توریت شریف: پَیدایش 34
34
1فِر حضرت یعقُوب نی تہی دِینہ، جیہڑی بی بی لیاہ کولوں جمی سی، اُس مُلخے نیاں کُڑیاں کی مِلݨے واسطے باہر گئی. 2شہر وِچ اِک بندہ رہݨا سی، جِس نا ناں سِکم سی۔ اُس نا پیؤ حمور اُس علاقے نا حکمران سی، تے حِوّی قوم نال تعلق رخݨا سی۔ جدوں سِکم دِینہ کی تکیا، تے اُس اُس کی پکڑی کے اُس نال پہیڑا کم کیتا۔ 3اُس نا دِل اُس کڑی نال لغی گیا. او اُس نال محبت کرݨ لغی پیا، تے مٹھیاں مٹھیاں گلاں کرنا رہیا۔ 4فِر سِکم اپݨے پیؤ حمور کی آخیا، ”اُس کڑی کی مہاڑے واسطے بیاہی کے کہنی اچھو۔“
5حضرت یعقُوب کی پتہ لغی گیا کہ سِکم اُنہاں نی تہیؤ کی خراب کری چھوڑیا. پر اُنہاں نے پُتر ڈنگراں نال جنگلے وِچ سݨ، اِس واسطے حضرت یعقُوب اُنہاں نے اچھݨے تک صبر کِیتا۔
6سِکم نا پیؤ حمور گل بات کرنے واسطے حضرت یعقُوب کول گیا۔ 7جدُوں حضرت یعقُوب نے پُتراں اے گلاں سُݨیاں تے او جنگل وِچوں آئی گئے. او غم تے غُصے نال پہرے وے سݨ، کِیئانکہ سِکم حضرت یعقُوب نی تہی نال بنی اسرائیل وِچ مکروہ کم کِیتا سی، تے اے کم نی ہوݨا چاہی نا سی.
8پر حمور حضرت یعقُوب تے اُنہاں نے پُتراں کی آخیا، ”مہاڑا پُتر سِکم تُساں نی تہیؤ کی بہُوں دِلے نال پیار کرنا. مہربانی کری کے اُس کی تُساں مہاڑے پُترے نال بیاہی شوڑو۔ 9تُساں اَساں نال وٹہ سٹہ کری کہنو. تُساں اپݨیاں تیہاں اَساں کی دیو، تے اَساں نیاں تیہاں تُساں کری کہنو۔ 10تُساں اَساں نال رہݨے رہو، تے اے مُلخ تُساں نے سامݨے اَے. اِس وِچ رہو، تجارت کرو تے زِیمی خریدی کِہنو۔“
11فِر سِکم اُنہاں کی آخیا، ”بس، تُساں مہاڑے پر کرم کرو، فِر جو کُج تُساں آخسو میں تُساں کی دیساں۔ 12جتنا وی مہر تے تحفے تُساں مہاڑے کولوں منگسو، میں دیساں. پر کُڑی کی مہاڑے نال بیاہی شوڑو۔“
13تاں حضرت یعقُوب نیاں پُتراں اِس وجہ نال کہ اُنہاں نی پہیݨوں دِینہ کی سِکم بے عزت کِیتا سی، سِکم کی تے اُس نے پیؤ حمور کی مکاری نال جواب دیئی کے 14آخیا، ”اے اَساں کدے ناں کری سکݨے کہ سُنتاں بغیر آدمی کی اساں اپݨی پہیݨ دیاں، کِیئانکہ اے اَساں واسطے بہُوں ہی بیشرمی نی گل اے۔ 15جِس طرح آساں نیاں سُنتاں ہویاں ویاں، اِس طرح ہی ہوئی جاؤ مطلب تُساں نا ہر بندہ سُنتاں کری کہنے. صرف اِس شرط اپر اَساں راضی ہوئی جاساں. 16فِر اَساں اپݨیاں تہیئاں تُساں کی دیساں، تے تُساں نیاں تیہاں اساں کری کہنساں. اساں تُساں نال رہساں، تے فِر اَساں سارے اِک قوم ہوئی جاساں۔ 17پر جے تُساں ساڑی اے گل ناں منسو، تے اَساں اپݨی پہیݨ کہنی کے ٹُری جاساں۔“
