بَییه اینِسّه که سرمایه زیادی داشته. 24عیسی وِ رِه هارشا و بائوته: «چنده سخت هَسّه بوردِنه سرمایه دارون به پادشاهی خِدا! 25رد بَیینه شتر از سوزِنه سوراخ آسونتر هَسّه از بوردِنه اتا نفر سرمایه دار به پادشاهی خِدا.»

26اونایی که اینا رِه اِشناسسِنه بَپورسینه: «پس کی تونده نجات پدا هاکانه؟» 27بائوته: «اونچه انسانسته نا ممکن هَسّه خداسّه ممکن هَسّه.»

28پِطرُس با ئوته: «اِما که شه سِره و کاشانه رِه وِل هاکاردیمی تا از ته پیروی هاکانیم!» 29عیسی ویشونه بائوته: «راستی شِما رِه گامبه هر که شِمه واری شه سِره یا زن یا برار یا پی‌یِر و مار یا وَچه ها رِه به‌خاطر پادشاهی خِدا وِل هاکانه 30خِدا در این دنیا چند برابر به وِ دِنه، و در اون دنیا دِله هِم حیات جاودان رِه.»

سومین پیشگویی عیسی دربارۀ شه بَمِرد‌ن

31بعد عیسی اون دِوازده شاگِردِ تا رِه اتا کنار بَکِشییه و ویشونه بائوته: «ما به اورشلیم شومبی، و اِسا اونچه انبیا دربارۀ انسان ریکا بَنوِشتِنه، به انجام رِسِنِه. 32اینِسّه که وِ رِه به غیریهودی ها دِننه. اونا وِ رِه مسخَره و توهین کاننه و توف وِنه سَر شَندِننه وره چوو زَننه و کاشِننه. 33اما در روز سوم قبر جه راست وونه.» 34شاگِردون هیچی رِه نِفِهمِستنه. معنی وِنه حَرفا اوناجه پنهون بی‌یِه و نفِهمستِنه دربارۀ چیشی حرف زَنده.

شفای گدای کور

35عیسی وقتی نزدیک اریحا بَرسیه اَتّا کورگدا رِ بَدیه که راه دِله نیشبییه و گدایی کاردِه. 36وقتی اون کور گدا مردمِ صدا رِه که اونججه رد بییه بشناسّه بَپورسییه، «چه خَوِر هَسّه؟» 37بائوتِنه: «عیسای ناصری دَره اینجه جه رد وونه.» 38وِ داد بَکِشییه: «ای عیسی داوود ریکا مه جه رحم هاکان!» 39اونایی که پیشاپیش مردِم دَیینه وِنجه بخاستنه که ساکت بَووهه. اما وِ ویشتِر داد زوهه که: «ای داوود ریکا مه جه رحم هاکان!» 40بعد عیسی هِرِستا و دَستور هادا اون مردی رِه وِنه پَلی بیارِن «وقتی نزدیک بِیموهه عیسی وِنجه بَپِرسیه: 41چیشی خانی تِسته هاکانِم؟» بائوته: «ای سَروَر مِن خامبه بینا بَووشم.» 42عیسی وِ رِه بائوته: «بینا بَووش! ته ایمان ته رِه شفا هادا.» 43کورگدا همون جا بینا بَییه و هَمینتی که خِدا رِه شکر کارده عیسی دِنبال راه دَکِته. مردِم وقتی اینا رِه بَدینه همگی خِدا رِه شکر هاکاردِنه.

Currently Selected:

لوقا 18: Maz

Highlight

Copy