Salmau 79
79
SALM LXXIX.
7.6.
Salm Asaph.
1O Dduw! daeth y cenhedloedd
I’th etifeddiaeth gu,
A llwyr yr halogasant
Dy deml sanctaidd di;
Caersalem lân dynasant
Hwy yn garneddau ’i lawr,
Mae ’u hadfyd a’u trueni
Fel hyn, yn wir, yn fawr.
2Rhoddasant gnawd dy weision
I adar nef yn fwyd,
Ac i fwystfilod daear
Yn ngrym eu ffyrnig nwyd;
3Eu gwaed a dywalltasant
O amgylch Salem dre;
Ac nid oedd neb a gladdai
Eu cyrph hwy yn y lle.
4Yn warthrudd mawr yr ydym
I’n cymmydogion câs;
Yn ddirmyg a gwatwargerdd,
I greulawn wŷr diras:
5Pa hyd, O Arglwydd! digi?
Ai byth? Ai llosgi wna
Tân dy eiddigedd sanctaidd
I’n herbyn? Trugarhâ.
6Dy lid ar y cenhedloedd,
O Arglwydd! tywallt di,
Y rhai ni’th adnabuant,
Ni pharchant d’ enw cu;
7Can’s hwy ysasant Iacob,
Gwnaent ei gyfannedd ef
Yn anial anrheithiedig
Yn eu cynddaredd gref.
Rhan II.
7.6.
8Na chofia ein pechodau
Gynt yn ein herbyn mwy;
Dy dostur drugareddau,
O! brysia, dangos hwy:
Llesg iawn, yn wir, y’n gwnaethpwyd,
9O! cynnorthwya ni,
O Dduw ein hiachawdwriaeth!
Clyw ein gofidus gri.
Er mwyn gogoniant d’ enw,
Duw, gwared, trugarhâ,
A maddeu ein pechodau
Er mwyn dy enw da;
10Pam dywed y Cenhedloedd,
Pa le yn awr mae ’u Duw?
Pa ham fel hyn y cablant
Bob dydd dy enw gwiw?
O! bydded hysbys iddynt
’N awr yn ein golwg ni,
Wrth ddial gwaed dy weision,
Dywalltant hwy yn lli’;
11D’oed ger dy fron ochenaid
Y carcharorion prudd,
A dwg di blant marwolaeth
A’th ddwyfol nerth yn rhydd.
12A thâl i’n cymmydogion
Yn helaeth ar y saith,
I’w mynwes am eu trahâ,
A’u holl gableddus iaith;
Y cabledd â’r hon cablent,
O Arglwydd! d’ enw mawr;
Cau eu geneuau ’n fudion,
Darostwng hwynt i lawr.
13A ninnau ’th bobl, a defaid
Dy borfa, a’th fawrhawn;
Moliannwn di ’n dragywydd
Yn felus am dy ddawn;
Dy foliant a ddadganwn
O oes i oes, fel bo
I’r cenedlaethau ddeuant
I gadw hyn mewn co’.
Nodiadau.
Rhaid mai wedi goresgyniad a llosgiad Ierusalem a’r deml gan Nebuchodonosor y cyfansoddwyd y salm gwynfanus hon; ac ni chydwedda y disgrifiad a roddir yma o’r anrhaith ar y ddinas a’r cyssegr âg un amgylchiad arall cyn hyny: felly, nid Asaph y pencerdd yn amser Dafydd, nac Asaph y gweledydd yn amser Heseciah, oedd ei hawdwr. Un o feibion y gaethglud oedd yr Asaph hwn; ac, yn llwyr debygol, un o deulu y ddau Asaph blaenorol. Yr oedd chwe chant a deuddeg a deugain o feibion Asaph yn mysg y dychweledigion o Babilon yn amser Ezra a Nehemiah: Neh. vii. 10. Y mae dwy adnod yn y salm, sef y 5ed a’r 6ed, yr un yn un‐air ag Ier. x. 25. Ac oddi yno yn ddiau y cymmerodd yr Asaph hwn y geiriau.
Wedi cwyno yn drwm o herwydd adfyd y genedl, ac anrhaith a dinystr y ddinas a’r deml, gweddïa y Salmydd yn daer am i’r Arglwydd ymweled yn ei farn â gelynion ac anrheithwyr ei bobl, ac â hwythau yn ei drugaredd, i’w hadferu a’u cysuro. Appelia yn gyntaf am faddeuant o’u hanwireddau gynt, drwy y rhai y dygasant yr aflwydd arnynt eu hunain. Wedi hyny, am i’r Arglwydd dynu oddi arnynt ei soriant a’i anfoddlonrwydd cyfiawn, y buasent cyhyd o amser danynt, drwy eu hadferu drachefn i’w gwlad a’u rhagorfreintiau. Dadleua am y ffafrau dwyfol hyn ar gyfrif anrhydedd a gogoniant enw Duw, fel eu Duw mewn cyfammod. Ac yn y diwedd, adduneda y buasai iddynt hwy, ei bobl, foliannu Duw yn dragywydd am eu gwrandaw a’u gwaredu — y trosglwyddent goffadwriaeth o’i ras a’i ddaioni iddynt i’r holl genhedlaethau; ac felly y gwnaethant.
Currently Selected:
Salmau 79: SC1875
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.
