यूह 4

समारी स्त्रीसित येशूको कुरणी

1यूहन्नाले भण्ना येशूले भौत शिष्य बनाउन्ना छन रे बप्तिस्मा लगइ दिन्ना छन भण्न्या फरिसि मान्सनको समुहले सुण्यो। 2(साँच्ची येशू आफइले होइन, तर उनरा शिष्या बप्तिस्मा दिन्थ्या।) 3जब येशूले यो था पायो, उन यहुदिया जिल्ला छाडिबर उनरा शिष्यासित आजी गालील जिल्लातिर फर्क्या।

4उनलाइ सामरिया जिल्ला होइबर जानु पणन्थ्यो। यो परमेश्वरको इच्छा थ्यो। 5रे येशू सामरिया जिल्लाको सुखार भणिन्या सहरमि पुग्या। यो सहर याकुबले आफ्नो शिष्य योसेफलाइ दिया जमिनका नजिकै पणन्थ्यो। 6ताँ याकुबको कवा थ्यो। येशू यात्राले थग्या हुनाले तइ क्वालाइ बसिरइथ्या। तइबेला करीब: छाकलो होइरइथ्यो।

7एक सामरिया जिल्लाकी स्वानी पानी भद्दाइ ताँ आइ। येशूले तइलाइ भण्यो, “मलाइ पानी खानाइ दे”। 8उनरा शिष्या सहरमि खानाइ किन्नाइ गइरइथ्या।

9तब सामरि स्वानिले उनलाइ भण्यो, “तम एक यहुदि हो, रे म एक सामरि स्वानी हु। तम मसित क्याइ पानी माग्दाछउ?” क्याकि यहुदिनले सामरिसित केइ सम्बन्ध राख्दाइन।

10येशूले तइलाइ भण्यो, “तु जान्निनी कि परमेश्वर तुलाइ कि दिन चाहानाहान, रे तु जान्निनी कि को तुसित पानी माग्दा छ। यदि तु जान्नेइ हइ त, तु मसित माग्देइ थी रे म तुलाइ त्यो पानी दिनेइथ्या जइले जीवन दिन्छ।”

11तइ स्वानिले उनलाइ भण्यो, “हजुर तमसित पानी निकाल्या भाँडो आथिन, इनार लगइ गइलो छ। तब तम काँ बठेइ जिउनो पानी ल्याउन्या हउ? 12क्या तम हामरा पुर्खा याकुब भण्ना ठुला हउ? उनुइले हामलाइ यो इनार बनाइ दिया हो, उन आफइ, उनरा सन्तान रे उनरा गोरु बाकराले यइ इनारको पानी खाया हो।”

13येशूले तइलाइ भण्यो, “यो पानी पिन्या सब आजी तिसाउन्या हुन, 14तर जइ-जइले मइले दिया पानी पिन्छ त्यो कभइ तिसाउन्या आथिन। जइ पानी म दिन्या हु त्यो पानी उइ भितर उमरिर्न्या पानीको मुल हुन्या हो रे यइले तइलाइ अनन्त जीवन दिन्या हो।”

15तइ स्वानिले उनलाइ भण्यो, “हजुर, मलाइ तसइ पानी दिय, रे मलाइ तिस लाग्द्या आथिन, रे याँ पानी भद्दाइ लगइ आउनु पड्डइन।”

16येशूले तइलाइ भण्यो, “जा तेरा बैकान बोलाइबर ल्या।”

17तइ स्वानिले भण्यो, “मेरो बैकान आथिन।” येशूले तइलाइ भण्यो, “तेरो बैकान आथिन तुइले ठिकै भणि, 18क्याकि तेरा पाँच बैकान भइ सक्या छन, रे जो बैकान अइल तुसित छ, त्यो तेरो बैकान होइन। तुइले यो साँच्चि भण्या हइ।”

