Lukas 6
6
Dit 6. Capitel
1En hat geske üp en Eter-Sabbat, dat hi döör dit Kuurn ging; en sin Jüngers plokket Aagsen en eet en wrêd jam twesk di Hunđnen.
2Man som Farisäers said tö jam: Hurom dö I dit, wat ek passet üp en Sabbat tö dön?
3En Jesus swaaret en said tö jam: Hå I da ek lesen, wat David död, diär hi hungrig wiär, en danen diär me höm wiär?
4Üs hi iinging ön Gotts Hüs, en noom di Skaubroad, en eet, en död uk danen wat of, diär me höm wiär, diär dag Nemmen van iit dört, sönđer di Pröster alining?
5En hi said tö jam: Di Menskenseen es en Herr uk aur di Sabbat.
6Man hat kam tö pas üp en Üder Sabbat, dat hi iinging ön di Skuul, en liirt. En diär wiär en Mensk, sin rogt Hunđ wiär fordorret.
7Man di Skreftliirten en Farisäers luret üp höm, of hi uk hile wilđ üp en Sabbat; fordat ja man foar wat höm di Skilđ dö küd.
8Man hi markt jaar Taagten, en said tö di Mensk me di fordorret Hunđ. Stuun âp, en treed voar. En hi stönđ âp aurjenđ.
9Da said Jesus tö jam: Ik fråge ju. Wat skekket höm üp di Sabbaten tö don; Guds of Arigs; dit Lewent tö reddigin, of tö fordârwin?
10En hi lukket rund ombi üp jam altermaal, en said tö di Mensk: Rak din Hunđ üt; en hi död dit. Da waad di Hund weder törogt braagt, alliksa sünđ üs di Üder.
11Man ja waad altermaal hiil dössig, en aurleid dit me arküder, wat ja me höm maake wilđ.
12Man hat kâm tö pas, dat hi âpging üp en Bârig om tö bödigin; en hi bleew di hile Nagt bi ön sin Bödig tö Gott.
13En diär't Dai uden wiär, rööp hi sin Jüngers tö höm, en wälet twelf van jam, diär hi uk Aposteler näämt.
14Simon, di hi uk Petrus näämt en Andreas, sin Brödher, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartholomäus.
15Matthäus, en Thomas, Jakobus, Alphäi Seen, Simon, diär näämt uud Zelotes.
16Judas, Jakobs Seen, en Judas Iskariot, di Forräter.
17En hi ging diäl me jam, en stelt höm âp üp en fri Plaats üp Mark, en di hile Kär Jüngers, en en hiil Hoppen Lid van di Juden jaar hile Lönđ, en Jerusalem, en Tyrus en Sidon, diär bi di See li.
18Al danen, diär kjemmen wiär, om höm tö hiren, en dat ja sünđ maaket waad van jaar Sjugten, en danen, diär van ünriin Geister ombi jåget waad, ja waad sünđ.
19En alle Lid forlangt höm öntörören, aurdat diär ging Kraft van höm, en hi maaket arkjen sünđ.
20En hi slog di Ogen âp en lukket sin Jüngers ön en said: Selig sen I Armen; üüs Herr Gott sin Könningrik hjert ju tö.
21Selig sen I, diär I hjir hungere, for I skel nog sat ud. Selig sen I, diär I hjir skroale, for I skel lagge.
22Selig sen I, wan ju di Lid håte, en ju ofsenđnere en kife üp ju, en foragte ju Noom üs en ârig Mensk, om di Menskenseen sin Wel.
23Frügge ju da en hoppe, en lukke jens, ju Loan es gurt ön Hemmel. Ditsalw död ju Väders uk bi di Profeten.
24Man diärtögen, wē ju Rikken, for I hå ju Troost weg.
25Wee ju, diär I vol sen! for I skel hungere. Wee ju, diär I hjir lagge! for I skel skroale en hüle.
26Wee ju, wan arkjen wel van ju sprakt. Ditsalw död ju Väders uk van di falsk Profeten.