18اُنہاں نیاں گلاں حمور تے اُنہاں نے پُتر سِکم کی چنگیاں لغیاں۔ 19تے اُس جوانے اِس کمے وِچ دیر نی کِیتی،کِیئانکہ اُس کی حضرت یعقُوب نی تہی چنگی لغݨی سی. (او اپݨے کہرے وِچ ساریاں کولوں لوکاں نی نظر وِچ عزت آلا سی۔) 20فِر حمور تے اُس نا پُتر سِکم اپݨے شہر نے پھاٹک پر گئے، تے لوکاں نال گلاں کرݨ لغے کہ 21”او لوک اَساں نال میل جول رخݨے اݨ، لہذا او اِس مُلخے وِچ رہی کے کاروبار کَرݨ، کِیئانکہ اُنہاں واستے اِس مُلخے وِچ بہُوں گُنجائش اَے تے اَساں اِنہاں نیاں تِیہاں بیاہی کِہناں تے اپݨیاں اِنہاں کی چائی دیاں۔ 22تے او وی اَساں نال رہݨے تے اِک قوم بݨی جاݨے پر راضی اݨ. پر اے شرط رخݨے کہ اَساں وِچوں ہر بندے نیاں سُنتاں کیتیاں جاݨ، جِس طرح اُنہاں لوکاں نیاں ہویاں ویاں۔ 23جے اساں اِس طرح کراں اُنہاں نی ساری ملکیت تے ڈنگر اَساں نے ہوئی جاسݨ. صرف اَساں اُنہاں نی مَنی کہناں، تے او اَساں نال رہݨ لغسݨ۔“
24اُس شہر نے سارے مرد حمور تے سِکم نے مشورے پر راضی ہوئی گئے، تے سارے مرداں نیاں سُنتاں کیتیاں گئیاں۔
25ترِیئے دیہاڑے جس ویلے او دردے وِچ سݨ، حضرت یعقُوب نیاں پُتراں وِچوں دِینہ نے دو پہرآ شمعون تے لاوی اپݨیاں تلواراں کہنی کے شہر وِچ داخل ہوئے. کُسے کی شک تک نی سی کہ کَے ہوسی۔ اندر جائی کے اُنہاں ساریاں مرداں کی ماری شوڑیا، 26جِنہاں وِچ حمور تے اُس نا پُتر سِکم وی شامل سݨ۔ فِر او دِینہ کی سِکم نے کہروں کِہنی کے لغے گئے. 27اِس قتلِ عام تُوں بعد حضرت یعقُوب نے باقی پُتر شہر وِچ داخل ہوئے تے اُس کی لُٹی کِہندا۔ اِس طرح اُنہاں اپݨی پہیݨ نی بے عزتی نا بدلہ کِہندا۔ 28اُنہاں شہر تے باہر اُنہاں لوکاں نیاں پہڈاں بکریاں، کھوتے، مال مویشی تے دوئی جائیداد قبضہ کری کِہندیاں۔ 29اُنہاں نی ساری دولت خوب لُٹی، تے بچّیاں تے عورتاں کی قید کری کِہندا. تے جیہڑا کُج وی کہراں وِچ سی سب کُج لُٹی کِہندا۔
30فِر حضرت یعقُوب شمعون تے لاوی کی آخیا، ”تُساں مِکی مصیبت وِچ بائی شوڑیا اے! تُساں مِکی اِس مُلخے نے رہݨے آلیاں، مطلب کنعانیاں تے فرزیاں، وِچ پہیڑا کری شوڑیا اے! مہاڑے نال تھوڑے بندے ہی اݨ. جے او مِلی کے مہاڑے مقابلے وِچ آئے، تے مہاڑے پر حملہ کرسݨ، تے میں اپݨے کہرے آلیاں سمیت برباد ہوئی جاساں!“
31اُنہاں جواب دِتا، ”آیا، اے چنگی گل سی کہ اُنہاں ساڑی پہیݨوں نال غلط کم کِیتا؟“
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 34: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