19तइ स्वानिले उनलाइ भण्यो, “हजुर, तम अगमबक्ता रइछौ भणि म था पाउनउ। 20हामरा सामरि पुर्खाले यइ डाङामि आराधना अर्यो, रे तम यहुदि मान्स भणन्छौ, कि आराधना अद्द्या ठाउँ यरुशलेम सहर हो”।

21येशूले तइलाइ भण्यो, “ए नारी, ममि बिश्वास अर, त्यो बेला आउन्ना छ, जब तमन न यइ डाङामि, न यरुशलेम सहरमि पिताको आराधना अद्दया हौ। 22तमन सामरि मान्स परमेश्वरलाइ चिन्नानु रे पइलगइ आराधना अरन्छौ, हाम यहुदि मान्स त परमेश्वरलाइ चिनिबर आराधना अद्दाउ, क्याकि मान्सको मुक्ति यहुदि मान्सन बठेइ आउँछ। 23तर बेला आउन्ना छ, त्यो बेला अइलइ हो, जब सच्चा आराधकले पितालाइ आत्मा रे सत्यतामि आराधना अद्दया हुन। क्याकि आराधना अद्द्या यिसाइ आराधकलाइ पिताले खोज्जाहान। 24परमेश्वर आत्मा हुन, तबइकिलाइ उनरा आराधकले आत्मा रे सत्यतामि आराधना अद्दु पणन्छ”।

25तइ स्वानिले उनलाइ भण्यो, “म जाँण्नउ, कि मसिह आउन्याहुन (जइलाइ ख्रीष्ट भणिन्छ), जब उन आउनाहान, तब उनले हामलाइ सब कुरणी बताउन्या हुन।”

26येशूले तइलाइ भण्यो, “तुसित बोल्या म तेइ ख्रीष्ट हु।” 27तसइ बेला उनरा शिष्या आया, रे उनलाइ एक स्वानिसित कुरणी अद्दारया धेकिबर छक्‍क पड्या, तर तम कि चाहान्छौ? अथवा तम तइ स्वानी मान्ससित क्याइ कुरणी अद्दाछौ? भणबर कसइले सोदेइन।

28तब त्यो स्वानी आफ्नो फोलो छाडिबर गाउँ तिर गइ, रे मान्सनलाइ भण्न पसि, 29“आस, एक जाना मान्सलाइ हेर, जइले मइले अर्या सब काम मलाइ भणिदियो। काँइ उनइ त ख्रीष्ट होइन ब?” 30तब तिनन गाउँ बठेइ निकलिबर येशूलाइ हेद्दाइ उनरा वाँ गया।

31इसइ बेला शिष्याले उनलाइ यिसो भणबर बिन्ति अद्द पस्या, “गुरु, खानाइ खा।”

32तर उनले तिननलाइ भण्यो, “मसित खानाइलाइ भोजन छनइछ, जो तमनलाइ था आथिन।”

33तबइकिलाइ शिष्याले आपसमी भण्यो, “कि कसइले उनलाइ खानाइ लेइदिया हो कि कसो?”

34येशूले तिननलाइ भण्यो, “मेरो खानाइ त्यो परमेश्वरको इच्छा भण्या माण्नु हो, जइले मलाइ पठाया हो, रे त्यो काम पुरा अद्दाइ उनले मलाइ दिया छ। 35कि तमन भण्नानु, आजी चार मैना बाँकि छ, तब बालि काट्टया बेला आउँछ? म तमनलाइ भण्नउ, आफना आँखा खोल, रे आउन्या मान्सनलाइ हेर। तिनन एक खेत जसाइ हुन जो काट्टाइलाइ तयार भइरइछन। 36बुन्या रे कटनी अद्द्याले काम अद्दा छन रे आफनो द्याणी पाउन्ना छन। त्यो भण्या तिननले तिन मान्सनलाइ एकहठ्ठा अद्दा छन जइले अनन्त जीवन पाउन्या हुन। 37क्याकि एक जनाले बुन्छ, रे अर्खाले काटन्छ, भण्न्या बचन इसइमि सत्य हुन्छ। 38मइले तमनलाइ ताँइ बालि काट्टाइ पठाया हु, जा तमन तइ बालिलाइ एकहठ्ठा अद्द्या छौ जइकिलाइ औरले मिहिनेत अर्याथ्यो।”

