Xoán 20

RESURRECCIÓN DE XESÚS: 20, 1-10

1O día primeiro da semana María a Magdalena foi ó sepulcro moi cedo, cando aínda era escuro, e viu que a pedra do sepulcro estaba quitada. 2Botou a correr e, chegando onda Simón Pedro e onda o outro discípulo a quen amaba Xesús, díxolles:

Colleron do sepulcro ó Señor, e non sabemos onde o puxeron.

3Pedro e mais o outro discípulo saíron correndo cara ó sepulcro. 4Corrían os dous á par. Pero o outro discípulo correu máis lixeiro ca Pedro, e chegou primeiro ó sepulcro. 5Abaixándose, viu que estaban os lenzos, pero non entrou. 6Entón chegou tamén Simón Pedro, que o seguía, e entrou no sepulcro. Viu os lenzos pousados alí. 7Pero o sudario que envolvera a súa cabeza, non estaba cos panos, senón á parte, enrolado noutro lugar. 8Entón entrou tamén o outro discípulo, que chegara primeiro, ó sepulcro; viu e creu. 9(Pois aínda non entenderan que, conforme a Escritura, era preciso que resucitase de entre os mortos). 10Entón os discípulos volveron para a casa.

Aparición á Magdalena: 20, 11-18

11Mentres tanto, María quedara ó pé do sepulcro, na parte de fóra, chorando. Sen deixar de chorar, abaixouse a ollar no sepulcro. 12Viu dous anxos de branco, sentados, un á cabeceira e outro ós pés do sitio onde xacera o corpo de Xesús.

13Eles preguntáronlle:

Muller, por que choras?

Ela respondeulles:

Porque colleron ó meu Señor e non sei onde o puxeron.

14Dito isto, virouse cara atrás e viu a Xesús alí de pé, pero sen se decatar de que era Xesús. 15Xesús preguntoulle:

Muller, por que choras? A quen buscas?

Ela, coidando que era o xardineiro, díxolle:

Señor, se o levaches ti, dime onde o puxeches, que eu o collerei.

16Xesús díxolle:

María!

Ela, virándose, exclamou en hebreo:

Rabbuni! (que quere dicir "Mestre").

17Xesús díxolle:

Sóltame, que aínda non subín onda o Pai; máis ben, vai onda os meus irmáns e dilles: "Subo onda meu Pai e voso Pai, o meu Deus e o voso Deus".

18María Magdalena foilles contar ós discípulos que vira o Señor, e que lle dixera estas cousas.

Aparición ós discípulos: 20, 19-23

19Naquel día, o primeiro da semana, ó serán, estando pechadas as portas onde estaban os discípulos, por medo dos xudeus, chegou Xesús, e, poñéndose no medio, díxolles:

Paz convosco.

20Dito isto, mostroulles as mans e mais o costado. Os discípulos alegráronse, vendo o Señor. 21El díxolles outra vez:

Paz convosco: coma o Pai me mandou a min, tamén eu vos mando a vós.

22E dito isto alentou sobre eles, e díxolles:

Recibide o Espírito Santo: 23A quen lles perdoedes os pecados, quedaranlles perdoados; a quen llelos reteñades, quedaranlles retidos.

Aparición a Tomé: 20, 24-29

24Pero Tomé, un dos Doce, o chamado Xemelgo, non estaba con eles cando chegou Xesús. 25Dicíanlle entón os outros discípulos:

Vimos o Señor.

Pero el contestoulles:

Como non vexa nas súas mans as furas dos cravos e non meta nelas o meu dedo; como non meta a miña man no seu costado, non crerei.

26Oito días despois estaban outra vez dentro os discípulos, e Tomé con eles. Chegou Xesús, estando pechadas as portas, e poñéndose no medio, dixo:

Paz convosco.

27Despois díxolle a Tomé:

Trae aquí o teu dedo e mira as miñas mans; trae a túa man e métea no meu costado. Non sexas incrédulo, senón home de fe.

28Tomé respondeulle:

Meu Señor e meu Deus!

29Xesús díxolle:

Tes fe porque me viches? Benia os que creron sen veren!

Remate do Libro da Gloria: finalidade do Evanxeo: 20, 30-31

30Moitos outros signos fixo Xesús diante dos seus discípulos, que non se escribiron neste libro. 31Estes escribíronse para que creades que Xesús é o Mesías, o Fillo de Deus e, crendo, teñades vida nel.

Currently Selected:

Xoán 20: ABGS

Highlight

Copy