27Man ik si ju, diär I töhiir: Hå ju Fiinder lew; dö dânen wel, diär ju håte.
28Sêgne dânen, diär üp ju flök; bödige foar dânen, diär ju older nai kommen sen.
29En wan er di hokken slaid üp di jen Sjak, da hoald höm uk di Üder hen; en wan er di hokken di Mantel nemt, da slå höm di Rok ek of.
30Wan di hokken bedt, da iiw höm wat; en wan er hokken di dit nemt, wat din es, da kråwe dit ek weder.
31En sa üs I wel; dat ju di Lid dö skel, sa dö I jam weder.
32En wan I danen lew hå, diär ju lew hå, wat Dank hå I diärvan? Betäänk, di Senđners hå dânen uk lew, diär jam lew hå.
33En wan I dânen gud dö, diär ju gud dön hå, wat Dank hå I diärvan? Betäänk, di Senđners maaket alliksa.
34En wan I dânen wat liin, vandanen I höpe wat weder tö nemmen, wat Dank hå I diärvan? Betäänk, di Senđners liin uk di Senđners, om ditsalw weder tö nemmen.
35Man dag, hå ju Fiinder lew, dö wel en liin, sönđer dat I diärfoar wat höpe; da wel ju Loan gurt wiis, en I sen üüs lewwer Gott sin Biärner. Betäänk, hi es gud tögen Ündankbåren en Ârigen.
36Diärom, wiis bârmhartig, allik üs ju Våder bârmhartig es.
37Rogt ek, da ud I uk ek rogt, fordamme ek, da ud I uk ek fordammet, iiw tö, da ud ju töiwen.
38Iiw, da ud ju iwen: En vol, âphüppet, skoddet en aurlâpen Maat skel em ju ön ju Skoat iiw. For me disalw Maat, diär I me meet, skel ju weder mêten ud.
39En hi said jam en Gliknis: Kjen uk en Blinđ en üder Blinđ di Wei wege? Mut jat ek albiding ön di Graaw faal?
40Di Liirjung es ek aur sin Meister; wan di Liirjung es allikĂĽs sin Meister, da es hi ĂĽtliirt.
41Man wat sjogst dü en Splinđ ön din Brödhers Oog, en di Boalk ön din Oog ūdst dü ek waar?
42Of, hü kjenst dü tö din Brödher si: Hoalđ stel Brödher, ik wel di Splinđ üt din Oog ti; en dü sjogst salw ek di Boalk ön din Oog? Dü Ogendiner, ti jest di Boalk üt din Oog, en lukke da, dat dü di Splinđ üt din Brödhers Oog teist.
43For diär es niin gud Boom, diär [r]ödet Frügt bringt; en niin forrödet Boom bringt gud Frügt.
44Ark Boom ud bi sin Frügt käänt. For em plokket ek Figen van di Tuurner, sa plokket em uk ek Wiindruwen van di Hoftūrns.
45En gud Mensk bringt wat Guds voar üt sin gud Skats ön sin Hart, en en ârig Mensk bringt wat Arigs voar üt di ârig Skats ön sin Hart. For diär dit Hart vol van es, dit lapt di Müd aur.
46Man wat si I: Herr, Herr, tö mi, en dö dag ek, wat ik ju si?
47Hokken tö mi komt, en hjert min Prötji, en dǟd diär eter, di wel ik ju betekene, hokken hi lik es.
48Hi es allik üs en Mensk, diär en Hüs begt, en grow diep, en leid di Grünđ üp en Stiinklep. Mar diär dit Weter kâm, da reew di Strôm tögen dit Hüs ön, en küdt ek bewege aur dat hat wiär begt üp en Klep.
49Mar di diär hjert en ek dǟd, hi es allik üs en Mensk, diär en Hüs begt üp di Öörd sönđer Grünđstiin; en di Strôm reew diär tögen ön, en hat fääl balđ, en di Rewt ön't Hüs wiär gewaltig.
Currently Selected:
Lukas 6: NFNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Translated by Peter Michael Clemens (1804-1870)