39“मइले अर्या सब काम मलाइ भणिदियो भण्न्या तइ स्वानिका गवाहीले तिन सामरि मान्सनमि हइ भौतले येशूमि बिश्वास अर्यो। 40तबइकिलाइ जब सामरि मान्सन येशूका वाँ आया, तब तिननले येशूलाइ तिननसित बस्साइ बिन्ति अद्द पस्या, रे येशू दुइ दिन ताँइ बस्या। 41पइ उनरा कुरणीले और भौतले येशूमि बिश्वास अर्यो।”

42तइ स्वानिलाइ तिननले भण्यो, “आब तुइले भण्या कुरणिका लाग्दा हामले बिश्वास अर्या होइन, तर हाम आफइले सुण्या हुनाले साँच्चि उन संसारका मुक्तिदाता हुन भणि हामले जाँणिराइछौ।”

ठुला हाकिमका चेलालाइ निको बनायो

43दुइ दिन पछा ताँ बठेइ निकलिबर उन गालील जिल्लामि गया। 44येशू आफइले गवाही दियो, कि आफनाइ देस रे आफनाइ ठाउँमि अगमबक्ताको सम्मान अद्दाइन्न। 45जब उन गालील जिल्लामि आया, तब उनले यरुशलेम सहरमि चाडका बेलामि जी लगइ अरिराइथ्यो तिन सब काम धेक्या हुनाले गालील जिल्लाका मान्सनले उनरो स्वागत अर्यो, क्याकि तिनन लगइ चाडमि गइरइथ्या।

46तइ पछा उन आजी गालील जिल्लाको काना गाउँमी आया, जाँ उनले पानीलाइ अंगुरको रस बनाइराइथ्यो। कफर्नहुम गाउँमी एक जाना ठुलो अधिकारी रइछ, जइको चेलो बिरामी होइरइथ्यो। 47येशू यहुदिया जिल्ला बठेइ गालील जिल्लामि आइरइछन भण्न्या सुणिबर त्यो येशूका वाँ आयो, रे येशूलाइ आइबर निको बनाइ दिय भणि बिन्ति अद्द पस्यो, क्याकि तइको चेलो मद्दाइ बटिरइथ्यो।

48येशूले तइलाइ भण्यो, “तमन चिन्ह रे अचम्मका काम नधेकइय्याँ सम्म कसइ रितले लगइ मलाइ ख्रीष्टको रुपमि बिश्वास अद्द्या होनु।”

49तइ ठुला हाकिमले येशूलाइ भण्यो, “हजुर, मेरो चेलो मद्दा हइ पइल्ली आइ दिय”।

50येशूले तइलाइ भण्यो, “जा, तेरो चेलो बाँचि जान्या हो।” येशूले तइलाइ भण्या बचन तइ मान्सले बिश्वास अर्यो, रे आफना बाटा लाग्यो।

51रे त्यो जाना जानाइ बाटाइमि तइका नौकरले तइलाइ भेटीबर तइको चेलो बाँचियो भणि भण्यो। 52कइ बेला बठेइ तइलाइ आराम लाग्यो भणि तइले नौकरलाइ सोदन्ज्या नौकरले भण्यो, “बेलि दिनका एक बजे बठेइ तइलाइ जरले छाडि हाल्यो।” 53येशूले तइलाइ तेरो चेलो बाँचिजान्या हो भण्या बेला बठेइरइछ भणि ठुला हाकिमले था पायो। रे त्यो आफइ रे तइका सारा परिबारले येशूमि बिश्वास अर्यो।

54यहुदिया जिल्ला बठेइ गालील जिल्लामि फर्किबर येशूले अर्या यो दोसरो अचम्मको चिन्ह थ्यो।

Currently Selected:

यूह 4: DTYNT

Highlight

Copy