توریت شریف: پَیدایش 34
34
1فِر حضرت یعقُوب نی تہی دِینہ، جیہڑی بی بی لیاہ کولوں جمی سی، اُس مُلخے نیاں کُڑیاں کی مِلݨے واسطے باہر گئی. 2شہر وِچ اِک بندہ رہݨا سی، جِس نا ناں سِکم سی۔ اُس نا پیؤ حمور اُس علاقے نا حکمران سی، تے حِوّی قوم نال تعلق رخݨا سی۔ جدوں سِکم دِینہ کی تکیا، تے اُس اُس کی پکڑی کے اُس نال پہیڑا کم کیتا۔ 3اُس نا دِل اُس کڑی نال لغی گیا. او اُس نال محبت کرݨ لغی پیا، تے مٹھیاں مٹھیاں گلاں کرنا رہیا۔ 4فِر سِکم اپݨے پیؤ حمور کی آخیا، ”اُس کڑی کی مہاڑے واسطے بیاہی کے کہنی اچھو۔“
5حضرت یعقُوب کی پتہ لغی گیا کہ سِکم اُنہاں نی تہیؤ کی خراب کری چھوڑیا. پر اُنہاں نے پُتر ڈنگراں نال جنگلے وِچ سݨ، اِس واسطے حضرت یعقُوب اُنہاں نے اچھݨے تک صبر کِیتا۔
6سِکم نا پیؤ حمور گل بات کرنے واسطے حضرت یعقُوب کول گیا۔ 7جدُوں حضرت یعقُوب نے پُتراں اے گلاں سُݨیاں تے او جنگل وِچوں آئی گئے. او غم تے غُصے نال پہرے وے سݨ، کِیئانکہ سِکم حضرت یعقُوب نی تہی نال بنی اسرائیل وِچ مکروہ کم کِیتا سی، تے اے کم نی ہوݨا چاہی نا سی.
8پر حمور حضرت یعقُوب تے اُنہاں نے پُتراں کی آخیا، ”مہاڑا پُتر سِکم تُساں نی تہیؤ کی بہُوں دِلے نال پیار کرنا. مہربانی کری کے اُس کی تُساں مہاڑے پُترے نال بیاہی شوڑو۔ 9تُساں اَساں نال وٹہ سٹہ کری کہنو. تُساں اپݨیاں تیہاں اَساں کی دیو، تے اَساں نیاں تیہاں تُساں کری کہنو۔ 10تُساں اَساں نال رہݨے رہو، تے اے مُلخ تُساں نے سامݨے اَے. اِس وِچ رہو، تجارت کرو تے زِیمی خریدی کِہنو۔“
11فِر سِکم اُنہاں کی آخیا، ”بس، تُساں مہاڑے پر کرم کرو، فِر جو کُج تُساں آخسو میں تُساں کی دیساں۔ 12جتنا وی مہر تے تحفے تُساں مہاڑے کولوں منگسو، میں دیساں. پر کُڑی کی مہاڑے نال بیاہی شوڑو۔“
13تاں حضرت یعقُوب نیاں پُتراں اِس وجہ نال کہ اُنہاں نی پہیݨوں دِینہ کی سِکم بے عزت کِیتا سی، سِکم کی تے اُس نے پیؤ حمور کی مکاری نال جواب دیئی کے 14آخیا، ”اے اَساں کدے ناں کری سکݨے کہ سُنتاں بغیر آدمی کی اساں اپݨی پہیݨ دیاں، کِیئانکہ اے اَساں واسطے بہُوں ہی بیشرمی نی گل اے۔ 15جِس طرح آساں نیاں سُنتاں ہویاں ویاں، اِس طرح ہی ہوئی جاؤ مطلب تُساں نا ہر بندہ سُنتاں کری کہنے. صرف اِس شرط اپر اَساں راضی ہوئی جاساں. 16فِر اَساں اپݨیاں تہیئاں تُساں کی دیساں، تے تُساں نیاں تیہاں اساں کری کہنساں. اساں تُساں نال رہساں، تے فِر اَساں سارے اِک قوم ہوئی جاساں۔ 17پر جے تُساں ساڑی اے گل ناں منسو، تے اَساں اپݨی پہیݨ کہنی کے ٹُری جاساں۔“
