توریت شریف: پَیدایش 28
28
1فِر حضرت اسحاق حضرت یعقُوب کی بُلائی کے خیر نی دُعا دتی، تے حکم دِتا، ”توں اِس کَنعان مُلخے نی کُسے کُڑی نال بیاہ ناں کریاں۔ 2تُوں اپݨے نانے بَتُو اِیل نے کہار فدان آرام وِچ جائی کے اُتھوں اپݨے مامے لابن نیاں تیہاں وِچوں اِک بیاہی کے کہنی آݨ۔ 3اللّٰہ قادر مطلق تُکی برکت دیئی کے پھلݨ پھُلݨ دے، تے تُکی اتنی اولاد دے کہ تُوں بہُوں ساریاں قوماں نا پِیؤ بݨیں۔ 4او تُکی تے تُہاڑی نسلاں کی اے ساری زِیمی ملکیت وِچ دے، جِتھے تُوں پردیسی نی حیثیت نال رہݨا ایں. اے زمین او ہی اے جیہڑی اللّٰہ تعالیٰ حضرت اِبراہِیم کی برکت دیئی کے دِتی سی.“ 5اے آخی کے حضرت اسحاق حضرت یعقُوب کی روانہ کیتا، تے او فدان آرام وِچ لابن کول گئے، جیہڑا بَتُو اِیل ارامی نا پُتر تے حضرت یعقُوب تے حضرت اِیسَو نا ماما سی۔
6حضرت اِیسَو کی پتہ لغا کہ حضرت اسحاق یعقُوب کی دُعا دیئی کے فدان آرام در پہیجیا سی تانکہ او اُتھوں بیاہ کری کے اَچھَے، تے اُس کی دُعا دیݨے ویلے اے وی آخیا کہ ”کنعانیاں وچوں بیاہ ناں کریاں“. 7اُنہاں کی اے وی پتہ لغا کہ حضرت یعقُوب اپݨے ماؤ پیؤ نی گل منی کے فدان آرام گئے اݨ۔
8فِر حضرت اِیسَو تکیا کہ کنعانی کڑیاں اُس نے پیؤ حضرت اسحاق کی مندیاں لغݨیاں، 9اِس واسطے او حضرت اِسماعیؑل کول گئے تے مَحالت جیہڑی حضرت اسماعیؑل بن حضرت اِبراہِیم نی تِہی تے نبایوت نی پہیݨ سی نال بیاہ کِیتا، تے اپݨیاں دُویاں زناݨیاں وِچ شامل کِیتا۔
10حضرت یعقُوب بیر سبع تُوں نکلی کے حاران آلے پاسے ٹُری گئے، 11تے اِک جغہ رات کڈی کِیئانکہ سُورج ڈُبی گیا سی. اُنہاں اُتھوں اِک بٹہ کہنی کے اپݨے سِرے تھلے رخیا، تے اُس جغہ سیݨے واسطے لمے پئی گئے۔ 12سُتیاں سُتیاں خواب وِچ اُنہاں تکیا کہ پوہڑیاں زِیمی تُوں آسمان در جاݨیاں سݨ، تے فرشتے اُنہاں توں چڑھنے لیݨے سݨ۔ 13رب اُنہاں پوہڑیاں نے اُپر کھلتا وا سی، تے اُس آخیا، ”میں رب آں، تہاڑے پیؤ اِبراہِیم نا تے اسحاق نا خُدا. تے میں اے زِیمی جس پر تُوں لما پیا ویں، تُکی تے تُہاڑی نَسلاں کی دیساں. 14تُہاڑی نسل زِیمی اپر مٹی نے ذریاں نی طرح ہوسی، تے تُوں مشرق، مغرب، شمال تے جنوب تک پھیلی جاسیں. دُنیا نے سارے قبیلے تُہاڑے تے تُہاڑی نسلاں نے ذریعے برکت کِہنسݨ۔ 15تے تَک! میں تہاڑے نال آں، تے ہر جغہ جِتھے وی توں جاسیں تُہاڑی حفاظت کرساں، تے تُکی اِس مُلخے وِچ فِر آݨساں. میں تُکی کدے کلیاں ناں چھوڑݨ لغا. میں اپݨا واعدہ پُورا کرساں۔“
16فِر حضرت یعقُوب جاگی گئے، تے آخݨ لغے، ”یقیناً رب اِسے جغہ اے، تے مِکی پتہ نی سی!“ 17اُنہاں ڈرے نال آخیا، ”اے جغہ کِہے جی ڈراولی جغہ اے! اے اللّٰہ تعالیٰ ہی نا کہار اے تے آسمانے نا بوہا اے!“
18حضرت یعقُوب سویرے سویرے اُٹھے، تے اُس بٹے کی جیہڑا اُنہاں اپݨے سِرے تھلے رخیا سی تَھمے نی طرح کھَلا کری شوڑیا. تے اُس پر تیل بائی کے اللّٰہ تعالیٰ واسطے مُختص کری شوڑیا۔ 19اُنہاں اِس جغہ نا ناں بیت ایل یعنی اللّٰہ تعالیٰ نا کہار رخیا، پر پہلے اُس جغہ نا ناں لُوز سی۔
20حضرت یعقُوب مَنت منی کے آخیا، ”اے خُدا، جے تُوں مہاڑے نال ہوئیں، تے جیہڑا سفر میں کرنا پیاں اِس وِچ مہاڑی حفاظت کریں، تے مِکی کھاݨے واسطے روٹی تے لاݨے واسطے کپڑے دیݨا رہیں، 21تے جے میں خیری نال اپݨے پیؤ نے کہار مُڑی کے پہنچاں، تے اے رب فِر تُوں ہی مہاڑا خُدا ہوسیں، 22تے اے بٹہ جیہڑا اِتھے میں کھَلایا اے تُہاڑا کہار ہوسی، تے جیہڑا کُج تُوں مِکی دیسیں، اُس نا دسواں حصہ میں ضرور تُکی دیا کرساں.“
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 28: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