18اُنہاں نیاں گلاں حمور تے اُنہاں نے پُتر سِکم کی چنگیاں لغیاں۔ 19تے اُس جوانے اِس کمے وِچ دیر نی کِیتی،کِیئانکہ اُس کی حضرت یعقُوب نی تہی چنگی لغݨی سی. (او اپݨے کہرے وِچ ساریاں کولوں لوکاں نی نظر وِچ عزت آلا سی۔) 20فِر حمور تے اُس نا پُتر سِکم اپݨے شہر نے پھاٹک پر گئے، تے لوکاں نال گلاں کرݨ لغے کہ 21”او لوک اَساں نال میل جول رخݨے اݨ، لہذا او اِس مُلخے وِچ رہی کے کاروبار کَرݨ، کِیئانکہ اُنہاں واستے اِس مُلخے وِچ بہُوں گُنجائش اَے تے اَساں اِنہاں نیاں تِیہاں بیاہی کِہناں تے اپݨیاں اِنہاں کی چائی دیاں۔ 22تے او وی اَساں نال رہݨے تے اِک قوم بݨی جاݨے پر راضی اݨ. پر اے شرط رخݨے کہ اَساں وِچوں ہر بندے نیاں سُنتاں کیتیاں جاݨ، جِس طرح اُنہاں لوکاں نیاں ہویاں ویاں۔ 23جے اساں اِس طرح کراں اُنہاں نی ساری ملکیت تے ڈنگر اَساں نے ہوئی جاسݨ. صرف اَساں اُنہاں نی مَنی کہناں، تے او اَساں نال رہݨ لغسݨ۔“
24اُس شہر نے سارے مرد حمور تے سِکم نے مشورے پر راضی ہوئی گئے، تے سارے مرداں نیاں سُنتاں کیتیاں گئیاں۔
25ترِیئے دیہاڑے جس ویلے او دردے وِچ سݨ، حضرت یعقُوب نیاں پُتراں وِچوں دِینہ نے دو پہرآ شمعون تے لاوی اپݨیاں تلواراں کہنی کے شہر وِچ داخل ہوئے. کُسے کی شک تک نی سی کہ کَے ہوسی۔ اندر جائی کے اُنہاں ساریاں مرداں کی ماری شوڑیا، 26جِنہاں وِچ حمور تے اُس نا پُتر سِکم وی شامل سݨ۔ فِر او دِینہ کی سِکم نے کہروں کِہنی کے لغے گئے. 27اِس قتلِ عام تُوں بعد حضرت یعقُوب نے باقی پُتر شہر وِچ داخل ہوئے تے اُس کی لُٹی کِہندا۔ اِس طرح اُنہاں اپݨی پہیݨ نی بے عزتی نا بدلہ کِہندا۔ 28اُنہاں شہر تے باہر اُنہاں لوکاں نیاں پہڈاں بکریاں، کھوتے، مال مویشی تے دوئی جائیداد قبضہ کری کِہندیاں۔ 29اُنہاں نی ساری دولت خوب لُٹی، تے بچّیاں تے عورتاں کی قید کری کِہندا. تے جیہڑا کُج وی کہراں وِچ سی سب کُج لُٹی کِہندا۔
30فِر حضرت یعقُوب شمعون تے لاوی کی آخیا، ”تُساں مِکی مصیبت وِچ بائی شوڑیا اے! تُساں مِکی اِس مُلخے نے رہݨے آلیاں، مطلب کنعانیاں تے فرزیاں، وِچ پہیڑا کری شوڑیا اے! مہاڑے نال تھوڑے بندے ہی اݨ. جے او مِلی کے مہاڑے مقابلے وِچ آئے، تے مہاڑے پر حملہ کرسݨ، تے میں اپݨے کہرے آلیاں سمیت برباد ہوئی جاساں!“
31اُنہاں جواب دِتا، ”آیا، اے چنگی گل سی کہ اُنہاں ساڑی پہیݨوں نال غلط کم کِیتا؟“
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir